Dat was precies mijn gedachten ook, als het niet ADHD zou zijn dan wilde ik gewoon alsnog weten wat het dan wel zou zijn. Het vergt hier en daar wel geduld. Ggnet nam me bijv niet aan, dat duurde 4 maanden ongv. Daarna nog andere partijen geprobeerd maar uiteindelijk met ADHD centraal een half jaar gewacht op de diagnose dag. Blijf niet twijfelen of je het wel of niet moet doen, je leert er uiteindelijk alleen maar meer van over jezelf. Had het zelf ook al jaren eerder moeten doen…
1 like
Huiswerk maken vond ik echt een ding, haha (bij psycho educatie). Ik weet nu ook wel dat dat niets voor mij is, ik word daar heel recalcitrant van. Zeker als ik het nut er niet van in zie. Ik heb nu als ‘huiswerk’ bijvoorbeeld ook het invullen van G-schema’s (al is dat niet per se ADHD-gerelateerd) en daar zie ik het nut wel van in, dus dat doe ik wel (als de situaties waarin ik dat moet doen zich voordoen).
@chasingrainbows Ik heb er nu 1 van de Action, maar heb ook een bullet journal en een Happy Planner. Alleen die 2 gebruik ik de laatste tijd niet meer. Mijn huidige agenda is vooral voor afspraken en werktijden, want to do lijstjes vergeet ik op een bepaald moment ook bij te houden. De Structuurjunkie agenda heb ik ook weleens overwogen, maar ik krijg het benauwd van al die tijden erin.
@Pininhetweb Mijn ouders zijn buiten de diagnostiek gehouden, maar dat was omdat het niet meer kon (ze waren toen allebei al overleden), maar ik heb wel een paar basisschoolrapporten kunnen overleggen. Iets van 2 of 3, geloof ik. Van de middelbare had ik niets meer. Daarnaast wist ik nog wel wat dingen die mijn moeder had gehoord van juffen en meesters (en die ze aan mij verteld had) en had ik zelf wat herinneringen (zoals dat ik altijd zat te wriemelen met dingen tijdens de les en nooit echt zat op te letten, maar in mijn hoofd met andere dingen bezig was).
Een goede vriend van me is ook bij 1 van de onderzoeken geweest. Best bijzonder omdat ik hem op dat moment nog geen jaar kende (maar wij hebben wel een hele intensieve band). Scheelt waarschijnlijk dat hij een achtergrond in de psychologie heeft.
En dat van het willen uitzoeken in je volgende post herken ik ook heel erg. In mijn geval wilde ik ook graag weten of het allemaal vanuit autisme kwam (ik herkende me vaak in meer dingen van ADHD dan ASS), vanuit mijn karakter of dat het toch ADHD was.
1 like
Wat verdrietig dat je ouders je niet konden helpen omdat ze er niet meer zijn.
En wat fijn van die goede vriend.
Ik kan me idd heel goed voorstellen dat jij extra veel vragen had.
Ik hoorde laatst dat een ex van me de diagnose autisme en AD(H)D heeft gekregen. Dat ADHD verbaasd me achteraf niet maar van autisme heb ik nooit iets bij hem gemerkt terwijl ik echt wel intens met hem omging.
Vind dat best fascinerend. Denk dat hij zich al die jaren zo gigantisch heeft aangepast aan alles en iedereen. Niet gek dat hij op een gegeven moment is ingestort. Misschien herken jij dat ook wel.
Beetje raar om hier over een ex te praten maar ik geef nog om hem en vind het zo sneu dat hij misschien jaren zichzelf niet heeft kunnen zijn. Of misschien valt dat wel mee en herkent hij zichzelf net als jij ook meer in de ADHD dan ASS. Best ingewikkeld soms denk ik!
2 likes
In mijn geval zou ik trouwens sowieso weinig aan mijn vader gehad hebben, maar ik vind het inderdaad wel verdrietig dat mijn moeder er niet meer bij was. Weet overigens niet in hoeverre die echt geloofd zou hebben dat het door een diagnose beter zou worden, maar ik denk wel dat ze erbij had willen zitten.
En je zo goed aan kunnen passen is niet heel raar. Sowieso is dat de reden dat veel autistische vrouwen (die redelijk lijken mee te komen in het ‘normale’ leven) laat hun diagnose krijgen, maar dat geldt ook voor ADHD (en zeker bij vrouwen) natuurlijk. Mensen hebben sowieso nog altijd het stereotyperende type in hun hoofd. Een kennis van mij heeft bijvoorbeeld ook pas de diagnose ADHD gehad toen ze halverwege de 30 was nadat ze het boek Druks las (was voor mij ook een eyeopener).
