Haha lig dubbel om je laatste zin. Zo herkenbaar ook. Succes, hoop dat t je lukt om aan te geven 
1 like
Update: de afspraak was blijkbaar verplaatst. En niet gecommuniceerd.
Extra balen want we hadden het juist de vorige keer gehad over slechte ervaringen met hulpverleners en hun slechte communicatie. Even potje janken.
1 like
Ik ben GZ-psychologe (toevallig met de diagnose ADHD ;-)) en er is eigenlijk geen consensus over waaruit een ADHD onderzoek moet bestaan. IQ, DIVA, een goede ontwikkelingsanamnese is de basis wel, ook om omgevings/hechting uit te sluiten. Een concentratie test (dus neuropsychologisch onderzoek, welke nooit uit maar 1 test mag bestaan, omdat elke aandachts- en concentratie test iets anders extra’s nog meet (zoals motoriek, selectieve aandacht of volgehouden, visueel, auditief), dus je wilt ook extra aandachts en concentratie testen en kijken of je een patroon ziet, maar ook lager in de hiërarchie kijken naar ‘validatietesten’ zoals motoriek, werktempo, perceptueel) zegt niets over ADHD, is daar ook niet voor gevalideerd, omdat dat een test is in optimale omstandigheden en dus niks zegt over de kern symptomen van ADHD.
330 euro voor 3 testen (waaronder IQ en NPO) en verslaglegging is heeeeel erg goedkoop, want als je t omrekent in uren… En ze is waarschijnlijk ZZP? Ik kom er m’n bed niet voor uit! (Wel NL)
260 voor een diva is het andere uiterste, dit is een simpel onderzoek. Het verslag gaat geen meerwaarde geven, denk ik, want je scoort symptomen. Dus ik zou dat denk ik niet betalen!
4 likes
Jep heel herkenbaar.
1 like
Ik ben vandaag dus begonnen aan het nemen van Ritalin (methylfenidaat van Sandoz, eerst een week 18mg en daarna opbouwen naar 36mg. Ik gebruik de langwerkende) en wow wat vallen de (voorlopige) bijwerkingen me nu al tegen. Ik voel me echt heel erg zenuwachtig, beetje duizelig en echt 0 eetlust. Hoort erbij (heb de bijwerkingen met de psychiater besproken, en heb gister aan de apotheker ook nog eens gevraagd het even met me door te nemen) maar pff.
Ik geloof niet dat deze versie van ritalin ook ‘recreatief’ wordt genomen maar als je dit niet op regelmatige basis neemt is dit toch helemaal niet leuk/zinvol??
Dankjewel voor je uitgebreide antwoord.
Hier in België vind je echt weinig informatie erover (op de site van mijn ziekteverzekering heeft men het alleen over adhd bij kinderen, over adhd bij volwassenen wordt zelfs niet gesproken) en er zijn ook geen vastgelegde criteria of testen of zelfs geen vastgelegd pad dat je doormoet om de diagnose te krijgen. Overal lees ik iets anders, en iedereen betaald een andere prijs. Ook het feit dat je niets terugkrijgt betaald, terwijl ik er net als iemand die zijn been breekt er ook niet om gevraagd heb natuurlijk 
Hier zijn te overigens wel mee bezig heb ik gehoord, dat een bezoek aan de psycholoog ed wel terugbetaald zal worden zoals een bezoek aan de dokter.
