Vergelijkbaar mer NL, alleen cafes en restaurants waren nog wel open. Gold ook enkel voor een paar provincies waar het veel voorkwam, zoals lombardije. 11 maart kwam de totale lockdown.
Overigens hadden zij hun eerste besmetting volgens mij op 21 februari en in NL volgens mij 28 februari. Relatief is Italië dus ook pas later begonnen met actie ondernemen zoals Nederland dat doet (openbare plekken sluiten).
Ik vraag me ook af wat er gaat gebeuren als het nieuwe er wat van af is. Als iedereen het écht beu is om binnen te zitten en het mooi weer wordt bijvoorbeeld. Nu zijn de meeste mensen (in mijn omgeving toch) nog wel echt gemotiveerd om er binnen maar het beste van te maken, maar op lange termijn?
Morgen moet ik voor het eerst werken sinds de lockdown/sluiten van de grenzen/social distancing, ben benieuwd wat voor een ervaring dat zal zijn met alle maatregelen. En of ik zal merken dat ik een hele week helemaal geen sociaal contact heb gehad (irl) (en morgen met jan en alleman praat ter compensatie, met 1,5 meter tussen uiteraard 
).
En deze avond heb ik m’n leven in 6 categorieën opgedeeld en een lijst gemaakt met dingen die ik volgende week wil/kan/moet doen, in een poging om wat orde/regelmaat te houden.
Edit: Sorry, dit lijkt meer op een dagboek 
.
Ik denk helaas dat veel jongeren het toch wel stoer vinden (of in elk geval denken dat anderen het stoer vinden) om de regels aan hun laars te lappen. Kan me dat nog ergens wel herinneren dat je twintig bent en hoog op mount stupid verblijft en denkt dat je onoverwinnelijk bent… maar ik kan het nu niet zo goed hebben. Omdat ze niet alleen zichzelf er mee hebben maar ook anderen.
Dit is echt een goeie gast, heel lief en denkt altijd aan anderen, dus ik snap het ook niet helemaal. Waarschijnlijk denkt hij dat dit al heel veel gaat helpen om de crisis klein te houden ofzo vergeleken met wat eerder het normaal was (horeca etc open).
Wat voor categorieën heb je? Ben wel benieuwd.
Dit klinkt het aannemelijkst al vraag ik me af hoe zoiets bij ouderen geregeld wordt zonder dat je daarmee wetten verbreekt. Het is toch wel een beetje leeftijdsdiscriminatie
Ja, exact dit inderdaad. Zeker met die incubatietijd duurt het ook nog best lang vooraleer je resultaten ziet en we zijn ongeduldig.
Ik ken dus best wat mensen die elke dag nog iemand anders zien, die ook weer iemand anders zien, die ook weer iemand anders zien. Ik denk dat je best nog enig sociaal contact kan hebben, als je je kring maar heel klein houdt en de mensen met wie je afspreekt dat ook doen. Maar vooral dat laatste is zo lastig controleren.
Ik zou dus best mijn zusje nog willen zien, maar zij gaat deze week toch al afspreken met 4/5 mensen (los van elkaar). Maar als die mensen ook weer 5 mensen zien, dan is het allemaal weinig zinvol.
)En dan doe je per dag iets van een categorie?
(Moet trouwens zeggen dat mijn dagen gewoon net zo snel voorbij gaan als normaal dus ik zoek geen extra tijdsinvulling ofzo, maar ben wel nieuwsgierig naar hoe anderen hun tijd indelen:p)
Ja ik vind mijn vader bezoeken dus lastig. Sla het nu even over, maar hoe lang dan? En volgens mij heeft hij wel mijn broer gezien die toch nog mensen heeft gezien etc.
En ik dacht misschien kan ik blijven afspreken met één vriendin, maar zij werkt in de kinderopvang, ziet collega’s en kinderen en kan dus of iets meenemen, of ik besmet haar waardoor zij risico loopt. Dus lijkt me ook niet echt een strak plan meer. Maar om dan komende maanden waarschijnlijk niemand te zien? Dat zou dan conclusie zijn die volgt. Hoe houdbaar is dat. (Ik ben er eigenlijk wel van overtuigd dat maatregelen langer dan 6 april gaan gelden)
Mja we zien allemaal dat juist die groep het allemaal maar onzin vind
Noodtoestand uitroepen, dan kan er veel meer buiten de normale wetten om.
Waarschijnlijk, maar ik weet niet of ik er echt strikt mee zal zijn. Het is voornamelijk als inspiratie en motivatie bedoeld, zien dat ik echt wel heel wat dingen “te doen” heb. Ik verlies meestal mijn ritme na een paar dagen alleen maar thuis te zijn en dan eindigt het in eten en slapen op hele rare tijdstippen, doelloos Netflix kijken en een slechte mentale staat. Meestal heb ik na enkele dagen binnen zitten toch weer sociale verplichtingen en raak ik weer in een normaal patroon, maar als deze lockdown weken duurt, komt het niet goed, denk ik . Dus ik probeer mezelf alvast te behoeden. Ik focus me nu vooral op vaste tijdstippen om te eten en dan daartussen dingen doen van m’n lijst.
(Het klinkt echt idioot als ik dit zo opschrijf, maar het is echt m’n valkuil.)
Het is vooral de onzekerheid waar ik niet tegen kan. Dat binnenblijven lukt, maar voor hoe lang? Als ik weet dat het 6 maanden is dan kan ik aftellen. Ik schrik dat er bij die poll op fok door sommigen is ingevuld dat het zeker een jaar zal duren voordat het weer bij het oude is. Hoe houd ik mijn kids tot die tijd binnen? Hoe gaat dat als ik straks ga bevallen en opa en oma toch echt moeten oppassen? Zoveel vragen, zo uitzichtloos.
Bij Fok zitten niet bepaald de briljantste zielen hè, is ook maar een forum met leken op dit gebied. Zou me van die poll niet zoveel aantrekken. En het lijkt me ook onmogelijk om een jaar lang de huidige situatie te hanteren, kijkend naar China waarschijnlijk ook niet noodzakelijk. Het kan even duren en ja die onzekerheid is killing, maar het komt wel goed!
Ik vrees dat niemand weet voor hoe lang 
. Maar ja, met een einddatum lijkt het inderdaad wel draaglijker. De vraagstelling is trouwens wel heel vaag op fok. Wat wordt bedoeld met “de oude”? De antwoorden zullen deels daardoor ook ver uiteen liggen, dus ik zou daar niet te veel op voortgaan.
Heb vandaag hetzelfde gevoel. Weet ook niet wat ik hier nu, voor het slapen gaan doe. Ben vandaag mentaal zo zwak. Vroeg opgestaan om brood te kunnen halen voor het op is, uren gewerkt en geprobeerd om het corona nieuws te vermijden, maar je ontkomt er niet aan. Ben geschrokken door de beelden in Italië en de verhalen van zorgmedewerkers in Nederland. Het is mijn 5e ‘vrije dag’ en ook al was ik voor sluiting van horeca en sportgelegenheden, het valt me zwaarder dan ik dacht. Ik voel me zo machteloos, kan niet zoveel voor de mensen in mijn omgeving doen, laat staan iets voor het land betekenen. Haat mijn werk en bedrijf enorm nu, ben manieren aan het bedenken om producten aan klanten te verkopen terwijl er nu een crisis heerst en zorgmedewerkers diensten van 48 uur draaien. Waar doe ik het voor? Het voelt zo verkeerd om met mijn werk bezig te zijn nu.
