-
Wat vond je van de verhaalstijl/schrijfstijl van de schrijver?
*Heel fijn. Vanaf het begin zat ik er direct in en ik vond het makkelijk lezen. -
Wat vond je van het alwetend perspectief waarin het boek geschreven is?
Ik denk juist fijn, omdat het ik het idee kreeg dat ik meer een helikopter view had en daarmee dingen ook beter begreep. Ik kan het niet zo goed uitleggen, maar ik ben blij dat het vanuit dit perspectief geschreven is. -
Zijn er dingen die je ontdekt hebt door dit boek? Zo ja welke dan?
Veel, veel wat hiervoor al gezegd is. -
Heb je notities gemaakt in/over het boek? Zo ja welke dan?
Vooral over namen/straten omdat ik hier deels mee bekend was en wilde checken hoe dat zat. -
Wat vind je van de redenen waarom de schrijfster dit boek heeft geschreven?
Heel bijzonder dat er zoān geschiedenis zit in je huis en dat je dit zo mooi hebt kunnen achterhalen en opschrijven. Biecht: ik wilde de auteur een berichtje op instagram te sturen om puur te zeggen hoe erg ik onder de indruk ben van het boek. Doe ik misschien alsnog wel. -
Welk personage sprak jou het meeste aan en waarom?
Ik vond dit een hele lastige vraag. Iemand hiervoor zei het personage dat de baby āontvoerdā en toen daar kan ik me heel erg in vinden. Ook een dokter die vanuit zijn beroep bepaalde āmachtā had en dit inzette voor het verzet. Ik heb ook heel lang nagedacht over hoe het moest zijn voor de kinderen, om op te groeien in deze situatie, vooral in 't Hooge nest zelf en dan het opgepakt worden door de Duitsers.
2 likes
Dat citaat van Charles Lewinsky is echt in iedere oorlog toepasbaar lijkt het. Heb de burgeroorlog van JoegoslaviĆ« meegemaakt en iedereen dacht de hele tijd: dit gaat niet lang duren, andere landen laten dit niet toe. Je zou denken dat een ervaringsdeskundige als ik zou weten dat de oorlogen on het Midden-Oosten ook niet gauw voorbij zouden gaan en toch denk ik maand in, maand uit hetzelfde: dit gaat niet meer lang duren, andere landen laten dit niet gebeuren. Hier zijn we dan, 10 years laterā¦ Niets veranderd.
On topic: heb deze ronde overgeslagen, want had veel te laat door dat er een boek gekozen was, maar ik word enthousiast door jullie reacties en ga van de week beginnen met lezen.
Hoe lang word een boek meestal besproken in een boekenclub? Is het anders een idee om al een datum of dag af te spreken wanneer we weer nieuwe boeken kunnen aandragen ?
3 likes
Ik werd zelf vooral onwel van de stukken in de treinen naar de kampen. Ben zelf beetje claustrofobisch en werd dus naar van de beschrijvingen. In het Spoorwegmuseum staat zoān wagon en als je dit dan allemaal leest, kan je het gewoon niet voorstellen hoe als vee die mensen allemaal vervoerd zijn. Zoveel treinen naar het oosten en waar de NS aan meegewerkt heeft. Zoveel mensen op elkaar gepropt, dagen achter elkaar, terwijl je geen idee hebt hoe lang dat nog ging duren. Nauwelijks eten, in de tocht, ruzie krijgen met je buren en nergens je behoefte kunnen doen. Vind het echt zo erg wat er met die treinen allemaal heeft kunnen gebeuren.
Zo gek dat dit allemaal zo kort geleden nog heeft kunnen plaatsvinden, in de generatie van mijn opa en oma/hun ouders. Ik geloof ook wel dat je in dit soort situaties in een soort overleefmodus schiet, dus dat je dan niet in eerste instantie denkt aan het voeren van verzet. Maar damn, ze hebben het wel allemaal toegestaan toen hĆØ?