Die vriend die bij het gesprek was, was ook 38 toen hij zijn ASS diagnose kreeg (maar soms twijfel ik of hij niet ook ADD heeft) en mijn ex ook 32 (ook alleen ASS). Praten over een ex vind ik niet per se gek trouwens hoor 
En ja, ADHD is al lastig, maar ADHD en ASS nog net wat meer. Zo gaat de autist best redelijk op methylfenidaat (weinig meer overprikkeld, al wordt die dan soms wat overmoedig), maar de ADHD’er gaat zich vervelen en dan raakt die dus onderprikkeld. En vervolgens ga ik dan op andere plekken de prikkels zoeken (zoals ruzie gaan maken met mensen) waardoor de autist denkt: ‘help! teveel prikkels! overprikkeld!’ en de adhd’er denkt: ‘O, lekker, prikkels!’
2 likes
Ja weet ik hoor. Herken het ook van mijzelf. Weet natuurlijk nog niet of ik ADHD heb maar ik camoufleer wat af in vriendschappen en op m’n werk. Voor mij was Druks in die zin ook een eye-opener, het stuk over liegen. Ik doe dat ook gewoon echt veel uit schaamte 
.
Maar mensen waar je echt intiem mee bent hebben toch meer door.
Hier moest ik wel om glimlachen 
duidelijk uitgelegd. Je bent dus continu in strijd met jezelf.
1 like
Lief dat je zo uitgebreid geantwoord hebt! Ik begin nu weer met werken (leerkracht) en dan hoop ik iets te merken eventueel en woensdag weer een telefonische afspraak met de ggz arts. Zit nu op 27 mg en dan wellicht weer omhoog?
Maar ik ben bang dat als dit niks doet een dosis hoger ook niks doet. Heb ook gewoon nog trek dus zelfs daar verandert niets aan haha. Wel fijn dat jij iets subtiels merkt en uiteindelijk maakt dat toch een groot verschil denk ik.
Ligt er aan per psychiater heb ik gemerkt. Bij mentaal beter ben ik geweigerd omdat ik geen contact heb met mijn ouders en ze dus niet bij het gesprek aanwezig konden zijn. Ik ben toen bij een vrijgevestigde psychiater terecht gekomen, ik heb wel mijn rapporten nog maar daar heeft hij maar heel kort naar gekeken. Verder geen vrsgenlijst of gesprek met ouders oid vereist.
3 likes
bij mij is er niet heel specifiek op in gegaan, en mijn ouders zijn ook niet betrokken of aanwezig geweest bij het onderzoek/de diagnose. dit omdat ik in een ander land de onderzoeken en de diagnose heb gekregen dan waar ik ben opgegroeid.
ik mocht zelf iets vertellen over de schoolperiode, had wat quotes uit rapporten opgeschreven en die heeft de psych gelezen en verder vooral over de middelbare schoolperiode. daar kon ik me veel van herinneren dus dat was genoeg. mijn psychiater zei ook dat het bij vrouwen vaak pas tot uiting komt als ze op eigen benen gaan staan, met geld en verplichtingen moeten omgaan etc. zij vond ook de harde eisen uit de kindertijd niet perse heel belangrijk en keek meer naar de persoon die voor haar zit etc.
2 likes
Die lui noemde mij een complexe zaak bij mijn intake omdat ik een verleden heb gehad met een depressie. wisten ze niet zeker of ze met mij aan de haal wilden om ADHD te onderzoeken. LIke, why zeg je letterlijk tegen iemand dat die persoon een complexe zaak is. Verwoord het dan netter…
Ja snap ik hoor! Had ik bij die ook en ook dus die bijwerkingen die ik dan weliswaar merkte werden ook niet erger bij het verhogen 
maar toch was de ervaring van de psychiater dat het wel vaker zo was dat mensen echt pas soms op een vrij hoge dosis wat gingen merken… maarja soms dus ook niet.
Zo irritant dat het gewoon zo’n kwestie is van allerlei dingen proberen en ze zo slecht kunnen voorspellen wat aanslaat bij wie he. Terwijl je gewoon iets wilt wat werkt en waar je wat aan hebt.
1 like
Nee in Maastricht!
1 like
Ja ik wil op zich ook helemaal niets extreems. Nét dat extra zetje om toch wat makkelijker dingen aan te pakken. Echt jammer als zelfs dat niet lukt dan.
Morgen weer bellen en dan maar kijken wat er geadviseerd wordt.
1 like
Ahhh! Wel echt fijn dat ze daar ook zo chill zijn!
