Ik vond dit ook wel? Bij het intake gesprek werden soms verdiepende vragen gesteld dat ik ergens dacht: ik heb hier inderdaad last van maar iemand die hier komt voor de verkeerde redenen kan nu door jouw vraagstelling precies het “perfecte” antwoord geven. Ik merkte ook dat ik zelf bang was om een “perfect” antwoord te geven en dat ik daar ook zat met het idee van, nee het gaat de afgelopen twee weken redelijk dus misschien overdrijf ik wel en heb ik helemaal nergens last van 🫠 Beetje imposter syndroom idee
1 like
Ik ben onlangs met hetzelfde probleem naar de huisarts gegaan, ik heb eerst onder begeleiding van de HA weer opgebouwd naar mijn eerdere dosis. Toen uiteindelijk bleek dat het toch niet werkte heeft ze me doorverwezen naar een psycholoog, maar we hebben het ook gehad over een medisch consult bij een psychiater. Verschil is alleen wel dat er bij mij maar twee jaar tussen zat.
1 like
@keekie @Acculader
Thanks voor jullie reacties. Ik ga volgende week maar even contact zoeken met de huisarts. Het wel in mijn dossier, dat scheelt misschien. Zoals ik het na jullie reacties bekijk lijkt het i.i.g. relatief snel te gaan en dat scheelt voor mij al.
2 likes
Wat raar dat je dat niet te horen kreeg, mijn psycholoog was sowieso open over alles. Toen ik de diagnose uiteindelijk kreeg had ze alles in een document gezet, met dus die punten, en dat document mocht ik ook hebben.
4 likes
Ik word soms echt zo moe van die ADHD. Ik doe een deeltijd studie en dat voelt al echt als een enorme uitdaging, maar ik heb maar een klein beetje tegenslag nodig en ik ben het weer helemaal kwijt. Vandaag had ik gepland om de middag in de bieb in het centrum te gaan zitten en ik kom er vlak voor vertrek achter dat die vandaag dus dicht is. Ik ben dan meteen ‘‘van slag’’ en vind het lastig om dan te schakelen naar een andere plek. Een andere bieb wil ik niet, want in mijn hoofd zijn die allemaal kut. En thuis vind ik ook lastig, want ik wil gewoon in de centrale bieb zitten. Vind het zo lastig dat die veranderingen zo een invloed hebben.
8 likes
Heb jij je adviesgesprek al gehad? De mijne is nu al 2 keer verplaatst 
Ook echt beide keren 20 minuten vantevoren
2 likes
Hahhah ik wilde het niet zeggen … maar dat dacht ik ook
edit: o ik word net gebeld, gesprek verplaatst naar 23 januari. Was eerst dinsdag, toen vanochtend, nu bijna 2 weken verder. Wat zuuuur maar goed het is maar zo
3 likes
Adviesgesprek is hier ook verplaatst maar gelukkig niet zo last minute als bij jou holy shit haha dat is wel intens? Maar nee, ik moest terugbellen met wanneer wel want de eerder afgesproken datum kon niet en dat was ik natuurlijk vergeten. Belden ze mij op met of ik dan nog kon. Nee? Oh en dan? Zo laat? Kan dat? Bent u er nog? Hallo? En dan dacht ik dat ik altijd chaotisch snel naar het eindpunt wil want hallo, moet ook even kijken of ik dan kan en heb geen agenda in mijn hoofd. Hell, ik zou notabene mijn hoofd nog vergeten als-ie niet aan mijn lijf zat 
2 likes
Ja ik deed er vet nonchalant over aan de telefoon, nu paar uur later zit ik op de bank en denk ik aan alle dingen die ik al weken moet doen wat me maar niet lukt en vind ik het eigenlijk echt heel lomp om het gesprek zo ver te verplaatsen Hopelijk heb jij wel snel je gesprek!
Ik mag een kleine week na jou maar ik kon of deze of die week pas dus ja, dan helaas weer later. Heel benieuwd wel wat eruit gaat komen want: was ik niet te zelfbewust van mezelf? Heb ik niet dingen verklaard als mogelijke comorbiditeit? Allemaal 1001 twijfels natuurlijk maar ja, we proberen het oordeel maar rustig (hahaha dus echt niet) af te wachten en op me laten af te komen.
