Herkenbaar hoor, ik heb fietslijst, kluslijst, douche lijst 
2 likes
mijn lifegoal is dan ook om uiteindelijk “ietsmindertroepje” te worden, maar daar zijn we voorlopig nog niet.
Persoonlijk raak ik erg snel afgeleid van wisselende nummers, want dan ben ik daarop gefocust. Ik zet meestal gewoon een set aan van een festival house/techno/psytrance. Dan blijf ik wat langer in de flow (als het dan eindelijk lukt om iets te doen).
2 likes
Pas maar op. Bij mij is muziek aan juist 1 van de vele redenen om het stofzuigen nog even uit te stellen want anders hoor ik het niet meer
1 like
Ja idd! Of je staat een half uur voor de spiegel met de dweil als microfoon mee te blèren en je dans moves te oefenen 
3 likes
Ik neem sinds kort mn kortwerkende metylfenidaat een stuk eerder in (deed het altijd rond 09:00 maar dan al aan het werk etc vergat het ook vaak). En doe het nu rond 07:00 en ja het is nog steeds niet mega ideaal maar kreeg net ineens een reminder van mijn horloge dat ik nog al mijn stappen moest doen? Nu al paar keer gehad dat ik rond 16:00 dan ineens een soort boost kreeg (niet handig want dat resulteerde dan weer in overwerken want ja het gaat nu zo lekker) en heb zelf nu af en toe de hoeveelheid een beetje aangepast. Heb volgende week een afspraak met mijn behandelaar waar ik tegenop zie want we hebben niet zo’n klik maar ga dan toch echt aangeven dat ik graag wil dat mijn dosis verhoogd wordt.
3 likes
Ik ben vorige week begonnen met langwerkende metylfenidaat 18 mg en sinds vandaag is dat 27 mg geworden. Naast wat hoofdpijn merk ik er denk ik weinig van? Volgende week ben ik weer aan het werk dus ik ben wel benieuwd of het net heel subtiel is zodat ik er nu nog weinig van merk. Ik vind het zo fijn voor jullie wanneer ik lees dat je je een ander mens voelt of dat alles even beter lukt etc. Ik hoop echt dat ik ook zoiets ga voelen!
2 likes
Ik heb de laatste tijd echt het idee dat ik door de methylfenidaat ontzettend onderprikkeld raak. Ik ben nog nooit zo vaak onderprikkeld geweest als sinds ik begonnen ben ermee. 
Overprikkeld zijn is niets, maar ik vind onderprikkeld ook niet echt wat.
Was even vergeten dat ik aankomende week met cognitieve gedragstherapie begin en dat schoot net te binnen en nu ben ik weer eens super nerveus. Echt fijn om de dag mee te beginnen
Ik heb echt een supergoede agenda nodig, wat gebruiken jullie?
Ik weet niet eens wat ik zoek. Had de mascha planner en structuurjunkie hiervoor maarja hield ik maar half bij. Is er een soort wonder agenda? (Pls say yes)
1 like
OMFG daar begin ik ook komende week mee en ik herinner me eig niet eens de uitleg en weet mn ww niet meer voor het portaal met de data. Helemaal vergeten 
Ik geloof dat het 5 sept begint letterlijk op de 1e schooldag, pff misschien kan ik wijzigen want is echt kut gepland
2 likes
Ik heb precies hetzelfde. Weet alleen dat het iedere week een ding is en dat je huiswerk moest maken daarna. Dus ik ben benieuwd.
