Sommige vaardigheden hebben tijd nodig om te ontwikkelen, en die lijken voor sommigen zo gemakkelijk en dan is het des te frustrerender als ze niet lukken, dus ik snap je helemaal. Want het lijkt zo simpel 
Ik pas de dingen die ik in mijn klas gebruik voor de kinderen met adhd ook gewoon op mezelf toe (taken nummeren/met een timer werken/gekaderde korte pauzes tussendoor/dingen in kleine stukken hakken)
ja, na het onderzoek bij de neuropsycholoog ga ik weer naar hem terug! dus dat is heel fijn.
wat je verder schrijft is voor mij heel herkenbaar. ik zit mede daardoor nu twee weken thuis met burnout verschijnselen. ook met buikpijn naar het werk etc. kun je niet voor je bij de ggz aan de beurt bent met de praktijkondersteuner van de huisarts praten? misschien kan hij of zij je vast wat handvatten geven tot je echt aan de slag kunt.
ik heb besloten om morgen ontslag te nemen, ook al werk ik er pas sinds 1 maart. ik trek het gewoon niet, de baan past niet bij mij. heel jammer maar goed. had het er gister ook met de psych over en hij zei ook dat de combinatie van het extreem vroege opstaan, de lange reistijd en de minstens 42-urige werkweek in combinatie met adhd gewoon niet goed bij mij past. voel me echt een sukkel maar ja, het lukt niet en gezondheid gaat natuurlijk voor.
kun je
Klinkt idd niet echt als een geweldige combinatie met ADHD. Maar als je ontslag indiend heb je dan wel recht op bijstand/ww oud? Dat je niet straks nergens recht op hebt en je nog verder van huis bent.
Wel onwijs klote dat je nu thuis zit met die verschijnselen. Kan me nog herinneren dat je zo blij was om eindelijk een nieuw baan te hebben. Maar het is idd wel het beste om nu voor jezelf te kiezen. Kan alleen maar beter worden
Je bent zeker geen sukkel! Juist sterk als je erachter komt dat dit niet bij je past, om ermee te stoppen! En idd, neem niet te snel ontslag als je in de ziektewet zit.
Dank voor je reactie. Alhoewel het niet leuk is dat jij het herkent, voel ik me wel gesteund daardoor. Ben al eens bij de praktijkondersteuner geweest trouwens. Kreeg wel tips maar hielp niet afdoende. Moet ook zeggen dat ik daarna pas serieus werd in mijjn onderzoek naar ADD/ADHD. Hopelijk ben ik snel aan de beurt.
Wat handig dat je de dingen voor de kinderen in je klas ook gebruikt voor jezelf haha! Je hebt helemaal gelijk, sommig vaardigheden (hoe klein of groot ook) hebben gewoon tijd nodig. En geduld is een schone zaak haha.
& @anon22402465 bedankt voor jullie bezorgdheid maar ik heb alweer wat nieuws gevonden! het idee om ontslag te nemen had ik al, wilde het maandag doen maar toen stortte ik in en zei de dokter dat ik thuis moest blijven.
ik ga terug de horeca in. heb een mooi aanbod gekregen en ga er qua salaris niet eens veel op achteruit, dus dat is top. kijk er heel erg naar uit, horeca is echt mijn ding. slechts 5 min reistijd en pas 's middags beginnen, helemaal fijn.
@anon22402465 ik duim voor je dat je snel aan de beurt bent! hopelijk kan je traject dan snel beginnen.
@Marquez ja klopt, ik was ook heel blij toen! na 6 maanden werkloos thuis was ik heel blij om überhaupt weer te gaan doen. maar toen bleek het toch totaal niet bij me te passen helaas. en de eerste maand (proeftijd) was alleen maar cursussen etc kon toen niet inschatten of het werk ook echt goed bij me paste. had natuurlijk liever in de proeftijd opgezegd, maar so be it. vind het wel spannend, heb om 14u de afspraak met mijn leidinggevende. denk dat ze het al wel ziet aankomen.
Wat fijn dat je een nieuwe baan hebt in een vak wat je leuk vindt! De reistijd klinkt echt awesome. Is het gesprek een beetje goed gegaan?
ja, is me echt meegevallen! als teamleider vond ze het erg jammer en baalde ze ervan, maar als persoon kon ze het erg goed begrijpen. ben blij dat het achter de rug is nu! krijg nog wel een einde contract gesprek met HR en met de teamleider van de teamleider, dus ben benieuwd. valt echt een last van m’n schouders 
Wat fijn dat het een prettig gesprek was!
