Ik heb echt zoveel last van de weggevallen structuur momenteel, ik baal er echt van. Hoe minder ik te doen heb/hoe minder ritme, des te minder ik uitvoer. Het enige wat ik moet doen is thuis verslagen schrijven, maar de deadlines liggen verspreid over de komende maanden. Eindstand: ik doe de afgelopen 3 weken echt bijna niks. Ik sla dan altijd een beetje lam ofzo omdat ik niet weet waar ik moet beginnen en ook niet echt een vast moment heb waarop ik echt wat moet doen/echt naar iets toe moet zoals de sportclub. Heb dan ook altijd dat alles heel groot gaat voelen, zelfs een huishoudelijk klusje uitvoeren voelt nu als een enorme taak. En het is een warboel in m’n hoofd en voelt alsof er mist hangt. Sorry even klagen en van me afschrijven hoor, zit gewoon even niet lekker in mn vel 
Ik heb echt precies hetzelfde, maar ik heb geen idee hoe ik dit moet oplossen.
Wat vervelend voor jullie allebei. Lief dat je zo over een goede oplossing voor jullie beiden nadenkt. Even een gedachte van een niet-ADHD’er, dus misschien is het te simpel, maar is het een idee om de volgende keer deadlines in een digitale agenda te zetten en vanaf bv. een week van tevoren een x aantal keer per dag een reminder instellen?
Als je alle deadlines opschrijft en daarna niet meer naar het lijstje kijkt, kun je de deadlines makkelijk over het hoofd zien. Heel begrijpelijk en zeker als je hoofd dat niet standaard onthoudt. Met actieve reminders, zorg je dat je vaak herinneringen krijgt, waardoor je de acties niet per ongeluk over het hoofd kunt zien. Ik snap dat het risico nog steeds is dat je 'm wegdrukt en denkt: dat ga ik zo doen en het 5 minuten later vergeten bent. Maar dan krijg je later die dag weer een reminder… Misschien kun je nog kijken of je een concrete directe actie kunt koppelen aan zo’n reminder? Iets wat je gelijk gaat doen als het alarm gaat?
Ik weet het niet zo goed maar ik wilde zeggen dat ik het gewoon heel lief vind dat je het hier komt vragen!
(In mijn relatie ben ik, de officiële ADHDER, eigenlijk beter met regelen en overzicht houden dan hij.)
Wat lief dat je zo nadenkt over zijn gevoelens. Ik herken me zeker in de situatie van je vriend. Het zou mij ook kunnen overkomen. Ik denk dat je misschien goed het gesprek met hem aan kunt gaan, en samen voor een oplossing zoeken. Wat @Amarens zegt klopt ook heel erg voor mij. (Deadlines opschrijven en daarna vergeten), dus ik denk zeker dat die oplossing ook heel goed kan zijn. Misschien ook afspreken dat jij hem mag helpen herinneren. Dat vind ik zelf soms moeilijk, omdat ik het echt als een zwakte zie van mezelf dat ik veel vergeet, en soms voelt dat inderdaad moederlijk, maar soms is het wel nodig.
Misschien kan het voor hem ook nog een verlichting zijn, dat je aangeeft dat jij dit wel wilt regelen en dat hij dan vervolgens andere taken op zich neemt.
Succes, ik hoop dat jullie er uit komen!
Ik voer de laatste tijd echt zooooveel gesprekken waarbij ik niks volg. Ben nu ook aan de telefoon en de helft van de tijd zeg ik net op tijd uhu. Ik heb helemaal geen geduld voor deze telefoongesprekken maar wil ook wel sociaal blijven… 
Het helpt om tijdens het bellen iets anders te doen! Was opvouwen of wandelen, klusjes die je op de automatische piloot kan doen!
Ik loop echt een beetje vast. Werk is druk, mijn opleiding wordt nu druk. Ik heb hoge verwachtingen van mijzelf en vergeet pillen te nemen. Ik wil echt terugvallen in slechte gewoontes, eten gebeurt al maar wil ook roken en drinken.