Heb je het ook via adhd centraal? Moet zeggen dat hun wel redelijk chill zijn dus ik denk niet dat verzetten een probleem zal zijn
Ja indd adhd centraal. Vond ze indd ook erg aardig
1 like
Ik heb dat gevoel dus eigenlijk nooit echt heel sterk gehad. Misschien komt het omdat je nog steeds op een vrij lage dosis zit, ik zat op 72 daarvan (en heb ook eens 90 geprobeerd) maar voor mij deed het uiteindelijk niet zoveel buiten mn eetlust onderdrukken en mn spieren laten verkrampen. Maar ik hoorde weer anderen uit mn groep die echt bij een lage dosis al half zaten te spacen en zich ineens totaal anders voelden en hun hele huis ineens schoongemaakt hadden etc. Zo’n wauw-effect heb ik nooit gehad (behalve misschien de allereerste keer eerder dit jaar dat ik een keer ritalin had gekregen van een vriendin, maar toen zat ik ook bijzonder slecht in mn vel, toen had ik ineens echt zo’n rust over me heen dat ik dacht wow kan dit. Maar dat was eigenlijk eenmalig haha)
Ik heb dus nu de andere variant (lisdexamfetamine) en ook hierbij heb ik dat gevoel niet. Ik voel me niet een ander mens, ik heb dus ook niet het idee dat bepaalde kanten van mij “onderdrukt” worden door de medicatie, wat ik ook wel eens hoor van anderen. Ik voel me dus totaal niet ineens anders, maar ik voel me veel meer mezelf misschien juist wel ofzo? (Wat ik ook ingewikkeld vind haha, maar dat is weer een ander verhaal). Het effect is aan de ene kant subtiel, maar ook wel vrij fundamenteel en duidelijk. Ik ben een stuk alerter gedurende de dag, ik kan me ineens weer concentreren op dingen - mits ik dat ook echt wil. Ik zit op werk dus in een kantoortuin en ik wil ook graag alles meekrijgen wat er gebeurt (en misschien bang wat te missen), dus ik kies ervoor om me als het ware te laten afleiden daardoor. Maar het voelt meer als een keuze. Sowieso voelt het alsof ik meer controle heb over m’n eigen gedrag ipv dat ik me compleet laat leiden door m’n impulsen, al blijf ik nog wel moeite hebben hoor om niet aan al die korte termijn dingen toe te geven. Ik heb verder ook meer rust en ruimte in m’n hoofd. ‘Helaas’ heb ik dus niet die schoonmaakwoede gehad waardoor mn huis nog steeds een chaos is - ik ben benieuwd of ik er straks dus nog meer profijt van ga hebben als m’n omgeving ook wat rustiger/overzichtelijker is en ik mezelf ook iets meer routines kan aanleren oid. En ik heb de laatste tijd wat vaker zoiets van; oh hey ook dit gaat me ineens makkelijker af, zou dat ook door de medicatie komen?
Het gekke is dus dat ik niet per se merk dat het inwerkt en met deze dosis waar ik nu op zit heb ik ook nog niet echt een sterk rebound effect gemerkt (maar zit pas 1,5 week op deze dosis dus even zien of er situaties gaan komen waarin ik het merk). Dus ik weet ook niet of het deels een placebo-effect is haha, maar kan altijd op een gegeven moment weer even een weekje stoppen ofzo om te kijken of het nou écht verschil maakt.
In ieder geval, ik wilde ook even mijn ervaring delen een beetje als tegenhanger van al die ervaringen waarin men zich totaal een ander mens voelt of dat ineens alles helder en duidelijk is met medicatie (los van of dat houdbaar is op de lange termijn, en ik heb hier eerder ook al wel andere ervaring gelezen van mensen bij wie het anders werkte - dat vond ik ook wel fijn om te lezen sowieso).
Mijn ervaring zegt ook verder niets over hoe het voor jou is, misschien heb je bij een hogere dosis of ander middel wel dat wauw-effect, maar meer dat een subtieler effect ook mogelijk kan zijn en dat ook wel echt het verschil kan maken op een andere manier dan je misschien had gehoopt/verwacht. Al weet ik ook niet of het bij mij zo blijft op de langere termijn, dus wie weet kom ik hier over een paar maanden op terug haha.
4 likes
Zijn er hier mensen die een diagnose hebben zonder dat de basisschoolperiode besproken is? Ik denk het niet he. Dit is waarom ik nog steeds geen contact met de huisarts heb opgenomen. Ik heb geen schoolrapporten meer en mijn ouders vinden het allemaal maar onzin, die “moderne ziekten” en labeltjes. Die gaan echt geen vragenlijsten oid invullen. Ik durf ze het in ieder geval amper te vragen. Mijn zussen kunnen zich denk ik niet veel herinneren van mij op die leeftijd.
Het enige dat ik weet is dat ik erg dromerig was (maar welk kind niet?) en dat ik notitieboekjes vol schreef met gedachten die ik kwijt moest want het was te vol in m’n hoofd. En 1 opmerking van de meester van groep 8 tegen mijn ouders: “Pininhetweb wil alles kunnen maar er niks voor doen”
Niet genoeg he? 
ik hang er zelf ook niks aan op want ik heb een prima kindertijd gehad en liep eigenlijk nergens tegenaan. Pas toen ik verantwoordelijkheden, eigen geld, eigen taken en een voller leven kreeg en moest gaan plannen, rekening houden met anderen etc etc ging het mis.
1 like
Het kan wel. Het is wel echt afhankelijk van degene die het onderzoek doet maar er is mij geleerd dat ik ook de puberleeftijd mag meenemen in het onderzoek als er geen mogelijkheid is voor de basisschool leeftijd.