Ik had haar een mailtje gestuurd al, met de vraag naar een echt verslag en waar ik ook mijn twijfels uitte over die extra 50 euro. Nu heb ik vandaag een uitgebreider verslag ontvangen, met ook weer direct haar rekeningnummer erbij en de vraag om 50 euro over te schrijven 
Ik denk dat ik het maar ga betalen, als ik idd kijk kom ik er in het totaal nog goedkoop vanaf, en ze heeft me toch een uitgebreider verslag gegeven. En ik wil niet dat dit aansleept, ik wil er vanaf en verder. Volgende week afspraak bij de psychiater 
(als het nog doorgaat met de sterk stijgende cijfers hier… 
@Ficus Als kind en als volwassene zoveel last van gehad, maar ik wist nooit waarom ik me zo voelde/gedroeg. Nu ik weet dat het dit is, kan ik het veel beter plaatsen, en pieker ik er geen weken meer over. Mede hierdoor heb ik het heel moeilijk met vrienden maken en vriendschappen onderhouden
2 likes
Ja ik herken me hier ook wel in. Ik ben geen pleaser, maar ‘het stoppen met proberen’ stukje is echt extreem herkenbaar. Mijn psychiater heeft inderdaad wel gezegd dat dit soort klachten ook kunnen passen bij adhd
edit; @FLovesLondon ik ben in België gediagnosticeerd. Bij mij waren het een aantal tests, ik heb daarvoor geloof ik vier of vijf sessies gehad bij een psycholoog. Ik heb zelfs een test gehad waarbij er van die plakkers op mijn hoofd geplakt werden terwijl ik een test moest doen haha. Ik vond het centrum waar ik gediagnosticeerd ben heel prettig. Ze zitten in Vlaams-Brabant en Limburg, dus ik kan je eventueel de naam DM’en. Ik weet niet meer wat ik toen betaalde, ik denk 300 euro in totaal? Mijn ouders werden hier wel actief bij betrokken en ook mijn psychiater heeft later nog eens met mijn moeder gebeld (na toestemming van mij natuurlijk) na het rapport van de psycholoog om het nog eens extra over mij als kind te hebben. Mijn diagnose moest wel bevestigd worden door de psychiater, aan de hand van het verslag van de psycholoog en de testresultaten.
Een vriendin van mij heeft de diagnose gehad via de psychologenpraktijk van de Universiteitsdienst, maar dat stelde dan weer veel minder voor. Dat was een vragenlijst invullen geloof ik, en een gesprek met haar moeder. Verder geen psychiater bij betrokken. Geloof wel dat zij veel meer heeft moeten betalen dan ik, heel raar.
2 likes
Als ik dit soort zaken lees, twijfel ik steeds meer of ik mij ook niet moet laten testen. Ingewikkelde teksten tot mij nemen en daarmee iets doen is geen enkel probleem of bijvoorbeeld een programmeertaal leren, maar een simpele oefening nadoen die een fysio uitlegt is een heel ander verhaal. Ook wanneer ik werkelijk 100% mijn aandacht erbij houd. Alsnog moet de ander dan met handen of extra instructies komen zodat ik de oefening goed uitvoer.
En mensen snappen dat vaak ook niet, ook bijvoorbeeld rijlessen. Je bent intelligent maar ook weer niet??? En ik ben goed in open vragen maar multiplechoicevragen ga ik tot het extreme toe analyseren.
Edit: en ik heb een hyperfocus, daar kwam ik eigenlijk pas achter nadat ik met mijn eerste bachelor klaar was en op werk. Driekwart van de tijd doe ik geen zak en dan doe ik in de rest van de tijd alles op straaljagersnelheid en alles is van goede kwaliteit. Zelfde met afstuderen alles in 3 weken proppen in plaats van 3 maanden en dan voor gek verklaard worden maar het gewoon halen.