Ik moet ook nog zat dingen doen maar in plaats daarvan zit ik van alles te doen behalve juist datgene wat ik moet gaan doen 
2 likes
Ik ben echt een beetje geirriteerd over mijn diagnose. Op mijn 23e is er adhd vastgesteld. Mijn moeder zei toen nog: nou ik kan het mij niet voorstellen en heb een heel ander beeld van adhd. Nu achteraf kan ze zich er wel in vinden. Nu ga ik naar een nieuwe psycholoog en zij wilden graag al mijn oude dossiers inzien, deze heb ik vandaag bij de huisarts opgehaald. Nu lees ik in een dossier dat ik op mijn 13e aangemeld was bij een psycholoog ivm gedragsproblemen en zij direct een vermoeden van adhd hadden. Dit hebben ze tegen mijn moeder verteld en zij hadden mij zelfs al aangemeld voor een onderzoek en vragenformulieren meegestuurd. Uiteindelijk heeft mijn moeder dat onderzoek afgehouden omdat het wat beter ging en ze dacht dat het door de energiedrink kwam =’).
Blijkbaar was er al zo lang een vermoeden en wist ik dat gewoon niet. En nu baal ik gewoon dat ik misschien zo lang met angst en paniekaanvallen heb rondgelopen voor niks, want nu met medicatie zijn ze weg. Ik vraag mij nu ook echt af of mijn jeugd misschien beter of anders was gelopen als ze dat onderzoek gewoon hadden doorgezet. Maarja daar heb je achteraf helaas niks meer aan.
6 likes
Voor de mensen die ook moeite hebben met het huishouden kan ik dit boek aanraden, de huishoudcoach van Els Jacobs. Ik heb die al eens eerder gebruikt en toen ging het heeeee lang goed en de laatste tijd is het weer een chaos en pff vermoeiend. Toen kwam ik dat boek ineens tegen toen ik mijn boeken aan het uitzoeken was. Meteen doorgebladerd en na het lezen van de eerste 2 hoofdstukken voel je je al minder slecht over je huishouden. Vanaf het 3 de hoofdstuk zijn er allemaal handige stappenplannen met valkuilen en tips. Nu komt langzamerhand de grip op het huishouden weer terug gelukkig. Dus voor iedereen die daar ook tegen aan loopt lees en gebuik dit boek!
11 likes
Wat een super fijne tip en ga ik zeker opzoeken om te gaan lezen. Thanks 
En mijn adviesgesprek afspraak is nu voorlopig komen te vervallen omdat er nu nog eerst een medische keuring moet plaatsvinden vanwege mijn lichamelijke klachten.
2 likes
Nogmaals bedankt voor dit idee!
Het gaat momenteel echt belabberd met me (zelfs de basis van slapen, eten, beweging is een uitdaging) dus ik heb net aan de hand van jouw voorbeeld dit in elkaar geflanst. Ook om mezelf eraan te herinneren dat lunch of ontbijt maken helemaal niet veel gedoe hoeft te zijn.
17 likes
Ah wat goed, ik hoop dat het je wat kan helpen. Slim ook de tijden erbij! Dan is eraan beginnen misschien weer een stukje makkelijker
1 like
Een hartje voor de herkenbaarheid
3 likes
Ik mag 8 februari naar adhd centraal en vind het spannend maar is ook wel een opluchting.
Loop al maanden tegen muren omhoog en voel vaak enorme frustratie over waarom de simpelste dingen maar niet afkomen.
Ik kan uren op de bank liggen bedenken wat ik allemaal nog moet doen maar doe echt helemaal niks en dan aan het einde van de dag denk ik; nou weer een dag verkloot.
Mijn eten lijdt er ook onder ik kan soms dagen snacks eten want 0 zin om te koken of ik kan niet kiezen wat ik wil en dan is het zo 19:30 en dan kies ik voor brood want is al laat.
12 likes
Dit had ik ook zo kunnen schrijven. Veel succes!
@Honey hoe is jouw adviesgesprek verlopen?
Mijn tussentijdse afspraak tussen intake en advies is komen te vervallen.
1 like
Niet zo spannend! Ik had een gesprek met de regiebehandelaar erbij en ze stelde wat verdiepende vragen, vervolgens een afspraak met de psycholoog die met mij een crisisplan opstelde en de brief richting HA schreef. Nu dus afwachten tot ik gebeld word voor de afspraken voor het daadwerkelijke onderzoek, die komt er dus wel!
3 likes
Hallo daar!
Hoe gaat het met jullie?
Hier de adhd het afgelopen jaar steeds beter onder controle gekregen. Juiste medicatie gevonden en bijna een jaar geleden alweer bewust gekozen voor een adhd-vriendelijker leven met meer rust, regelmaat, nieuwe baan etc.