Niet gerelateerd aan dit verhaal, maar wel aan de oorlog
Heb vorig jaar een artikel over het Apeldoornse bosch gelezen, dat was een joods psychiatrische instelling. Daar staat ook een stuk in over het vervoer van mensen bijvoorbeeld in een dwangbuis. De verpleging ging voor een deel ook vrijwillig mee omdat ze het gevoel hadden hun patiƫnten niet alleen te kunnen laten. In het artikel staat dat er een mogelijkheid is dat deze groep patiƫnten nooit de gaskamers gezien hebben, maar gelijk levend verbrand zijn in de kuilen.
2 likes
Dit vond ik het ergste om mee te krijgen. Ik wist het wel, maar vind het in het boek heel raak beschreven. De hoeveelheid mensen die bereid was voor een paar euro zijn medemens te verraden vanuit pure haat. De hoeveelheid mensen die geen verzet pleegden en met de waan van de dag doorleefden. De hoeveelheid bedrijven en gemeenten die werkten voor de bezetter. Er hebben toen bijvoorbeeld maar heel weinig mensen ontslag genomen als ze onder een nsbāer moesten gaan werken bij de overheid. Je kan het ze niet kwalijk nemen, ik snap dat je kiest voor je grootste kans op overleven, maar toch raakt het me zo enorm. Het maakt me ook een beetje bang voor de huidige tendensen.
Werd daarnaast ook volledig naar van die beschrijving van het vervoer. Zelf ook claustrofobisch en word al misselijk als ik aan een volle trein in de spits denk. Laatstaan dit. Zo mensonterend, zo zonder respect voor andermans leven. Rare gedachte hoor: maar ik dacht ook steeds: dat je ze dood wil a la, maar het kan dan alsnog toch wel menselijker.
2 likes
ik vraag me heel vaak af wat ik in de situatie van WO2 zou hebben gedaan. Ik denk niet dat ik zou collaboreren, maar ik ben -denk ik- ook veel te laf om actief in het verzet te gaan. Maar zou ik bvb mijn Joodse buren bij mij hebben laten onderduiken? Geen ideeā¦ Ik zou mensen niet verraden denk ik, maar als ik (of mijn kind) ondertussen echt honger hebben en verraad extra eten zou opleveren? Ik denk ook dat ik bij een marteling onmiddellijk alles zou bekennen en iedereen aan de galg zou praten.
Dat soort dilemmaās houdt mij , o.m. naar aanleiding van dit boek best wel bezig. (voor de geĆÆnteresseerden, het boek Wil, van Jeroen Olyslaegers vertelt mooi hoe beiden soms ook geen keuzes maar eerder toevalligheden zijn, en dat zowel collaboratie als verzet ook niet altijd zwart en wit, maar soms ook grijs zijn)
Ook als je dan kijkt naar hun tijd in de kampen: Jannie bleef er de moed inhouden, dat is de reden dat zij het gered hebben. Ik denk dat ik na anderhalve week Auschwitz al blij zou zijn als ik naar de gaskamers āmochtā, omdat ik gewoon de kracht niet zou hebben om al die vernederingen en ontberingen te doorstaan. Ik kan mij ook niet inbeelden hoe ik die treinreis zou overleefd hebben, maar anderzijds: hoeveel mensen die even claustrofobisch zijn als wij, hebben dat wel gekund? Soms denk ik dat de overlevers uit de kampen allemaal een uitzonderlijk grote wilskracht moeten gehad hebben. Heeft iemand daar ooit iets over gelezen of gehoord?
Ik weet niet in hoeverre het verhaal geromantiseerd is, maar de ongelooflijke moed van Jannie, daar heb ik een super veel respect voor. Zelfs in de meest gruwelijke en mensonterende omstandigheden in Bergen-Belsen kan ze nog de moed opbrengen om voor mensen te zorgenā¦ Ik zou, denk ik, zoals Anne en Margo mezelf aan de ziektes en uitputting hebben overgegeven. Enfin, Jannie verdient een straatnaam en een standbeeld.
