Na 15 of 16 jaar eindelijk mijn vader weer gezien en mijn halfzusjes ontmoet. Tranen als ik er weer aan terugdenk
Ik heb me zó welkom en geliefd en onderdeel van hun gezin gevoeld tijdens de 4 dagen dat ik bij ze was. Keerzijde is dat ik ze nu iedere dag mis en (klinkt onderdreven, maar ‘t is echt zo) daar pijn in mijn hart van heb. Vind het echt klote dat ik niet even bij ze langs kan, of dat zij niet even bij mij kunnen binnenwippen.
Waarschijnlijk komen ze volgend jaar naar NL. Kan niet wachten om ze mijn eigen gezin en huis te laten zien.