Ik heb gisteren eerste gesprek gehad met de psycholoog en haar had ik al gezien op de diagnose dag. Dus dat was fijn, bekend gezicht. Beetje besproken wat we in de 12 sessies gaan proberen aan te pakken en dat was het eigenlijk. best wel fijn om neit direct ergens in te hoeven duiken maar wel het idee dat ik hopelijk verder kom. Vooral de realisatie uit de keuzes dat je dan door krijgt; oh ik ben niet de enige met dit soort knelpunten… is toch wel fijn.
Ze had ook een paar podcasts doorgegeven om te luisteren als ik dat fijn vond. en ook nog de tip om eens te kijken op de site van impuls en woortblind. daar hebben ze het ook over ADHD en dingen die je erover kunt lezen en eens in de maand is er een ADHD cafe. Het A(D)HD-Café | Deel ervaringen | Kom in contact
Iemand daar ervaring mee? Met z’n avond?
Podcasts vergeten. Heb ze zelf nog niet geluisterd:
5 likes
Dankje voor je uitgebreide antwoord! Interessant. En wat een geweldige nickname haha
3 likes
Ik heb vandaag voor het eerst in tijden weer lang werkende methylfenidaat gepakt want mijn concentratie is ruk de afgelopen week. Het enige wat ik merkte waren de bijwerkingen; droge mond, geen eetlust en een stijve nek. Die nekpijn is er nog steeds, ook al is het allang uitgewerkt. Zou ik weer moeten wennen, of is het het overwegen waard om iets anders te proberen? Ik kan me niet meer herinneren of de bijwerkingen minder werden, of niet.
Mijn psychiater zegt geloof ik over al die medicatie dat de bijwerkingen wel (deels?) minder worden meestal, maar dat zal vast ook weer per persoon verschillen. Die mindere eetlust is er bij mij niet uitgegaan (ook nu met andere medicatie niet, maar vind die niet per se erg omdat ik wel gewoon prima eten weg krijg - gewoon niet meer de hele dag door honger 
). Ik vond zelf die verkrampte spieren bij methylfenidaat echt heel irritant en de droge mond ook maar die laatste werd wel beter na een tijdje.
Als je wel ook duidelijke voordelen ervan merkt loont het denk ik wel om het weer even een tijdje te proberen denk ik! Blijft beetje de afweging of je het de bijwerkingen waar vindt he… bij de lisdexamfetamine heb ik overigens diezelfde bijwerkingen qua eetlust en droge mond maar gelukkig niet die stijve spieren.
—
Wat doen jullie trouwens met medicatie qua meenemen onderweg, geeft dat ooit gedoe ergens zegmaar? Nou heb ik langwerkende dus op zich hoef ik niet gedurende de dag medicatie te nemen, maar mocht ik onverhoopt besluiten ergens te blijven slapen dan is het fijn om toch standaard iets van medicatie op zak te hebben. Als dat in mn tas zou zitten met uitgaan, doen ze daar dan wel eens moeilijk over? Mocht je toch adhd medicatie als partydrug gaan gebruiken lijkt me die van mij niet bijzonder nuttig maargoed 
Heb je een geprinte verklaring van de apotheek gekregen waarin staat welke medicatie er voor jou uitgegeven zijn? Die heb ik standaard bij me in de portemonnee om ook te kunnen laten zien bij een blaastest bijv. Dat gaf de apotheek zelf als tip mee. Zou dan bijv 1 pil in je portemonnee steken.
Ben nu wel mn portemonnee kwijt dus ik ga dat gewoom vragen om te printen wanneer ik mn volgende medicatie ophaal.
1 like
Nee die heb ik niet, is dat hetzelfde als zo’n medicijn paspoort oid? Daar had de psychiater het over, dat ik die kon opvragen sowieso.
Alleen dat was meer naar aanleiding van medicatie meenemen naar het buitenland, omdat de lisdexamfetamine niet onder de opiumwet valt (vermoedelijk een kwestie van tijd) en het binnen de schengenlanden dan “gewoon” mee zou mogen. Maar alsnog raadde hij wel aan het goed te checken en de ambassade van het betreffende land te contacten oid. Zo’n gedoe allemaal
Ik ben voorlopig ook helemaal niet van plan naar het buitenland te gaan maar het staat nog op mn lijstje om nog eens uit te zoeken.
1 like
Nee een soort medicijn overzicht, heel simpel. Staan mn gegevens op en welke medicatie ik daar steeds ophaal.
Indd voor buitenland is iets anders. Dit kunnen ze zo in 1 sec printen.
Aah goeie, ga ik dat volgende keer vragen. Al heb ik de vorige keer voor 2 maanden meegekregen dus t duurt nog even voor ik er weer langs hoef, haha. Dankjewel iig!