Afijn, we hebben de boel zo goed als onder controle, toch? TOCH? Fout! Verkeer inmiddels in een soort identiteitscrisis.
Eigenlijk merkte ik 5 jaar geleden al voor het eerst op dat er iets niet helemaal juist was. Maar ik snapte niet goed wat er misging. Adhd verklaarde paar jaar later veel, maar niet alles.
Het begon toen ik mijn eerste grote mensenbaan kreeg en alleen nog maar op geschoolde posities wilde solliciteren. Na nog geen jaar, met o.a. (weet ik nu) autistische burnout, vertrok ik. Ik ging zelfstandig aan de slag, ging prima.
Na enkele maanden weer een kantoorbaan en wéér was ik inhoudelijk goed, maar ook langzaam, snel overweldigd en communicatief een ramp. (Dacht altijd juist heel communicatief te zijn…). Ik dacht dat ik ieder moment zou omvallen.
Ik vertrok na nog geen half jaar naar weer een nieuwe kantoorbaan en daar wéér hetzelfde liedje: inhoudelijk goed, kennis goed, sociaal, communicatief en tempo: rampzalig. Ik dacht ook altijd dat ik sociaal was, maar eigenlijk vond men mij helemaal niet zo sociaal en gezellig. En ik had in tegenstelling tot mijn jongere en adhd-stuiterende zelf, als volwassene ook opvallend minder de behoefte om altijd enthousiast te zijn (of te doen?).
Wederom diende de autistische burnout zich aan en vertrok ik ruim 1,5 jaar later naar een ander bedrijf. En je raad het al: ook híer is het weer hetzelfde liedje. Sterker nog: ik presteer onwijs goed, maar door de inrichting van de functie (met the bare minimum zo hoog mogelijk presteren) lijk ik nu nóg asocialer, omdat ik graag rustig 4 meter verderop in mijn hoekje zit dan steeds omringd door herrie van het overkoepelende team. Mijn eigen team telt maar een handjevol mensen, waarbij ik eerst 2 dagen maar inmiddels 1 dag per week met iemand anders samenwerk. Met andere woorden: ik moet meestal in mijn eentje heel veel werk verzetten. Maar met één collega erbij, ben ik tenminste sociaal.
Vooral in deze positie werd het echter prominenter dan ooit (met botsingen met leidinggevende direct vanaf het begin omdat ik heel bot/arrogant zou zijn terwijl ik me van geen kwaad bewust ben, mijn nieuwe collega’s die denken dat ik raar ben omdat ik te geconcentreerd ben op mijn werk): meer dan ooit leek ik opeens super autistisch te zijn. En hoe beter ik de adhd onder controle krijg, hoe sterker het autistisme naar de oppervlakte treedt.
Echt alles wijst erop dat ik naast adhd ook autistisch ben. Heb me eigenlijk altijd wel een vreemde eend gevoeld (vanwege sociale adhd-kant veel goede kennissen voor de leuk, maar weinig echte vrienden; altijd het gevoel gehad dat ik hard voor vrienden moest werken maar mensen alsnog nooit echt écht bewust voor mij kozen) maar dat had ik eigenlijk geaccepteerd. Had niet veel nodig om gelukkig te zijn. Als volwassene wel hele lieve oprechte mensen ontmoet, maar ik kan het slecht onderhouden. Verder veel online vrienden en een handje oude vrienden van de middelbare school, die zelf ook vermoedelijk ND zijn.
Zijn er anderen die door hetzelfde (zijn) (ge)gaan? Ik heb trouwens nog geen diagnose, maar ik denk dat ik wel het onderzoek ga laten doen omdat het (weet ik nu) vooral mijn werk de afgelopen 5 jaar zoveel beïnvloed heeft. Het is zo’n ontdekking.
Ik dacht op een gegeven moment: ik ga op dit tempo in de bijstand belanden. Hoewel ik steeds beter begrijp hoe ik de afgelopen 30 jaar heb overleefd, is het belangrijk dat ik de komende maanden ga oriënteren op functies in mijn vakgebied die ik leuk vind en die ook veel individueler en geschikter zijn. Ben in principe wel blij met het bedrijf waar ik nu zit. In onze sector heeft het ook een hele goede naam. Maar wat vaststaat is dat er in ieder geval geen toekomst is in mijn huidige functie, dus we hebben wat skills te versterken om binnen het bedrijf hopelijk te verhuizen. 
Bedankt voor het lezen als je het einde bereikt hebt 
11 likes