Zo herkenbaar dit 
Ik trap ook elk jaar weer in kerstkaarten versturen. “Dit jaar wil ik echt echt op tijd zijn, ik heb leuke kerstkaarten in de opruiming gekocht en anders kan ik net zo goed nieuwjaarskaarten doen.”
Eindstand dit jaar: nog geen postzegels gekocht, maar 3 kaartjes aan mensen gegeven en nog een hele zooi ongeschreven kaarten.
Hahaha ik herken het 
ik ging vorig jaar ineens koekjes bakken voor 10 mensen ofzo? Snap nog steeds niet waarom in godensnaam maar stond uiteindelijk een half uur voor m’n kerstavondplannen in een ontplofte keuken met allemaal koekjes die te warm waren om mooi te vervoeren 
Haha ja ik herken het. Had je ook van die onmogelijke tijden dat je ineens de geest had en ging bakken?
Herken je trouwens ook dat je iets al heel lang structureel doet, bijv je tanden stoken en dat er dan en paar avonden zijn dat het niet gebeurde om wat voor reden dan ook en dat dan alles in de war is? Zo irritant vind ik dat dan want dan moet je jezelf weer helemaal iets ‘nieuws’ aanleren. 
Ik had TWEE JAAR LANG élke fucking avond mn tanden geflost. Drie dagen gemist, routine is nooit meer terug gekomen.
Ik vind het soms echt zo frusterend dat ik zelfs als ik écht mn best doe ik bepaald opzicht gewoon echt teringdom ben/blijf. Het lukt me gewoon zo moeilijk om gewoontes aan te leren/gezonde dingen te doen ipv de makkelijkste weg kiezen. Het is echt alsof ik nog steeds 14 jarige Melvin ben in het lijf van een volwassen vrouw.
Dit! Ik sta elk jaar weer te huilen in de supermarkt
Pffff ik had voor mijn vriend een cadeau gekocht voor sinterklaas, maar ja vergeten waar ik het verstopt had.
Bij de meeste dingen die ik ‘kwijt’ ben zoek ik niet meer, ik weet dat het ergens ligt, maar dat zoeken geen zin heeft, en meestal kom ik het alsnog zomaar tegen.
Nu dus ook, ik zocht een ander kerstcado, en vond ik het sinterklaascadeau 
mijn vriend heeft nu het sinterklaascadeau gekregen en krijgt hij het kerstcadeau voor zijn verjaardag, hopelijk kom ik het op tijd tegen!
Ja, ik wordt dan ook helemaal gek van de kerstkaarten en sms’jes die ik krijg (heel lief, maar het lukt me niet om op tijd te bedanken), op bezoek gaan bij familie, op tijd boodschappen doen om niet in een overvolle winkel terecht te komen. Ik heb me een paar dagen geleden in de slaapkamer van mijn neefje verstopt onder een deken. Ik kon alle lichten, geluid en geluiden niet meer aan. Gelukkig waren de meesten begripvol 
Omg ja echt precíés dit!
Was helemaal dood vandaag.
Gelukkig had ik niks deze feestdagen (ook niet gemist, trouwens) maar na sociale interactie ben ik sowieso altijd bekaf. Tenzij het heel mentaal stimulerend was want dan stuiter ik minstens nog een week na.
Volgende week intakegesprek bij PsyQ. Heb het idee dat ze al denken dat ik de diagnose al heb en nu een heel behandeltraject wil? Ik wil gewoon weten of mijn klachten bij ADHD horen of niet maar natuurlijk vergeet ik altijd te bellen met deze vraag buiten kantooruren zoals nu
Weet iemand hier hoe bij diagnose de gesprekken met ouders in zijn werk gaan?
Ik ga me binnenkort laten testen op adhd, heb mijn moeder hier ook over verteld, maar wat zij dan zegt is dat ik zo’n rustig kind was die het supergoed deed op school, ik juist heel goed kon spelen en lezen. Terwijl ik zelf weet dat ik nooit oplette op de basisschool en juist heel erge zoomies had. En mijn ouders ook regelmatig boos op me werden omdat ik niet goed luisterde of vervelend was. Ze zat met kerst al op me in te praten dat al die labels onzin zijn en dat ik gewoon veel pech heb gehad in mijn volwassen leven waardoor het met werk steeds in de soep loopt. Ik heb als kind ook eens bij de psycholoog gelopen en daar kwam toen geen diagnose uit.
Ik ben dus heel bang dat ze dingen anders gaat vertellen bij de psycholoog. Buiten mijn familie om vindt juist iedereen het een heel goed idee dat ik me laat testen, omdat zij heel erg kenmerken van adhd in mij zien.
Kun je iemand anders meenemen die veel weet over je kindertijd? En/of rapporten van de basisschool waar wellicht opmerkingen over gedrag/afleidbaarheid/dromerigheid in staan?
Dit was ik ook en toch de diagnose gekregen, na gesprek met mijn ouders erbij. En mijn ouders hebben dit ook zo benoemd.
Het is voor mij al weer even geleden, maar ik weet wel dat door de vragen die ze stellen er ook andere antwoorden kwamen en dat mijn eigen verhaal en beleving natuurlijk ook meegenomen werd in de diagnose. Ik weet nog dat ze ook sommige vragen vaker stelde, maar dan net even anders geformuleerd en waardoor ze ook een beter beeld kregen.