Begin maar even met een lijstje maken waardoor ik wat overzicht krijg.
Ik ben best moe, dus ik lig in bed nu, haha. Dit gesprek duurt al een uur. Gelukkig vertelt persoon een verhaal dat ik al eens gehoord heb. Ze moet zo eten dus gaat bijna ophangen… 
Een uur is ook veeeeel te lang 
Ik volg echt veel te veel productieve en goed georganiseerde mensen op insta. Enerzijds vind ik het satisfying/inspirerend. Anderzijds vind ik het echt irritant? Zeker tijdens deze crisis. Ik bedoel: must be nice
Goedeavond,
Ik merk dat mijn vriend met adhd laatste tijd totaal niet te genieten is, kort lontje, stress, wil niet praten.
Ik weet niet hoe hier mee om te gaan.
Deze tijd met corona speelt ook nog mee.
Ik ben jouw ‘vriend’. Heb hier zelf ook enorm last van de laatste tijd. Bij mij komt het doordat ik niet genoeg externe prikkels krijg en alles anders is.
Mijn vriend die laat me gelukkig heel erg maar helpt me ook met een goede planning maken en toch wat prikkels op te zoeken.
Heb je hem al vertelt wat het met jou doet als hij zulk gedrag vertoont? Mij persoonlijk raakt dat altijd heel erg.
Ja dit, ik voor mij was het echt een eye-opener toen ik ontdekte dat er naast overprikkeldheid ook onderprikkeldheid bestaat.
Ten 1ste hartelijk dank voor je reactie…
Ik heb em wel geïrriteerd gemeld dat hij niet zo op mij moet afreageren, deze corona tijd is voor iedereen nogal “irriterend”. Begrijp dat het voor mensen met adhd nog lastiger is.
Het resultaat van mijn opmerking is dat we nu amper comminiseren. Ik loop op mijn tenen nu en hij vertoont gestrest en depressief gedrag. Wat op mij ook zo z’n werkingen heeft.
kan hij niet meer externe prikkels opzoeken?
dus gaan fietsen buiten, keihard muziek luisteren met een koptelefoon op, een toren bouwen van 100 lege blikken etc.
en misschien nog aangeven dat je hem graag helpt hierbij, maar dat het inderdaad niet eerlijk is om het op jou af te reageren (zonder het geirriteerd te zeggen)
Skateboarden en muziek liefhebber van vynil waar die nog wel es in doorslaat met impulsieve aankopen. 1 hele kamer is hier gewijd aan.
Door depressie kan die hier denk ook niet meer optimaal zijn ei in kwijt. En 't weer voor skateboarden is er ook niet naar.
Je zegt dat hij er niet over wil praten dus misschien heb je al van alles geprobeerd en dus ook de optie die ik ga aandragen, maar: ik zou zelf proberen om het vanuit zorg en begrip te communiceren naar hem. Zo van: ik heb het idee dat je niet lekker in je vel zit, dat lijkt me vervelend, kan ik wat voor je doen? Hoe kan ik je helpen?
Op zo’n manier voelt het zo min mogelijk als een aanval/verwijt en staat hij misschien meer open voor een gesprek? En dan komt er vervolgens vanzelf ruimte om jouw gevoelens te benoemen want die mogen er uiteraard ook zijn
Het communiseren is 't vooral, hoe kan ik dat 't beste aanpakken?
Adhd, depressie hij is geen prater echt als hij neerslachtig is. Hij is vaak echt erg moe nu…en zo prikkelbaar. We leven nu behoorlijk langs elkaar heen en als ik iets zeg lijkt het totaal niet binnen te komen. En paar dagen ok maar dit is nu al bijna een volle week.
Ik probeer het goede moment af te wachten… Maar die komt maar niet. Hij sluit zich af en vaak is hij erg moe nu. Dit is al ruim een week, hoe lang moet ik dit zo laten gaan? Hij is heel kortaf tegen mij. Vind dit echt heel moeilijk