3 likes
Wat je zegt over de uitzonderlijke wilskracht van overlevers. Ik heb heel veel boeken gelezen van overlevenden van concentratie kampen en vernietigingskrachten en daarin viel mij iedere keer weer op dat er een combinatie van 3 dingen was: hoop, wilskracht en een hele grote portie geluk. Dat geluk kon bijvoorbeeld bestaan uit net de juiste taal spreken of een skill bezitten waardoor je een beter ābaantjeā kreeg in het kamp. Of de juiste mensen kennen die je helpen aan een beetje extra eten of medicijnen. Of te werk gesteld worden in het commando die de spullen van vermoorde joden moesten sorteren waardoor je betere kleding, schoenen of extra voedsel kon smokkelen. De ontberingen waren dan nog steeds vreselijk maar het hield je net wat meer in levenden dan wanneer je dit niet kreeg.
Ja, ik denk inderdaad ook wel dat geluk en toeval een gigantisch grote rol spelen in je overlevingskansen. Dat merkte je ook in dit boek. Jannie en Lien zijn ongelooflijk dapper, maar uiteraard hebben ze ook een grote portie geluk gehad. Hun broer Jaap leek mij minstens even dapper en intelligent, maar heeft het niet overleeft. Desalniettemin, geluk dwing je ergens ook af. Jannieās manoeuvre om Eberhardt te laten ontsnappen of hoe zij hun kinderen nog in veiligheid wisten te brengen, dat zijn toch dingen die de meeste mensen (mezelf inclusief) niet zouden kunnen denk ik.
Kan je eventueel titels van boeken geven? Ik heb de voorbije jaren wel regelmatig over WO 2 gelezen, maar zelden de verhalen van kampoverlevers. Het enige boek dat ik me kan herinneren is het boek van Regine Beer (ik weet de titel niet meer), een bekende Belgische kampoverlever. Van haar verhaal herinner ik me nog vooral de gruwel van de dodenmarsen, daarvoor wist ik daar niet veel van.
edit: ben nog effe gaan googelen hoe dat boek weer heette, en ik stootte op dit interview met Regine Beer: https://www.knack.be/nieuws/mensen/het-laatste-knack-interview-met-regine-beer-mensen-beseffen-niet-hoe-gevaarlijk-haat-is/article-normal-135031.html?cookie_check=1580936180 Ze geeft ook de factor geluk weer aan, maar daarnaast lijkt het mij toch ook weer een ongelooflijk sterke vrouw.
't Hooge nest heeft mij echt weer helemaal in de geschiedenislessen gezogen. Ik merk dat ik nu weer allemaal WO2 boeken wil lezen, en ik ben ook iedereen in mijn omgeving het boek aan het opdringen:)
2 likes
Uhmm even denken.
De tatoeerder van auschwitz
Het boek van rudolf vrba (een van de zeldzame ontsnappers)
De keuze van Edith Eva Eger
De fotograaf van auschwitz
Verder zou ik het moeten opzoeken.
1 like
Is dit een mens van Primo Levi
Ik ontsnapte uit Auschwitz van Rudolf Vrba
Herinneringen van een joods meisje van Eva Schloss.
Ik wil even peilen of we over kunnen gaan op een nieuw boek.
- Ik wil het nog over 't Hooge nest hebben
- Ja, kom maar met een nieuwe titel!
- Nee, ik ben er nog niet klaar voorā¦
0 stemmers
Zullen we nieuwe boeken aandragen?
Familiegeluk.
Samen met haar jeugdliefde leidt Lisette een rustig bestaan in Den Haag. Hier komt echter een abrupt einde aan als haar moeder overlijdt. Ze blijkt al jaren een groot geheim met zich mee te dragen. Met als enige aanwijzing een oud adresboekje gaat Lisette op zoek naar de waarheid. Stukje bij beetje ontrafelt ze de geheimen die haar familie liever verborgen had gehoudenā¦
Familiegeluk is een feelgood thriller over familiebanden en de allesbepalende behoefte aan erkenning.
