Je woning hoeft niet per se een probleem te zijn, mijn hond is gemiddeld groot en zou prima kunnen op een appartement zonder buitenruimte. Kun je niet voor wat langer (bijvoorbeeld een week of twee) op een hond passen om te zien hoe dat samengaat met je dagelijks leven en je ziet tegen welke dingen je aanloopt?
Ik zou vooral niet onderschatten hoeveel tijd een hond - vooral in het begin - nodig heeft om te wennen. Ook een volwassen hond is niet ‘af’, die moet zich ook maar weer aanpassen aan een nieuwe situatie en heeft vastigheid nodig. Je kunt hem in die wenperiode niet zomaar elke keer van hot naar her slepen (kan natuurlijk wel, maar lijkt me voor de hond zelf niet wenselijk). Mijn vriend en ik woonden ook nog niet officieel samen toen we voor een hond gingen kijken - al was ik al bijna nooit meer in mijn eigen woning - maar toen we haar gingen adopteren hebben we besloten dat ik bij hem introk, zodat ze één duidelijk thuis zou hebben.
Daarbij hadden we een hond geadopteerd die bijna 3 jaar was, maar ook daar hebben we met name in het begin heel veel tijd en aandacht aan moeten besteden. Ze werd wel snel wat zelfverzekerder en comfortabeler, maar richting een jaar later ging ze ineens weer met sprongen vooruit en leek ze pas echt ‘zichzelf’ te worden.
En ja, de beslissing of het wel of niet kan is inderdaad moeilijk, maar wel fijn dat je er zo goed over nadenkt! Ik had net als jij nog nooit een hond gehad, dus ik kon ook niet helemaal inschatten wat het nou ècht betekende om een hond te hebben. Je leven wordt grotendeels bepaald en ingericht door je hond. Je kunt niet altijd meer spontaan iets doen en sociale dingen komen op de tweede plaats te staan (zie de posts van een paar dagen terug over het honden-‘ouderschap’
).