Ik kon op de volgende vragen komen:
Zijn de dingen die in mij opkwamen, weet niet of het hele sterke vragen zijn maar misschien hebben jullie betere ideeën.
Is er iemand die een lijstje heeft gemaakt, zodat we kunnen beginnen? Of eerst een poll houden om te kijken of iedereen 'm al uit heeft?
Mogen we al?
Ja ik heb even teruggelezen en volgens mij was het idee vandaag 17:00.
Oh top! Niet aan de hand van vragen, maar hieronder mijn zegje over het boek:
De eerste helft vond ik echt geen doorkomen aan op de een of andere manier. Juist dat zoveel mensen hier toch wel enthousiast waren heeft gezorgd dat ik toch heb doorgelezen, gelukkig! Op een rare manier pakte het boek me pas bij het stuk van de torenvalk. Ellende bekleedt of boeit blijkbaar beter?
Voor een groot deel kan ik me ook bij het stukje hierboven aansluiten; je weet hoe verschrikkelijk de oorlog is geweest en toch raakt het weer. Hoe kunnen mensen zo verschrikkelijk harteloos zijn en elkaar zulke nare dingen aan doen. Het voelt vaak zo lang geleden, maar door dit boek weer even dichtbij ofzo?
Het boek voelt ook heel integer, heel echt. Ik denk dat het al bij al een van de mooiere boeken is geweest van het afgelopen jaar voor mij, maar moeilijk om daar goed woorden aan te geven.
Wat vond je van de verhaalstijl/schrijfstijl van de schrijver?
Het greep me echt heel erg aan en ik vond het heel fijn hoeveel informatie er gegeven werd! Ik zou bij dit soort boeken anders denk ik heel veel gaan googelen tussen door (heb ik nu ook wel een beetje gedaan, maar niet zo heel veel eigenlijk want de meeste informatie werd wel gegeven). Heb er daardoor ook veel van geleerd.
Wat vond je van het alwetend perspectief waarin het boek geschreven is?
Vaak hou ik er niet zo van, maar nu vond ik het juist wel interessant omdat het met zoveel informatie gecombineerd werd (dat had denk ik niet gekund bij een perspectief vanuit één personage).
Het enige dat ik er jammer aan vind is dat het tot op zekere hoogte oppervlakkig blijft. Het zou misschien ook wel interessant zijn om vanuit het perspectief van Janny te lezen.
Zijn er dingen die je ontdekt hebt door dit boek? Zo ja welke dan?
Ja best een aantal! Ik wist niet dat de Joodse Raad basically was opgericht als onderdrukkingsmiddel en dat vond ik wel interressant om te horen (ik dacht dat dat gewoon al een bestaand orgaan was van voor de oorlog). Sowieso vond ik het stuk over de Februaristaking heel interessant, ik wist ook niet van de rol van de CPN daarin. En het laatste stuk, waarbij je leest hoe de situatie in Bergen-Belsen was, daar wist ik eigenlijk helemaal niks vanaf.
Heb je notities gemaakt in/over het boek? Zo ja welke dan?
Voornamelijk rondom de Februaristaking, ben nu ook weer gemotiveerd om naar de herdenking daarvan te gaan.
Wat vind je van de redenen waarom de schrijfster dit boek heeft geschreven?
Heel goed, sowieso vind ik het heel belangrijk om protest/verzet in herinnering te houden en daar draagt dit aan bij (zeker ook de rol van vrouwen in historische gebeurtenissen - blijft toch vaak onderbelicht!).
Welk personage sprak jou het meeste aan en waarom?
Ik had niet één personage wat me het meest aansprak, ik was van beide zussen erg onder de indruk.
Ik vond het echt een ontzettend indrukwekkend boek, ik had de neiging om 'm in één klap uit te lezen maar moest het soms echt even wegleggen om te laten bezinken, er zit zo veel ellende in. Ik heb echt meerdere keren met tranen in m’n ogen gezeten, soms van de narigheid, maar soms ook uit ontroering van hoe knap of dapper ik bepaalde acties vond.
