Ja het is voor mij een lange termijn optie, maarja wanneer ga je eraan beginnen 
het is gewoon zo lastig dat de angst geen duidelijke bron heeft dus hoe ga je dat aanpakken met therapie?
1 like
Emdr vond ik heel apart maar wel effectief! Mijn therapeut maakte gebruik van een scherm waarbij ik een stip moest volgen met mijn ogen. Als je daar goed âinzitâ begint de sessie door terug te gaan naar een herinnering met veel emotie. Daar vertel je over en de therapeut begeleid je door vragen.
Ik vond het heeeeel raar om te merken dat de emotionele lading echt minder/helemaal weg was daarna.
Ik dacht dat ik er nog hele sessies over moest praten, maar kon gewoon door met het volgende punt.
Na therapie was ik wel heel heel heel erg moe en de dag erna ook nog. Maar hoe verder in de behandeling hoe minder dat werd. Volgens mij was ik met 5 sessies van mijn klachten af!
Wanneer ga je beginnen en heb je een goede klik met je therapeut?
2 likes
Emdr had bij mij als vij effect dat ik ging opruimen. Iedere keer na een sessie was het huis heel schoon.
Helaas ook heel moe en gekke hoofdpijn.
1 like
Wow klinkt heel interessant!
Ik zou ook weleens emdr willen proberen maar het gaat om iets wat ik als klein meisje heb meegemaakt dus herinner me het niet helemaal, is emdr dan wel een optie denk je? Want als ik het me niet herinner wordt het moeilijk om het boven te halen
Wat fijn jouw reactie! Ik start begin oktober, de therapeut had een enorme wachtlijst. Koos haar uit omdat ze mij aanspreekt. Nadat ik haar mailde belde ze me en dat gesprek was direct zo leuk. Dus dat is positief.
Heb eerst traumatherapie gevolgd (angst/paniek is gevolg van opgroeien met moeder met persoonlijkheidsstoornis en traumaâs). Ik merk dat dit al best veel heeft gedaan maar dat er ook weer nieuwe stappen te zetten zijn. Emotionele blokkades, bepaalde manieren van tegen dingen aankijken. Denk dat mijn angsten ook wel hieruit voortkomen. Hoop dat EMDR mij weer verder helpt
Zo naar dat je er weer last van hebt. Je hebt altijd recht op hulp!
Ik heb amper ervaring met de GGZ, behalve dan Ă©Ă©n belachelijk gesprek met de POH van de huisarts. Heb gekozen voor een therapeut die echt bij mij past, met een therapievorm waar ik achterstond. Sterkte
1 like
Ik denk dat proberen altijd kan. Het maakt niks kapot.
Vaak door de goede vragen van de therapeut kun je wel veel.
Klopt! Gewoon doen 
ik vond het heel fijn om geregeld mijn hart te luchten bij iemand die er verstand van heeft.
Soms, vooral als ik val of als iets heel vies vind heb ik echt paniekaanvallen. Dan ga ik hyperventileren zonder dat ik het door heb. Soms voel ik het aankomen maar ik krijg mij adem niet onder controle en dan wordt langzaam alles zwart en moet ik echt gaan zitten tot ik weer rustig wordâŠ
Ik vroeg me daarom af: hoe controleren jullie je adem bij paniek?
Ik houd mijn hand op mijn buik, zodat ik daar naartoe adem. Ook tel ik. Dus 5 tellen inademen, even inhouden (3 tellen ongeveer) en 5 tellen uitademen, weer even inhouden. Dan herhalen totdat ik was rustiger ben/adem.
2 likes
Van dat soort ademhalen word ik dus juist extra benauwd, alsof ik niet genoeg zuurstof krijg ofzo? Heel stom, maar ik denk dat dat inderdaad de manier is die wordt aangeraden om je ademhaling terug onder controle te krijgen
Jaa ik snap je wel! Soms als ik echt al âte verâ in paniek ben lukt het mij ook niet. Dan lijken die 5 tellen in -en uitademen alsof ik stik en niet genoeg lucht krijg. Daar heb ik ook geen oplossing voor helaas, behalve wachten totdat het voorbij gaat.
1 like
Die ademhaling is ook grotendeels de paniek, dat is zo lastig. Want als je gestrest raakt dan raakt je ademhaling van slag, en dan krijg je nog meer stress. Ik vind het ook lastig hoor. Tijdig herkennen van een te hoge ademhaling helpt. En anders even een stap terug, ergens gaan zitten als het kan en tot rust komen.
@MadameMignon late reactie maar dit is precies waar ik ook last van heb, ik opende het topic juist nu voor het eerst om er over te klagen! Ik heb ook een gegeneraliseerde angststoornis en ik word er zo gestoord van dat er op het moment niets aan de hand is, en dat ik dan toch al die fysieke sensaties heb. Hartkloppingen, hyperventilatie, en idd alsof je bloed door je lichaam racet, met deze temperaturen voelt het soms alsof mân huid in de fik staat.
