Deze had mijn oma altijd in de woonkamer staan. En ze hadden de badkamer en wc beneden dus als ik daar dan sliep en s’nachts moest plassen moest ik door de woonkamer heen. Ze hadden altijd het gordijn net niet helemaal dicht zodat ik niet alle lampen aan hoefde te doen en dan keek die pop je zo aan, echt dat ding staat in mijn geheugen gegrift. Gelukkig hebben ze hem weggedaan toen ze gingen verhuizen.
6 likes
Ben ik de enige die weleens dagen heeft waarop je dan ineens meerdere nieuwe voornemens start (wat uiteraard een domme techniek is maar ookal weet je het doe je het toch?)
- Ja je bent de enige, doe ik nooit
- Nee ik heb ook (onlangs of nu) weer eens wat verzonnen wat ik waarschijnlijk niet vol ga houden
0 stemmers
Nou ik ben weg want een van de dingen is geen smartphone meer na 20:30.
2 likes
Mijn oma had op een tafeltje in de gang en aantal wajangpoppen staan. Als ik daar sliep stond de kamerdeur op een kier en kon ik die poppen zien. Zij zette ze dan altijd in een kast omdat ik er zo bang voor was.
Ik heb dit ook maar dan met heiligenbeelden. Om het breder te trekken ik kan ook echt niet eten nadat ik in een kerk ben geweest (niet dat ik daar nu ooit nog ben maar als kind wel vaker). Heb dan het idee dat ik helemaal omhuld ben door die wierooklucht en dat dat dan op m’n eten komt en zo in m’n lichaam😑
1 like
Of opstaan om 5u want dan kan je ‘s ochtends van alles doen en ben je megaaaaa productief. Nee. Ik blijf wel een uurtje langer liggen bedankt.
4 likes
Ik moet ineens denken aan wat ik vroeger vaak had: dat ik alle geluiden vervormd hoorde. Ik denk dat lege batterijen van een cassetterecorder nog het dichtst bij komt. Dus ook alle stemmen, incluis die van mijzelf, klonken dan vertraagd, vervormd en ook alsof het verder weg was. Ik moest dan ook heel erg mijn best doen op een gesprek en hoopte dat ik normaal zou klinken, omdat ik mezelf dus ook vervormd hoorde. Zo vreemd. Het duurde denk ik een paar minuten en daarna was dan ineens alles weer normaal. Volgens mij heb ik het nooit tegen iemand verteld. Ik probeerde het net te googlen, maar kwam dan alleen maar op info over tinitus e.d.
Ik ben ineens heel benieuwd wat het is en of meer mensen dit hebben (gehad).
- Je bent de enige, ik herken niet wat je beschrijft
- Je bent niet de enige, ik herken wat je beschrijft
0 stemmers
Ik zie dat een paar mensen het herkennen: weet één van jullie wat het is of waardoor het komt?
Ik heb het een keer gevraagd aan de huisarts maar die keek me aan alsof ik gek was en zei iets over kinderfantasie ofzo. Ik heb het ook al jaren niet meer gehad nu ik erover nadenk.
Oh wat een nare reactie van de huisarts. Het is absoluut geen fantasie. Maar op de een of andere manier verwerken je hersenen het geluid blijkbaar tijdelijk anders. Ik heb het ook al jaren niet meer gehad, terwijl het als kind regelmatig gebeurde.
Géén idee 
maar ik heb dit ook wel eens als kind gehad. Maar inderdaad al jaren niet meer. Was het ook een beetje vergeten tot jij het benoemde.
1 like
Klinkt als mijn ervaring met ballonnetjes… Ik zou dat exact zo omschrijven. Heb het alleen zelf nooit ‘zonder’ meegemaakt.
1 like
Volgens mij wel eens wanneer ik een keer tegen het hyperventileren aan zat
3 likes
Ik sta daar nu eigenlijk pas bij stil, dat je het als eng kan ervaren, omdat ik het vroeger zo vaak had dat het een soort normaal was geworden. En ik wist ook dat het altijd weer over ging. Ik weet dat ik het destijds vooral ongemakkelijk vond (praat ik wel normaal, horen anderen iets aan me?) en afleidend: ik kon niet volledig gefocust zijn op het gesprek of wat ik aan het doen was.
Het werd vanzelf minder, volgens mij heb ik het midden twintig voor het laatst gehad.
Ik snap de verbanden die sommigen van jullie leggen met paniek, hyperventilatie of heftige situaties wel. En dat is in zekere mate ook wel toepasbaar op mijn jeugd. Alleen gebeurde het ‘random’ en niet i.c.m. een heftige emotie. Echt op huis- tuin- en keukenmomenten in mijn herinnering. Maar misschien werd er op dat moment iets anders verwerkt? Gek om zo over na te denken, heb er nooit zo bij stil gestaan.
2 likes
paniekaanvallen kunnen ook gewoon random zijn. Ik herken wat je schrijft als wat ik ervaar tijdens een paniek aanval. Gelukkig al lang niet meer gehad, maar die kwamen bij mij altijd op willekeurige momenten, soms zelfs als ik echt heel vrolijk was.
2 likes
Thanks voor de info! Gelukkig dat jij er alweer even vanaf bent.
Er beginnen wel wat puzzelstukjes in elkaar te vallen. Ik heb later nog wel paniekaanvallen in een andere vorm gehad namelijk… Ik had dit er gewoon nooit onder geschaard, nooit bij stilgestaan ook. Dacht dat het gewoon even een soort neurologische hick-up was.
1 like
Ben ik de enige die van die zachte supermarkt bolletjes open ‘scheurt’. Ik ga toch geen moeite doen om die netjes met een mes door midden te snijden.
- Je bent de enige
- Geniaaaaal ik doe dit ook
0 stemmers
Deze vraag is naar aanleiding van een poll hoe schoon je huis is op een schaal van 1 tot 10. Mijn man vond dat ik een 9 moest geven, want ‘jij stoft zelfs de plinten en haalt alles van zijn plek als je stoft’.
Dus: ben ik de enige die de plinten stoft?
- Ja, je bent de enige
- Nee, dit doe ik ook
0 stemmers
En ben ik de enige die alles van zijn plek haalt om te stoffen (dus niet om de spullen heen stoft)?
- Ja, je bent de enige
- Nee, dit doe ik ook
0 stemmers
Plinten doe ik niet altijd maar wel eens in de zoveel tijd, anders krijg je toch ook stofnesten erop?
9 likes
Hahahha dit heb ik heel vaak gedaan, vooral op vakantie/ergens anders ja. Ideaal!
1 like
Haha nee maar een schoon mondkapje heeft wel een keer die rol vervuld (werkte ook top)
2 likes