Rot dat je er zo’n last van hebt. Al is het wel begrijpelijk binnen de context. Het allerbelangrijkste is om erover te communiceren. Ook straks bij je nieuwe werkgever. Misschien moeilijk om over te hebben, maar zo ontstaan er geen verwachtingen, waar je later last van kunt krijgen.
Het is wel heel herkenbaar voor mij. Inderdaad al-tijd onrustig. Het is heel lastig uit te leggen aan mensen, wie daar zelf geen last van hebben. En dat vind ik ook irritant, want ik voel mij al snel een zeikerd. Maar, het is gewoon heel hard werken om alles op een rijtje te houden, zelfs met medicatie.
Succes in ieder geval. De komende tijd!
)
maar het helpt me vaak wel om een beetje dingen van me af te schrijven, nadat ik er eerst al eindeloos over nagedacht heb. Herkenning is dan toch ook wel fijn!
dat gevoel van “het gaat nu echt beter” duurt bij mij steeds zo kort. Dus ik ken het wel, maar dan helaas niet langere tijd.
) terwijl anderen sterven van de pijn. Is gewoon je hormoonhuishouding denk ik?
. Heb wel aardig overgewicht dus dat maakte het wat minder erg, maar ik moest bijna stoppen. Nu probeer ik wel rekening te houden dat ik ook wat lichters en makkelijkers bij heb zoals een breaker want echt veel trek heb ik niet.