Oh my God, de laatste weken ben ik steeds meer met baby’s bezig. Ik vind Claire van chateau meiland zo schattig, zeker met die staartjes. Ik stel me dan al voor dat mijn (verzonnen) dochter dat ook heeft. Vervolgens check in de hm en de Zara site naar kleertjes en op Pinterest kijk ik naar de babykamers en babykaartjes.
Eerst maar eens samenwonen, wat in september gaat gebeuren en flink sparen 
O, men… Zoals ik al ergens anders schreef, is de verkopende partij akkoord met ons bod en kunnen we een gave eengezinswoning voor een hele mooie prijs kopen! En ik hoop dan zo zo zo zo dat mijn lief dan wil beginnen. Word over 'n maand 30 en ik word steeds banger dat we “te laat” zijn. Ik heb voor mijn gevoel geen tijd meer voor intensieve en lange fertiliteitsbehandelingen voor PCOS, mocht het na een jaar nog niet gelukt zijn. Vooral omdat we er het liefst twee zouden willen. Kan iemand mij geruststellen?
Ik wou dat ik 25 was en hem toen leerde kennen. 
We hebben pas een jaar en 7 maanden een relatie.
Haha rustig aan, je bent pas 30 joh! Is nog hartstikke jong, volgens mij ben je daarmee juist heel gemiddeld in NL om aan kinderen te beginnen. Ik was ook zwanger van de eerste met 30 jaar.
Ja, maar ik ben dus geen 30 als ik zwanger ben… Ik heb geen ovulatie en/of cyclus.
Ah op die fiets, dat had ik even gemist, sorry s het gek overkomt. Maar jullie zijn al wel begonnen met proberen etc?
Wat lief! En inderdaad, dat hinken op gevoel en verstand. Je wéét dat je partner ook écht moet willen, het is niet zomaar iets, maar ook de noodzaak die je zelf vanuit een oerinstinct voelt is moeilijk over te brengen zonder “zeurderig” te worden. Ik wil daarnaast ook dat je beiden die voorpret hebt van “ooooo, gaat het lukkennnn!” en samen fantaseren, boeken lezen… Die dingen. Je bent, als je begint nog zo heerlijk de boel aan het romantiseren en nog zo lekker ignorant in wat je te wachten staat. 
Dankjewel voor je hart onder de riem, en “fijn” om te lezen dat je in hetzelfde schuitje zit.
Paar jaar geleden zat ik in hetzelfde schuitje. Man wilde nog geen kinderen maar ik voelde ook de ‘tijdsdruk’ door de PCOS. Op een gegeven moment begon hij dit ook te realiseren en van de één op andere dag was hij er helemaal klaar voor! Dit kwam vooral nadat we een stabiel leven kregen met een leuk huis en allebei een baan waar we het naar ons zin hadden.
Het duurde nog wel meer dan een jaar voor ik zwanger was. Met hulp van medicatie kreeg ik uiteindelijk wel een eisprong en nu is onze zoon alweer een jaar.
Dit zou ik echt geschreven kunnen hebben. Heb dus geen antwoord op je vraag maar ben wel benieuwd welke reacties hier op komen!
Ik ga binnenkort op vakantie er speciaal een boek over lezen trouwens: Moederschap van Sheila Heti
Oh my… sinds ik ben gaan samenwonen met m’n vriend lijkt het bij mij ook te beginnen. Ik had dit nooit verwacht. Help!
Mijn vriend en ik zijn zo gek op kinderen. Als we op straat lopen gaan we echt ‘ahww’ bij elk kindje die we zien haha. Ik ben ook zo gek op het zoontje van mijn oudste zus, pas op elke kans die ik krijg, en nu is mijn middelste zus ook zwanger.
Maar goed, nog te jong en nauwelijks klaar met de studie.
Ik zou echt willen dat je van te voren kon weten hoe vruchtbaar je allebei bent… m’n vriend en ik willen wel gaan proberen maar wat als het meteen de eerste keer raak is? Of wat als het een jaar of langer duurt?
Ik heb vorige week zo’n heldere droom gehad over dat ik ging bevallen en het gevoel wat het me gaf was zo vertrouwd. Sinds ik tante ben heb ik behoorlijk last van rammelende eierstokken en dit versterkt het alleen maar haha… Maar het zit er komende jaren nog niet in qua woning en baan etc.
Is het echt onmogelijk om in jullie huis een 2e kindje te krijgen, of is het gewoon niet ideaal/niet hoe jij het het liefst zou willen?
En stel dat je van tevoren zeker zou weten dat je 2e kindje ook autisme heeft, is dat dan reden om er niet aan te beginnen?
Wat zijn je twijfelpunten qua leeftijd? Dat je meer kans hebt op bepaalde aandoeningen, dat jij jezelf te oud vindt, dat de kans op een zwangerschap kleiner wordt?
Gooi eens een muntje op. Kop is geen tweede, munt is wel een tweede. Als je ziet wat de uitkomst is (kop of munt dus), voel je je dan opgelucht of teleurgesteld?
Zomaar wat vragen die je misschien helpen om eea wat helderder te krijgen. Heel veel sterkte!
Wat fijn dat jullie hebben besloten ervoor te gaan! Kan me die beren op de weg heel goed voorstellen in jullie geval. Maar inderdaad, huisvesting is het minst grote probleem. Vroeger woonden alle gezinnen in veel kleinere huizen.
Goed ook dat je meteen doorpakt!
Ik en mijn vriend hebben besloten dat we klaar zijn voor een baby maar nu komt het moment dat je echt moet kiezen van wanneer stop ik met de pil en kan het echt gebeuren dat ik zwanger wordt… toch best eng. Meer mensen hier last van?
Ja hier ook! Mijn vriend vroeg afgelopen week nog wanneer ik nu de afspraak had staan om mijn spiraaltje te laten verwijderen. Die heb ik nog niet gepland 
We gaan sowieso binnenkort trouwen dus dit ga ik daarna wel doen!
Ja heel herkenbaar dat continue uitstellen. Ik merk dat wij het beide doen. Als de een iets zegt over een datum kiezen dan praat de ander daaromheen en omgekeerd. Het blijft toch spannend en gek.
Ohhh ik heb echt babyfever! Baby geboren in de straat, mensen zwanger in mijn vrienden/kennissenkring en ik zie ook overal baby’s en zwangere vrouwen.
Ik wil zó graag nog een keer zwanger raken en zo’n ieniemini klein baby’tje krijgen .
Hoop echt dat het niet al te lang meer duurt…
Same here haha iedereen is ook ineens zwanger en overal zie ik het 
Hopelijk duurt het niet al te lang nee!