2 likes
Ik had dit ook met methylfenidaat (langwerkend) en ik begrijp ook niet dat dit nu blijkbaar een hot commodity was/is onder studenten. Maar ja het doet ook natuurlijk iets anders met je als je geen add/ADHD hebt. De bijwerkingen bleven bij mij aanhouden dus ik ben overgegaan naar dexamfetanime en dat voelde meteen al veel beter. Nog steeds verminderde eetlust maar niet meer hartkloppingen, zenuwachtig gevoel en misselijkheid. En belangrijker het werkt ook, vooral bij alles waar ik me eerder door schaamte, angst voor afwijzing, ruminerende gedachten liet tegenhouden. En ook voor mijn sneue verkeersagressie😬
Ik lees nu dat je ook despressie en angstklachten hebt en dat maakt die bijwerkingen extra lastig denk ik omdat je die zenuwachtige gevoelens bijvoorbeeld daarmee associeert. Ik had daar in ieder geval zelf een beetje last van. Ik ben al jaren af en aan in behandeling voor depressie, angststoornissen, persoonlijkheidsstoornis (wtf die dan ook mag wezen) en mijn huidige psycholoog verwees me na anderhalf jaar door naar een collega voor een mogelijke add/ADHD diagnose en die heb ik dus ook gekregen een paar maanden terug. Nu is dit wat kort door de bocht maar het komt er bij mij ook op neer dat al die andere mentale problematiek volgens psycholoog en psychiater grotendeels voort is gekomen vanuit ongediagnosticeerde add/ADHD. Niet dat iedereen hetzelfde is natuurlijk maar mij heeft medicatie absoluut geholpen met depressie en angst. En dat is aan de ene kant heel erg fijn maar aan de andere kant ben ik ook best geconflicteerd dat dit het blijkbaar is en dat er mogelijk zo veel eerder iets mee gedaan had worden.
4 likes
Oh bedankt voor je uitgebreide reactie! Mijn psychiater en psycholoog denken inderdaad ook dat (veel van) mijn angst- en depressieklachten voortkomen uit ongediagnosticeerde ADD/ADHD. Ik ben nu ook een beetje boeken aan het lezen over ADD/ADHD en ik begin daardoor ook wel te geloven dat dat heel goed zou kunnen kloppen.
Ik denk inderdaad dat mijn angststoornis het niet makkelijker maakt met de bijwerkingen haha, gelukkig gaat het vandaag al een klein beetje beter. Jammer dat medicatie altijd een beetje zoeken is in wat het best voor je werkt (ik heb met antidepressiva ook moeten zoeken; welbutrine was bij mij verschrikkelijk mbt angst en sertraline blijkt een zegen te zijn). Super fijn wel dat je je goed voelt bij dexamfetamine! Vind het ook fijn om te horen dat het je o.a. helpt bij schaamte en angst voor/gevoel van afwijzing. Ik heb daar ook al heel mijn leven last van en we hebben nooit begrepen waarom (ik heb het geluk dat ik in een warm nest geboren ben, dus ik heb geen slechte hechting gehad met mijn ouders).
Ik herken ook je gevoel van enerzijds opluchting, maar anderzijds merk ik ook dat ik soms verdriet en woede voel omdat ik hier al zo lang mee struggle en alles nu pas op zijn plek lijkt te vallen. Ik ben pas 27 en blij dat ik het nu weet, maar ik heb het zo moeilijk gehad afgelopen jaren. Dan gaat het toch wringen of dat niet voorkomen had kunnen worden…
Volg jij verder trouwens nog specifieke therapie?
1 like
Ik kan je niet geruststellen en zeggen dat het goed komt, wist ik dat maar, maar ik wil wel even zeggen dat dit mega herkenbaar is. Zit nu in de zelfde stress troep en tel de dagen af tot het rustiger word en ik m’n leven weer op orde kan krijgen (haha m’n leven op orde krijgen, as if).
1 like
Ik heb precies hetzelfde deze periode. Ik heb alleen wel een kind wat naar de opvang etc moet en dat is normaal gesproken ook een goede stok achter de deur om op tijd te stoppen met werken, eten te maken, etc. Maar voor mijn eigen dingen (sporten, werk) kom ik de hele week al te laat, ik vergeet continue de tijd, ik vergeet wekkers te zeggen en kom te laat uit bed, ik eet 75% van de dag niet en dan 2000 kcal in 1 keer. Alles is een zooi en mijn hoofd is zo’n enorme soep.
Dus ja, heel herkenbaar, ook met gezin. Maar ik heb niet het gevoel dat mijn kind er onder lijdt omdat de chaos vooral bij mijn eigen dingen ligt, voor hem is er genoeg externe motivatie om de structuur te houden.