Mijn ouders gingen er ook vrij sceptisch in (joh je bent wie je bent, het gaat toch al zo lang goed, waarom nu toch een onderzoek) en na het gesprek zagen ze wel in dat er misschien toch wel iets was. Juist door de vragen en uitleg van de psycholoog.
Op de basisschool had ik altijd goede cijfers en kreeg ik nooit opmerkingen over afgeleid zijn of niet opletten. Wel dat ik verlegen was. Op de middelbare school werd ik juist een enorme etterbak die altijd te laat kwam, huiswerk niet maakte, in discussie ging met leraren :’) Maar ja als klein kind was ik vooral een beetje onbenaderbaar, heel erg gefocust op mijn eigen dingetjes en heel gevoelig (ik huilde heel snel). Dat is alles wat mijn ouders opviel van toen. Voor dat laatste hebben ze me toen naar een psycholoog gestuurd.
@Mrs.Fraser ah dat stelt me gerust!
Vergeet ook niet dat ADHD meer is dan een druk kind. Wat jij beschrijft herken ik ook heel erg en is dat niet juist het type wat vroeger niet gezien werd en bestempeld werd als het dromerige kind wat niemand tot last was (behalve zichzelf uiteindelijk dan, hahaha)
@Biscotti bij mij was het hetzelfde. Ik had mijn vader mee, die kon wel wat vertellen maar er waren in mijn kindertijd weinig tekenen die op adhd wezen. Ik was heel rustig, haalde goede cijfers en las heel veel. Uiteindelijk wel diagnose gekregen.
Ik heb kortgeleden onderzoek gehad en bij mij benadrukte de psycholoog dat mijn antwoorden wel het zwaarste wogen. Daarnaast had ze van te voren ook gevraagd hoe mijn moeder en partner er in stonden om een klein beetje een beeld te hebben of ze open stonden voor die classificatie of het vreemd vonden etc. En verder kan het helpen schoolrapporten ofzo mee te nemen. Ik had dat niet maar wel een vrij uitgebreid psychologisch onderzoek dat we konden gebruiken van toen ik 7/8 was (daar kwam toen hoogbegaafdheid uit en er is niet getest op adhd oid toentertijd, maar stonden wel dingen in over hoe ik het vond in de klas en of/wanneer ik afgeleid/dromerig was etc), dat was ook een belangrijke bron. Ik deed het op zich ook goed op school maar we konden uiteindelijk wel genoeg aanknopingspunten vinden om de classificatie te stellen.
Dit had ik ook zo kunnen schrijven. Mijn ouders vertonen elk wel trekken ook maar dan dooddoeners krijg van “ja nou zo ben ik nou eenmaal, en jij dus ook” en verder heb ik ook echt niks of niemand meer uit die tijd. Daarbij denk ik dat ik ze ook niet mee kan krijgen voor als het zover komt en dat zorgt toch voor zoveel stress met dat ik soms denk het gewoon allemaal af te blazen.
Sommige ongemakken van kind tot halverwege twintig kan ik verklaren qua schooltijd van niet optimaal kunnen functioneren door andere factoren maar nu ben ik in de 30 en sommige dingen zijn gewoon nog hetzelfde tot frustratie van “dat moet je nou echt eens leren” maar dat lukt me gewoon niet?
Maar ik moet wel want ik denk dat een verklaring, net als met die andere ongemakken, heel veel rust kan geven met zie je wel, het had toch een oorzaak!
Echt super herkenbaar ook voor mij dat over ouders. Mijn ouders hebben allebei ook trekken dat ik denk ?? hoezo kom ik hier nu pas op dat ik misschien ADHD heb, maar ik heb ook persoonlijk geen zin om ze bij het proces te betrekken omdat ze daarin toch wat ouderwets zijn en ik al eerder diagnoses heb gekregen (depressie/angststoornis) en het voor mij dan voelt alsof ik ‘weer’ iets heb dus no thanks.
Morgen heb ik m’n intake gesprek via PsyQ, was echt een heel gedoe nadat ik naar de huisarts geweest was, ze wilde mij niks voorschrijven en had me doorverwezen naar een vrijgevestigde psycholoog - toen kreeg ik onderweg naar huis een mail van PsyQ dat ze online een aanmeldstop hadden en dat ik even moest bellen om te bespreken. Maar ik was al emotioneel door m’n bezoekje aan de huisarts en gebrek aan functioneren de weken daarvoor dat ik begon te huilen aan de telefoon omdat de normale wachtlijst een jaar duurt en ik ook bang was dat bij de vrijgevestigde psycholoog het zo duur zou zijn dus ze gingen even overleggen en toen hadden ze dus een plekje voor me gevonden.
Nu dus vet nerveus want het gaat de laatste twee weken ‘redelijk’ maar dat komt denk ik omdat ik niet alleen ben geweest, maar het voelt dan alsof ik het mezelf aanpraat. Ik heb ook geen idee hoe het er uit gaat zien omdat alles online zal gaan - en van mijn vrienden met ADHD weet ik dat ze op locatie waren en een QB test moesten doen enzo dus ik zit echt heel reddit af te speuren naar hoe diagnostisering in z’n werking gaat
Ik weet er van beide kanten iets meer over. Als ADHD’er en diagnosticus. Wat wil je specifiek weten?
in dit topic is er ook best veel over het traject te vinden, zowel onderzoeken met en zonder ouders! ik hoop dat je snel terecht kunt 