Ik had vandaag het gesprek met de psycholoog samen met mijn moeder. En dat ging echt gewoon heel kut. Ik weet dat mijn moeder niet begrijpt waarom ik dit aan het uitzoeken ben en die heeft zoiets van ja alle kinderen zijn wel een dromerig, alle kinderen zijn wel eens druk.
Zij vergelijkt mij enorm met mijn broertje waarbij mijn ouders in de basisschooltijd van hem al meerdere aanbevelingen hebben gekregen om hem te laten testen op AD(H)D gezien zijn hyperactiviteit. Aan hem zie je het en merk je het aan alles. Niet aan die lieve dochter die er altijd zo rustig uit ziet.
Nou goed. Toen we er heen fietsten was het gelijk al “en ik laat niets uit me trekken hoor!!!”
Ze ziet dit allemaal zo als een enorm negatief iets, echt niet normaal. In het gesprek ook, ja dat is gewoon heel normaal, en tja elk kind is wel eens onrustig/druk/dromerig. Neeeee, jij was niet zo. En op gegeven moment kwam ze een aantal keer met opmerkingen van “Ja, maar dat heb ik ook.” En toen heb ik even heel duidelijk gezegd “Ja, AD(H)D is erfelijk he.” Toen moest de psycholoog wel lachen. Die had het geloof ik ook wel door en zei ook de volgende afspraak, zullen we die met zijn tweeën doen?
We gingen na de afspraak naar buiten en toen was het gelijk “Nou, jij bent een gewoon kind hoor, er is helemaal niets met jou aan de hand.” Waarop ik ook heel duidelijk heb gezegd dat er ook niets met mij aan de hand zou zijn als ik wel de diagnose AD(H)D zou krijgen, maar dat ik op dit moment tegen bepaalde dingen in het leven aanloop waardoor ik niet verder kom en dat de diagnose > traject daarna mij daar bij kan helpen.
Toen ik vanavond thuis kwam van werk (ik woon tijdelijk bij mij ouders) was het gelijk: “Nou, ik ga echt niet meer met je mee hoor! Ik kreeg zo’n naar gevoel van die vrouw. Net alsof ik jou niet goed opgevoed heb! Ik kreeg er echt een minderwaardigheidsgevoel van.” Echt vrouw. Het draait niet allemaal om jou. Steun mij gewoon op dit moment en help me hiermee. Ik ben volgens haar gehersenspoeld door mijn ex en voel me daarom gewoon zo onzeker over alles. Echt ik wist niet wat ik hoorde.
Lieve mensen hoor mijn ouders, maar dit slaat echt alles.
oh wat rot zeg dat het zo gegaan is! jammer dat ze het zo op zichzelf betrekt allemaal.
gelukkig zag je psycholoog het ook en kan je de volgende keer fijn alleen! wanneer heb je de volgende afspraak?
typisch adhd: afgelopen woensdag de doorverwijzing gekregen en nog steeds geen afspraak gemaakt 
nee ga ik morgen doen! jaja
Heel herkenbaar verhaal. Ik had het gesprek met allebei mijn ouders en zij zeggen precies hetzelfde. Ze zijn wel iets minder aanvallend dan jouw moeder maar ik heb het idee dat zet het gewoon niet begrijpen. Inderdaad ‘ieder kind droomt wel eens’ en ‘ja, zo zijn kinderen nu eenmaal’. Mijn psycholoog heeft dankzij rapporten van vroeger en het gesprek samen met mijn vriend wel de diagnose ad(hd) gegeven. Hopelijk voel je je niet te rot hierover en trek je je niet te veel aan van de opmerkingen van je moeder.
Wat mij uiteindelijk geholpen heeft is beseffen dat heel veel mensen inderdaad soms wel eens ad(h)d trekjes hebben, maar dat ik er structureel last van heb en het mij belemmerd in mijn dagelijks leven en ik daarom hulp nodig heb.
Ik ben zelf niet getest op ASS
Klachten van ADHD en ASS komen veel overeen, vooral bij vrouwen. Vaak is er ook eerst een verkeerde adhd diagnose of andere diagnose voordat ASS wordt vast gesteld. Het is denk ik dus juist fijn dat ze dat ook gelijk doen!
