Laat ik als eerste zeggen; kinderen zijn niet zaligmakend. Ik zou ze zeker niet willen missen en ik heb absoluut geen spijt van ze. Het is inderdaad een toevoeging aan je leven, en of dat een zinvolle toevoeging is zal voor iedereen anders zijn denk ik.
Ik vind niet dat je er te zwaar over nadenkt, ik denk dat het 1 van de grootste beslissingen in een mensenleven is?
Ik ken persoonlijk geen moeders die echt spijt hebben van hun kinderen. Ik ken wel moeders die spijt hebben van bijv de leeftijd dat ze aan kinderen begonnen (zowel jonge als oudere moeders) en moeders die veel heimwee hebben maar het leven voor kinderen.
Anders bekeken; wat is ‘beter’? Spijt hebben van een kind krijgen of spijt hebben van het niet krijgen van een kind? In dat eerste geval is er nog een persoon die moet leven met jouw gevoel, namelijk het kind in kwestie.
Anyway, ik vind het alleen maar goed om te lezen hoe je erover nadenkt.
Tot nu toe zijn er 2 mensen geweest die hebben gezegd: dat komt nog wel. Voor de rest geen nare reacties. Ik ben nu 30 en bijna 2 jaar vrijgezel, ik dacht dat er meer mannen zouden zijn die geen kinderwens hebben, maar dat valt tegen. Ik vertel het eigenlijk vrij snel, als je 22 bent is het toch anders dan dat je 30 bent. Als een man dan zegt wel graag kinderen te willen dan houdt het eigenlijk voor mij op. Ik ben op dit vlak niet bereid om water bij de wijn te doen. Maar dat maakt het daten wel lastiger.