Ja dat vond ik ook! Ook omdat er toch wel heel verschillende soorten mensen in beschreven worden (ook de verraders, verzetshelden, Joden die voor de nazi’s werkten etc.). Denk dat dat alwetende perspectief daar ook wel bij helpt. En ik vond het ook heel intrigerend om over kleinere details te lezen die verzet mogelijk maakten toen, waar ik nooit over nagedahct had, zoals een brief bij een tramchauffeur in de tas doen en maar hopen dat diegene er wat mee doet - echt nooit bij stil gestaan dat je het ook van dat soort dingen moest hebben.
Ik vind dat er geen spoilers gebruikt hoeven worden hoor, er is een datum en tijd afgesproken toch? Als je m niet uit hebt kun je het topic toch even ontwijken, zou ik iig zelf doen als dat in mijn geval zo was.
Ik vond het echt een mooi boek, de beschrijvingen van de omgevingen en verblijfplaatsen maakten dat het verhaal voor mij echt tot leven kwam, vooral in t hooge nest. En heel erg knap beschreven hoe het er in de kampen aan toe ging, kon het mede daarom écht niet wegleggen. Heb t geloof ik in een dag uitgelezen. Zou m aanraden!
Ja de beschrijvingen waren heel goed inderdaad! Amsterdam kwam ook zo erg tot leven voor mij, terwijl ik juist vaak bij boeken over Amsterdam het een beetje vervelend/wazig vindt omdat ik zelf zo’n sterk beeld van de stad heb en ik het dan niet vind kloppen of te vaag vind, maar ik zag mezelf helemaal staan op de Nieuwmarkt voor de oorlog hoor
(Ik ben megagaar dus ik hoop dat dit allemaal te volgen is, kan het allemaal niet helemaal lekker verwoorden, merk ik.)
Ik kan me goed vinden in wat jullie allemaal hebben geschreven! Heb ook zoveel geleerd!
't Hooge Nest is wat mij betreft een mooi voorbeeld van goede literaire non-fictie. Heel leerzaam, veel feiten en ook wel wat cijfers maar toch erg verhalend en ook ‘spannend’ (het voelt wat fout om een waargebeurd verhaal over oorlog ‘spannend’ te noemen, maar jullie snappen vast wat ik bedoel. Het is meeslepend). Wat het voor mij vooral zo boeiend en bijzonder maakt is de combinatie van hoe gruwelijk het is wat er allemaal gebeurde voor en tijdens de oorlog en hoe dapper en inventief de mensen in het verzet waren. Dat de ‘bad guys’ en de ‘good guys’ dezelfde creativiteit en hetzelfde doorzettingsvermogen hebben, maar het zo anders inzetten. Dat fascineerde me hieraan. Waar mensen toe in staat zijn, zowel in positieve als in negatieve zin.
Het enige jammere vond ik de herhaling die er soms was. Er werd bijvoorbeeld meermaals genoemd dat in 1942 de eerste trein naar Westerbork ging, en dat vanaf daar de treinen eerst 2x per week gingen en daarna maar 1x per week (heb ik het zo goed onthouden?). Ook de reden waarom de verschillende onderduikers straf zouden krijgen kwam meermaals voorbij.
Maar al met al vond ik het een goed geschreven, fascinerend en leerzaam boek! Als Van Ieperen nog eens een boek schrijft ga ik dat zeker lezen.
Ja dit vond ook zo mooi! En dat contrast steeds tussen Amsterdam als creatieve, bruisende, levende stad versus een ‘leeggeplukte’ stad waar het hart uit is verdwenen. Zo treurig.
Ik zou 't Hooge Nest zelf nooit gekozen hebben, maar ik ben blij dat ik hem gelezen heb. Totnutoe zeker mijn favoriet van dit jaar (maar goed, dat is nog vers natuurlijk, haha). Hij komt sowieso wel hoog in het ‘meest indrukwekkende boeken’ lijstje.
In het begin moest ik echt wel wennen aan de (schrijf)stijl, vooral omdat ik hem luisterde. Maar naarmate ik verder in het boek kwam, viel het me minder op. Toen wilde ik ook verder lezen en hoopte ik dat alles uiteindelijk toch een soort van goed zou komen. En ik vond het ook mooi dat er niet per se iemand echt slecht was, maar geworden is door de keuzes die gemaakt zijn. Nu is dat sowieso nooit zo zwart-wit. Niemand is goed of slecht.