4 likes
Bonita avenue - Peter Buwalda
Joni Sigerius, de dochter van de rector magnificus van de Twentse universiteit, drijft samen met haar vriend Aaron een handeltje dat ze maar liever voor haar krachtige en briljante vader verborgen houdt. Het is in het jaar van de vuurwerkramp dat ook in het gezin de boel explodeert. Niet alleen lopen Joni en Aaron tegen de lamp, die zomer komt ook de enige en echte zoon van Sigerius vrij uit de Scheveningse gevangenis. Acht jaar later pas ā Joni verdient inmiddels miljoenen in Los Angeles ā verneemt Aaron wat er zich in 2000 werkelijk heeft afgespeeld.
Peter Buwalda schreef een meeslepende debuutroman over noodlot en verval, idylle en schoonheid.
Klinkt misschien een beetje saai, maar ik ben net begonnen en de eerste honderd bladzijden klinken wel veelbelovend.
2 likes
Is 't Puttertje een idee? Ik lees in het boekentopic goede verhalen over dit boek.
Ook ben ik heel benieuwd naar Kleine meidā¦
1 like
Ik wil graag De avond is ongemak aandragen!
Was ooit DWDD-boek van de maand.
āDe avond is ongemakā van Marieke Lucas Rijneveld is het schrijnende verhaal van een gereformeerd boerengezin dat wordt getroffen door de dood van een kind. Door de ogen van Jas, die zich ophoudt in het niemandsland tussen kindertijd en volwassenheid, zien we hoe de familieleden elk op hun eigen manier omgaan met het verlies. Vader en moeder zijn volledig verlamd door verdriet en zien niet hoe Jas en haar zusje Hanna en haar broer Obbe ondertussen langzaam ontsporen.
//
Toevallig ook een DWDD-boek: Het jaar dat Shizo Kanakuri verdween.
Shizo groeit aan het einde van de negentiende eeuw op in het zuiden van Japan. Daar staat hij bekend om zijn uitzonderlijke hardlooptalent. Na jarenlange intensieve training is hij uitverkoren om mee te doen aan de Zweedse Olympische Spelen van 1912. Maar tijdens die wedstrijd bezwijkt Shizo en hij kan de marathon niet uitlopen.
Shizo is bang dat hij zijn ouders teleurgesteld heeft en durft na deze schande niet terug naar huis. Hij trekt zich terug in de bergen. Niemand weet waar hij gebleven is. Uiteindelijk wordt hij, inmiddels een oude man, ontdekt door een Zweedse journalist die zijn verhaal kent en onthult. Wat gebeurde er precies tijdens de marathon en waar is Shizo al die jaren geweest?
5 likes
Iemand anders nog suggesties voor een ander boek?
Kreeg vandaag Otmarszonen aangeraden in de boekenbar!
1 like
Familiegeluk
Bonita avenue
't Puttertje
De avond is ongemak
Het jaar dat Shizo K. verdween
Otmarszonen (gaat dat over Ootmarsum?!)
Gaan we hieruit kiezen of heeft iemand anders nog een geniaal idee? De witte kamer van @Celeone is misschien ook leuk om te gaan lezen met zā n allen
1 like
Misschien tot vanavond om een keuze aan te dragen en vanavond een poll openen @Zoeva?
Op zich zijn dit genoeg boeken om uit te kiezen denk ik!
2 likes
Leuke boeken! Heb een aantal al gelezen, benieuwd welke het wordt.
Ik merk dat het boekenclubidee toch niet bij mij past. Ik vind het wel leuk om āsamenā te lezen, het helpt mij ook om te gaan lezen, soort stok achter de deur. Maar praten over het boek is blijkbaar niks voor mij 
Dus ik doe denk ik voor spek en bonen mee, even afhankelijk van welk boek het wordt.
2 likes