1 like
Mijn ouders heb ik er compleet buiten gelaten, juist om zulke reacties. Die zijn nogal van de oude stempel. Die wisten ook niet van de onderzoeken etc af. Tijdens het onderzoek vroegen ze bij mij zowel naar basisschool als middelbare school. Ik had maar 1 rapport van beide en dat had ze wel iets geholpen al was het voor hun over het algemeen wel duidelijk hoe en wat. Mijn vriend was er die dag ook bij en heeft nog mooie aanvullingen kunnen doen, dus neem iemand mee die je wel vertrouwt en je ook in en uit kent. Als je het wilt laten uitzoeken, doen!
@chasingrainbows Ook in Nijmegen?!
1 like
Dankjewel en ook @keekie. Goed om te horen. Mijn man zou ik zeker meenemen, met zijn info zal hij het gebrek aan mensen uit m’n vroege jeugd ruimschoots compenseren 
Het lijkt nu trouwens net alsof ik die diagnose zo graag wil. (ik hoor ook altijd dat stemmetje van m’n ouders in m’n hoofd) maar ik wil het gewoon onderzocht hebben. Als de uitslag nee is dan kan ik misschien eens andere stappen gaan nemen. Ik moet IETS doen.
1 like
Dat was precies mijn gedachten ook, als het niet ADHD zou zijn dan wilde ik gewoon alsnog weten wat het dan wel zou zijn. Het vergt hier en daar wel geduld. Ggnet nam me bijv niet aan, dat duurde 4 maanden ongv. Daarna nog andere partijen geprobeerd maar uiteindelijk met ADHD centraal een half jaar gewacht op de diagnose dag. Blijf niet twijfelen of je het wel of niet moet doen, je leert er uiteindelijk alleen maar meer van over jezelf. Had het zelf ook al jaren eerder moeten doen…
1 like
Huiswerk maken vond ik echt een ding, haha (bij psycho educatie). Ik weet nu ook wel dat dat niets voor mij is, ik word daar heel recalcitrant van. Zeker als ik het nut er niet van in zie. Ik heb nu als ‘huiswerk’ bijvoorbeeld ook het invullen van G-schema’s (al is dat niet per se ADHD-gerelateerd) en daar zie ik het nut wel van in, dus dat doe ik wel (als de situaties waarin ik dat moet doen zich voordoen).
@chasingrainbows Ik heb er nu 1 van de Action, maar heb ook een bullet journal en een Happy Planner. Alleen die 2 gebruik ik de laatste tijd niet meer. Mijn huidige agenda is vooral voor afspraken en werktijden, want to do lijstjes vergeet ik op een bepaald moment ook bij te houden. De Structuurjunkie agenda heb ik ook weleens overwogen, maar ik krijg het benauwd van al die tijden erin.
@Pininhetweb Mijn ouders zijn buiten de diagnostiek gehouden, maar dat was omdat het niet meer kon (ze waren toen allebei al overleden), maar ik heb wel een paar basisschoolrapporten kunnen overleggen. Iets van 2 of 3, geloof ik. Van de middelbare had ik niets meer. Daarnaast wist ik nog wel wat dingen die mijn moeder had gehoord van juffen en meesters (en die ze aan mij verteld had) en had ik zelf wat herinneringen (zoals dat ik altijd zat te wriemelen met dingen tijdens de les en nooit echt zat op te letten, maar in mijn hoofd met andere dingen bezig was).
Een goede vriend van me is ook bij 1 van de onderzoeken geweest. Best bijzonder omdat ik hem op dat moment nog geen jaar kende (maar wij hebben wel een hele intensieve band). Scheelt waarschijnlijk dat hij een achtergrond in de psychologie heeft.
En dat van het willen uitzoeken in je volgende post herken ik ook heel erg. In mijn geval wilde ik ook graag weten of het allemaal vanuit autisme kwam (ik herkende me vaak in meer dingen van ADHD dan ASS), vanuit mijn karakter of dat het toch ADHD was.
1 like
Wat verdrietig dat je ouders je niet konden helpen omdat ze er niet meer zijn.
En wat fijn van die goede vriend.
Ik kan me idd heel goed voorstellen dat jij extra veel vragen had.
Ik hoorde laatst dat een ex van me de diagnose autisme en AD(H)D heeft gekregen. Dat ADHD verbaasd me achteraf niet maar van autisme heb ik nooit iets bij hem gemerkt terwijl ik echt wel intens met hem omging.
Vind dat best fascinerend. Denk dat hij zich al die jaren zo gigantisch heeft aangepast aan alles en iedereen. Niet gek dat hij op een gegeven moment is ingestort. Misschien herken jij dat ook wel.
Beetje raar om hier over een ex te praten maar ik geef nog om hem en vind het zo sneu dat hij misschien jaren zichzelf niet heeft kunnen zijn. Of misschien valt dat wel mee en herkent hij zichzelf net als jij ook meer in de ADHD dan ASS. Best ingewikkeld soms denk ik!
2 likes