Ik kan ook echt slecht tegen het gevoel dat ik er niks aan kan doen en het gewoon maar moet accepteren? Want zoals je zegt, heeft therapie zin als er geen âredenâ is om je zo te voelen? (ik heb nu wel therapie voor iets anders, maar hier heb ik het nooit over omdat het voelt alsof dat toch geen zin heeft). Ik heb ook al van alles geprobeerd wat je bij Kruidvat kan kopen, helpt niks, en ik reageer heel slecht op medicatie dus dat is mij ook afgeraden door de psychiater. Wat blijft er dan nog over? Mss moet ik ook maar eens hasj gaan proberen haha, word er onderhand wel gestoord van.
Sorry hele rant maar het zat me echt hoog vandaag! Wel fijn om er eens iets over kwijt te kunnen (ik deel dit nooit zo met mijn omgeving), en ook om wat herkenning te vinden.
2 likes
Ik wilde net vragen of anderen ook merken dat de angsten opspelen rondom menstruatie. Vanwege medische redenen gebruik ik geen pil o.i.d.
Overweeg nu intermittent fasting, want dat schijnt positief te werken voor je hormoon balans. Maar wil het eerst verder uitzoeken.
Die angst om de controle kwijt te raken, dat heb ik ook zo sterk. Bang om flauw te vallen waar veel mensen bij zijn, of de angst om om te vallen midden in een grote ruimte waar je niet zomaar weg kunt. Of het nou een plein of een groot meer is als ik in een kano zit
2 likes
Ik heb vorig jaar een burn-out gehad en sindsdien last van angstklachten. Destijds heel erg, nu gelukkig heel veel minder. Ik hoop dat het snel helemaal verdwijnt.
Vorige maand ben ik op vakantie geweest, wat ik mega eng vond, en ik heb slechts Ă©Ă©n paniekaanval gehad, op de terugweg. Dat was wel balen, maar alsnog een goede score.
Inmiddels kan ik er wel redelijk goed mee om gaan omdat ik er steeds meer aan gewend ben, maar de eerste keer dacht ik echt dat ik dood ging.
Ik ben niet echt specifiek ergens bang voor, de paniek overvalt me dan gewoon ineens. Ik ga wazig zien, heb oorsuizen, alles tintent, voel me alsof ik ga flauwvallen, hoge hartslag, zweet, alles. Daardoor heb ik wel een tijdje dingen vermeden waar er gegeten moet worden (zoals uit eten gaan met een groep). Omdat misselijkheid een van de eerste signalen is en dan kan ik echt niet meer eten en dat staat dan natuurlijk raar. Verder ben ik net als velen bang om flauw te vallen of âde controleâ te verliezen.
Ik weet nog niet of ik echt in dit topic wil blijven omdat ik bang met dat het triggert⊠Hoe meer ik er mee bezig ben in mijn hoofd hoe erger het vaak is. Het is echt een soort cirkel. Als ik al lang geen aanval meer heb gehad, dan verdwijnt de âstraks raak ik in paniekâ gedachte ook uit mijn hoofd en krijg ik dus minder snel een nieuwe aanval.
3 likes
Toen ik net mijn angsten had kon ik me niet voorstellen dat iemand anders ook die klachten heeft. Vond het zulke aparte dingen ofzo? Heel anders dan vliegangst.
Wat ik ook sterk had was paniek tijdens het eten. Niet om het eten. Maar ik denk omdat ademhaling al hoger was (iets waarbij je in een situatie zit en niet zomaar eruit kan zonder excuus). En als je eet verandert je ademhaling ook een beetje? Dus dan werd het met het eten steeds erger. Ook duizelig, aan het draaien op mijn stoel, alsof ik er niet helemaal bij was
Ik kreeg gisteren een paniekaanval nadat ik mijn overleden grootmoeder was gaan groeten. Was de eerste keer dat ik een dood mens zag. Had het misschien beter niet gedaan want nu schiet dat beeld telkens terug in mijn hoofd, met een schrikreactie tot gevolg
Zoveel herkenning ook hier, mijn angst is om over te moeten geven en door de spanning word ik misselijk en moet ik soms ook daadwerkelijk overgeven. Dus eten of opstaan/afrekenen na het eten heb ik altijd die angst en misselijkheid en loop ik vaak ook te hoesten/kokhalzen of voel ik mijn hart kloppen, enz. Ik durf op die momenten dan ook nooit veel te eten, want dat vergroot de kans dat het gebeurt. Het ergste is dat ik er zelf geen controle over heb.
Maar ook als ik iets moet doen wat ik spannend vind heb ik er last van en struggle ik altijd met âje moet eten want het is goed voor je en je angst mag niet leidend zijnâ en âals ik niet/weinig eet, is de kans kleiner dat het gebeurtâ. Ik neem dan soms ook een zakje mee voor het geval ik daadwerkelijk moet overgeven en dat helpt dan al met het verminderen van de angst.
Wel fijn om hier wat herkenning te vinden, want als ik het probeer uit te leggen lijken mensen het vooral vreemd te vinden en voelt ik me zo raar en alleen hierin. Of ze zeggen âdan verzin je toch gewoon een smoesje dat je niet lekker bent.â
1 like
Ja irritant hĂš! Wat soms ook chill is is een stuk heel hard fietsen, maarja als het 1 uur snachts is is dat ook gewoon niet praktisch
1 like