Zelf vind ik oorlogsverhalen vaak niet echt iets dat ik graag lees en om eerlijk te zijn zag ik ook best op tegen het boek. Had ook nooit verwacht dat ik het zo aangrijpend zou vinden en het boek uiteindelijk dicht zou slaan met een zwaar hart en vooral ook de vraag waarom mensen dit elkaar aan gedaan hebben.
Ik vond de personages allemaal best sterk, maar mijn favoriet was toch ook wel Janny. Hoeveel zij deed omdat ze vond dat het haar plicht was, andere mensen helpen. En wat mij betreft moeten veel meer mensen dit boek lezen, al was het alleen maar om te lezen/leren over een paar sterke vrouwen die er alles aan gedaan hebben om van andere mensen het leven te redden en daardoor veel te veel gruwelijke dingen gezien hebben.
De beschrijving en sfeer vond ik ook heel goed beschreven, ik zag het ook zo voor me. Overigens vond ik de hoeveelheid research die gedaan is ook best indrukwekkend.
Wat vond je van de verhaalstijl/schrijfstijl van de schrijver?
De eerste hoofdstukken vond ik te informatief geschreven, kwam daar moeilijk doorheen. Ik snapte in het begin niet wat ze daarmee wilde bereiken en het las best gehaast.
Daarna vond ik het prettiger lezen. Ik snap dat ze een inleiding wilde, maar aangezien het later in het boek terugkwam vond ik dat gedeelte veel mooier passen bij het ‘nu’.
Zijn er dingen die je ontdekt hebt door dit boek?
Dat er kinderen levend verbrand werden en met stokken terug werden geduwd wanneer ze probeerden te ontsnappen. Ook heeft het omschrijven van de ziektes in de kampen mij diep geraakt. Je weet zo ongeveer wat een ziekte inhoudt, maar wat het op dat moment met je doet als mens sta je niet altijd bij stil.
Heb je notities gemaakt in/over het boek? Zo ja welke dan?
Wat vind je van de redenen waarom de schrijfster dit boek heeft geschreven?
Elk huisje draagt z’n kruisje. Bijzonder wat er in hun huis heeft afgespeeld en dat ze het helemaal is gaan uitzoeken.
Welk personage sprak jou het meeste aan en waarom?
Marion van Binsbergen. Het ontvoeren van een kind, met de kans dat je aangehouden wordt. Wat ontzettend moedig om dit als buitenstaander voor iemands vrijheid over te hebben. Ik ben tijdens het boek constant bezig geweest met de vraag: Wat zou ik in deze situatie doen?
Wat ik wel heel vreemd vond, is dat er ook ‘feestjes’ werden gegeven in het huis. Ik kan me zo voorstellen dat buurtbewoners een aantal keer vreemden hebben moeten zien lopen in de straat /op het station, aangezien er ook een avondklok was.
En ik ben eigenlijk heel benieuwd wie hun verraden heeft…
Ik wilde nog even iets toevoegen. Het boek heeft me diepgeraakt, ik heb om het laatste gedeelte gehuild. Het terugkeren. Gebracht worden door iemand die je niet kent. Je kinderen weer zien, poeh hé 
Ik vond dit ook een van de indrukwekkendste boeken die ik de afgelopen tijd heb gelezen (ik las hem al eerder maar hij staat zeker in mijn top 5 van boeken uit 2019). Ik vond het ook heel fijn dat het boek eigenlijk vrij feitelijk blijft. Zo spreekt het verhaal voor zich. Dat verhaal is namelijk al indrukwekkend genoeg zoals het is, en ik had het vervelend gevonden als dat dan te dramatisch was aangezet. Ik vond het alwetend perspectief ook een hele goede keuze voor dit boek. De schrijfster geeft soms al iets weg over het vervolg, maar dat maakt juist ook dat de door wil lezen. Ik vind het echt zo’n ongelofelijk bizar verhaal en het geeft me hoop in de mensheid om te lezen wat mensen bereid waren op het spel te zetten vanuit een sterk rechtvaardigheidsgevoel.
Van die feestjes vond ik inderdaad ook best bijzonder. En inderdaad de avondklok, maar volgens mij wordt die bijna nooit genoemd ook?