Ja, ik! Ik ging voor ADHD-onderzoek maar uit mijn intakegesprek kwamen genoeg aanknopingspunten om ook onderzoek naar ASS toe te voegen. Uiteindelijk gaat het er waarschijnlijk zelfs op uitdraaien dat ik enkel de diagnose ASS krijg. Er is ook nog best veel tijd gestopt in het uit elkaar halen van de symptomen, omdat een heel aantal kenmerken sterk op elkaar lijken maar een andere oorzaak hebben zoals @Pepernoot zegt
Zijn hier ook mensen die ADD hebben of samenwonen met iemand met ADD?
Mijn vriend heeft ADD en ik merk dat we daardoor vaak tegen problemen aanlopen in onze relatie. Om een voorbeeld te noemen: hij is erg perfectionistisch en hij heeft faalangst. Als gevolg daarvan vindt hij het moeilijk om zich aan afspraken te houden omdat dit druk met zich meebrengt (wat als ik het niet haal, wat als ik faal? etc. Etc.)
Dit komt onder andere naar voren in ons schoonmaakrooster. We deden eerst 1x per week een grote schoonmaak, maar dat leverde te veel druk op voor hem. Nu hebben we afgesproken dat we het 1x per maand doen maar dan heel grondig. Maar ook aan deze afspraak kan hij zich niet houden. Hij wijt dit aan zijn faalangst. Ik vind dat heel moeilijk te geloven, en heb het idee dat hij dit als smoes gebruikt. Dus ben heel benieuwd of andere mensen (of hun partners) dit ook hebben.
Ja heb ik gedaan en hij zegt dat het inderdaad door zijn faalangst komt.
Maar het is voor mij (als iemand die deze diagnose niet heeft) moeilijk te begrijpen dat dit zich dan juist uit bij het schoonmaken. Want bv. het schoonmaken van zijn racefiets, of het wassen van zijn eigen kleren doet hij wel allemaal gewoon wekelijks. Maar wanneer het dan aankomt om het opruimen/ schoonmaken van de keuken/badkamer dan loopt hij vast zegt hij. Maar goed ik probeer het dus oprecht te begrijpen en hoop dus dat andere mensen dit misschien herkennen.
Edit: Ook zodat ik beter weet hoe ik hem kan helpen/ondersteunen
Oh wat goed. Dit klinkt ook logisch. Hij zegt namelijk inderdaad dat het voor hem te overweldigend is en dat hij daardoor helemaal dichtklapt. De taak opdelen in kleinere opdrachten is daarom misschien inderdaad een goed idee
Dank!
Opdelen werkt idd echt. Ik deed eerst ook alles op een dag en dat lukte nooit. Precies dat patroon wat @inezweski schetst. Nu heb ik ook duidelijk bedacht wat ik wil en moet schoonmaken en heb dat verdeeld per dag. Kijk dan aan het begin van de week of het kan of dat er iets nog geschoven moet worden of in het uiterste geval geskipt en sindsdien gaat het huishouden wel goed. (dat patroon komt ook bij heel veel andere dingen naar voren)
Wat een fijn topic, en zoveel herkenning. Mijn moeder zei me jaren geleden dat ze het idee had dat ik ADD heb, omdat ze dat naar haar idee zelf ook heeft (ze moet altijd overal post-its van maken om structuur te krijgen in haar hoofd). Ik ben zelf een enorm warrig type: ik raak alles kwijt, vergeet dingen snel, kan me slecht concentreren, stel heel veel uit. Vroeger begon ik heel enthousiast aan dingen maar had ik er halverwege geen zin meer in. Eigenschappen waar ik zelf last van heb maar mijn omgeving ook (veel ruzies gehad hierover in mijn vorige relatie). Maar wat ik mooi vind is dat ik in dit topic ook eigenschappen herken die ik fijn vind aan mezelf.
Ondanks de slechte concentratie en het uitstelgedrag heb ik wel een universitaire studie afgemaakt en heb ik nu een goede baan. Maar nu merk ik dat het me begint op te breken en het resulteert in me vergelijken met anderen, een negatiever zelfbeeld. Ik vind mezelf vervelend dat ik taken uitstel, dat het concentreren niet lukt. Dat is ook allemaal erger geworden door thuiswerken. Zijn dit dingen die jullie ook herkennen? En hielp het voor jullie om gediagnosticeerd te worden? Ik twijfel er nog een beetje over om dit te laten doen.