4 likes
Hier ben ik echt doodsbang voor. Dat het me niet gaat lukken en ik had nu al een kind kunnen hebben (ging mis) maar heb mijn leven zo niet op orde nu dat ik denk dat het kind van me afgenomen zou worden.
1 like
Het kan ook heel erg meevallen juist omdat je wel gestructureerd moet zijn. Als je regelmaat en structuur hebt zorgt ook wel weer voor rust en met een kind moet dat wel. En prioriteiten verschuiven ook wel wat. Denk dat het in het begin pittig is maar dat het echt wel kan zonder burnout te krijgen. Alleen al omdat je er op bedacht bent dat het lastig kan worden.
Al begrijp ik je angst wel hoor! Denk dat zelf ook wel eens al die honderden ballen in de lucht houden hoe?!
Kennen jullie het boek meer rust en minder stress bij autisme? Op een aantal specifieke dingen gericht op autisme na kun je er wel heel veel uithalen om praktisch met adhd om te gaan. (zelfs als je geen adhd of autisme hebt heb je wel iets aan dit boek)
1 like
Goede tip, vind dat soort boeken sowieso heel interessant om te lezen!!
1 like
Het lijkt mij ook heel moeilijk om dat allemaal te managen. En ook naar dat je wel hulp hebt gezocht bij de psychiater e.d. maar zoals je zegt je moet het zelf doen en dan loop je weer tegen hetzelfde aan. Kan mij voorstellen dat dat frustrerend is.
Misschien heb je hier eerder al eens over gepost of gepraat dus bij voorbaat excuses als je moe wordt van deze vraag / opmerking. Zou er iemand zijn die je kan inhuren of bijv. je was te doen? Een soort schoonmaker maar dan voor de was. Als dat helpt om je leven wat makkelijker te maken. Mits daar budget voor is natuurlijk.
Sorry voor mijn late reactie! Had mijn week niet. Ik heb nu één keer per twee weken ‘gewone’ therapie bij een psycholoog en af en toe checkups bij de psychiater om de medicatie te monitoren. In januari begin ik met een wekelijkse groepstherapie voor adhd/add. Ik had die eigenlijk al veel eerder kunnen volgen, aangezien ik de diagnose in mei heb gekregen maar ik was een beetje een recalcitrante zak na het krijgen van de diagnose. Ik was zo boos en gefrustreerd dat alles voor mijn gevoel werd gereduceerd tot één ding (dat zoveel eerder had opgelost kunnen worden maar ja je kunt er niets veranderen). Heel beschamend maar ik trok me toen volledig terug, negeerde alle berichten van de psycholoog. Maar dat is gelukkig weer goed gekomen. Oja, en ik ben een volwassen vrouw van 31…
Voel je alsjeblieft niet schuldig over hoe je voelt en dat je geen goede redenen daarvoor zou hebben. Misschien vul ik voor je in maar dat is hoe ik me voelde (en soms nog doe) omdat er niets ergs is gebeurd met je en liefhebbende ouders hebt.
Hopelijk gaat je medicatie nu al weer iets beter dan 10 dagen terug! Ik ben nog steeds chaotisch maar interessant om te lezen wat jij @En_17_Anderen aanhaalt. Ik begreep ook nooit hoe anderen normale, drukke levens met kinderen kunnen bolwerken. Maar door het stukje rust dat ik nu in mijn hoofd ervaar denk ik nu ook wel eens van: nou, heel misschien kan ik dat eigenlijk wel.
Een vraagje voor anderen met medicatie. Ik eet minder door het gebrek aan hongergevoel dus ik ben ook afgevallen. Maar houdt dit na een poosje op en moet ik gewoon een riem aanschaffen of blijft dit zo? Ik baal er een beetje van omdat ik best wel gelukkig ben met mijn huidige garderobe…
Ik heb nog wel een leuke boekentip. De kracht van rust geschreven door Mirjam van der Vegt. Hele leuke manier van kijken naar rust en stilte. Staan bruikbare dingen in en ik had ook na het lezen zoiets van ach gelukkig heeft iedereen in zekere mate dus wel moeite hier mee. Althans in het westen.