@Zoeva het huis lag super afgelegen toch? Ik begreep dat je er vanaf de trein via een zandpad kon komen, dus vrij ongezien dacht ik
Ja klopt, huis ligt inderdaad heel erg afgelegen. Maar die mensen moesten ook terug na die tijd, lijkt me.
Trouwens, ik vond dit; een artikel over 't Hooge Nest nu: https://www.volkskrant.nl/cultuur-media/roxane-van-iperen-dook-in-de-fascinerende-geschiedenis-van-haar-naardense-villa-die-in-de-oorlog-diende-als-commune-van-verzet~b65688df/
Daar moest ik in het begin wel erg aan wennen, maar tegen het einde werd dat ook de kracht van het boek. Doordat alles zo afstandelijke en droog beschreven wordt, komt de gruwel misschien wel nog harder binnen. Vooral de droge cijfers over de holocaust of het aantal gedeporteerden kwamen bij mij heel hard binnen, want het maakte het onvevattelijke te bevattelijk.
*Dingen ontdekt?
Zoveel! Als Belg dacht ik dat het Nederlandse verzet veel sterker was dan het Vlaamse,en dat wij veel meer problemen hadden met collaboratie, maar ik denk dat we aan elkaar gewaagd waren, jammer genoeg. Anderzijds, dat er zoveel Joden actief in het verzet zaden, wist ik niet. Ik dacht dat zij vnl passief en ondergedoken leefden, omdat het sowieso al zo riskant was.
De chaos in de kampen op het einde van de oorlog, dat wist ik ergens wel, maar niet dat het zo dramatisch was.
Tot slot dacht ik dat Anne Frank in Auschwitz was vermoord, niet in Bergen Belsen. In het begin twijfelde ik of dit deel nu wel waarheidsgetrouw was, maar na wat opzoekwerk lijkt het wel redelijk te kloppen.
*Notities?
Niet in dit boek, wel moest ik de hele tijd denken aan een citaat dat ik gemarkeerd had in een ander boek dat ik onlangs las, dat hier wel van toepassing is:
" We hebben ons allemaal aan voorspellingen gewaagd,al die jaren, en niemand heeft iets voorzien. ‘Ze houden het niet lang vol’ , voorspelden we, en toen ze het toch volhielden: ‘ze worden wel milder nu ze aan de macht zijn’. Maar ze werden niet milder, in tegendeel, en we voorspelden: ‘De andere landen laten heus niet toe dat ze een nieuwe oorlog voorbereiden’. En weer vergisten we ons.
Uit “terugkeer ongewenst” van Charles Lewinsky.
*Redenen van de schrijfster?
Ik ben altijd benieuwd naar de geschiedenis van een huis. Ik vraag me altijd af wat de verhalen zijn van de mensen die er vroeger woonden (om de een of andere redenen kom ik altijd terecht in woningen van ruim 100 jaar oud), maar zelfs in mijn verbeelding zijn die verhalen nooit zo spectaculair als dit verhaal. Dus ik smul eigenlijk sowieso wel van dit soort verhalen. Maar dit verhaal moest echt wel verteld worden!
*Personages
Jannie heeft een onvergetelijke indruk op mij nagelaten. Wat een moedige vrouw!
Dit bedoel ik inderdaad, je bent toch een vreemde in een andere omgeving. Dat valt op lijkt me
Wat vond je van de verhaalstijl/schrijfstijl van de schrijver?
De eerste paar hoofdstukken heb ik geluisterd, daarna gelezen. Vond het een fijne schrijfstijl en zat direct in het verhaal.
Zijn er dingen die je ontdekt hebt door dit boek? Zo ja welke dan?
Dat er een groep geselecteerd werd voor medische experimenten. Dat joden leiding gaven in kampen.
welke personage sprak jou het meest aan.
Jannie en haar zus, vind het zo knap wat hun voor zoveel mensen hebben gedaan. Ondanks dat ze het zelf erg zwaar hadden toch aan anderen gedacht. Hun eigen leven op het spel gezet. Wat mij ook echt raakte was het afscheid van de kinderen, dat ze niet wiste of ze hun ooit nog terug zou zien. En het laatste stuk van het boek dat ze herenigd werden met het gezin.