2 likes
Sinds eergisteren heb ik een officiële diagnose en ondanks dat ik vanaf maart al wel 99% zeker wist dat ik adhd heb, voelt het toch heel gek. De eerste 5 minuten was ik opgelucht maar sindsdien ben ik alleen maar boos en verdrietig? Je duikt natuurlijk ook in vroeger en ik heb me altijd zo onbegrepen gevoeld. Op mijn rapporten stond alleen maar: dit moet beter, je kan beter, dit moet stoppen. Soms wekelijks op gesprek op school omdat ik niet functioneerde maar vanuit school dan verder geen hulp of verder kijken dan. Er is zo ingestampt dat ik gewoon lui en dom ben dat ik het het heel lastig vindt om te accepteren dat ik niet lui en dom ben, maar mijn hersenen anders werken. Met de boosheid bereik ik helemaal niks - m’n oud leraren en ouders gaan echt niet opeens aan m’n deur kloppen om sorry te zeggen dus ik voel ook heel erg dat het een onzinnige emotie is. Bij mijn vorige baan werd ik ook erg bekritiseert op wie ik ben (helemaal flashbacks naar mijn schoolperiode) en vanaf 1 februari begin ik bij een nieuwe baan. Ik vind het zó spannend omdat ik dan weer helemaal denk dat ik me veel slimmer heb voorgedaan, dat het me helemaal niet gaat lukken, dat ze me te druk vinden, ik weer dingen vergeet etc etc. Iemand tips om hier mee om te gaan? Ondanks dat mijn vorige werk wel onredelijk was soms, ben ik daar ook echt wel vaak dingen vergeten en moest ik het last minute oplossen. Ik ben in ieder geval aan het kijken naar een papieren agenda (werkt veel beter dan online bij mij).
Verder heb ik wel wat handigheidjes inmiddels, ik ben er zelf heel blij mee dus mocht iemand er iets aan hebben:
- Ik heb op meerdere plekken in huis een wasmand zodat niet mijn hele huis bezaaid ligt onder de was
- Op de trap staat een mandje, hier doe ik mijn vieze sokken in. Sokken doe ik altijd direct uit als ik thuis kom en die zwerven dan ook door het hele huis.
- De vaatwasser uitruimen doe ik altijd tijdens het koken en dan vind ik het veel minder saai.
- Voor tandenpoetsen hou ik een habit tracker bij. Die heb ik bij mijn wasbak opgehangen en daar vink ik af als ik mijn tanden heb gepoetst & de pil heb gepakt. Als ik dat niet zo vergeet ik het weer super vaak.
- Ik ga iedere twee weken even zitten om een planning te maken voor de komende twee weken, die hang ik op de wc. Zo vergeet ik er niet op te kijken en loop ik 's avonds minder te malen omdat ik me niet meer kan herinneren wat ik ook alweer gepland heb. Naar verloop van tijd wordt dit saaier - dan trakteer ik mezelf op een nieuwe planner (zijn niet zo duur bij de hema of flying tiger) of een nieuwe washi tape om het op te hangen en dan lukt het weer beter.
- Ik heb draadloze oortjes gekocht met goede noise cancellation maar ook met de optie om juist veel omgevingsgeluid door te laten komen. Helemaal fijn en minder afgeleid in de supermarkt etc. Ook fijn met inslapen met luisterboeken.
10 likes
Ik heb gister dus deel 2 van mijn onderzoek naar ADD/ADHD afgerond waar ditmaal ook iemand bij was en ik vond het echt wel confronterend en ontzettend vermoeiend ook. Ik ben echt heel benieuwd wat er uit gaat komen. Ik vond bij het onderzoek wel vermoeiend dat de psycholoog die het deed meerdere keren zei: ‘Dit kan ook een ASS-iets zijn.’ Ja, dat wist ik al. En er is veel overlap, maar ik kan het ook gewoon beide hebben (of alleen ASS natuurlijk).
2 likes