Ik las het boek luchtig en snel waardoor het gemakkelijk was om over de diepgang in het verhaal heen te lezen. Maar juist daardoor denk ik dat het goed is dat de schrijver weinig aandacht heeft besteed aan de karakters, want op deze manier was het mogelijk om hun woorden en daden voor hen te laten spreken. Daardoor werd het alledaags racisme voor mij ongemakkelijk duidelijk. Maar de onoplettende of onwetende - wb het onderwerp racisme - lezer leest daar waarschijnlijk overheen en dan is het boek niet zo noemenswaardig (lees: wel eeeeerg luchtig en leeg, zonder karakterontwikkeling of bepalende gebeurtenissen).
Er wordt gevraagd wat ik vind van de ontwikkeling van de hoofdpersonen. Ik weet niet of ik enige ontwikkeling heb bespeurd. Emira is vrijwel door het hele boek heen dezelfde leeftijd (op haar verjaardag na). Haar verhaal is qua tijdsduur te kort om een goede ontwikkeling door te maken. Ik zie dit bij haar dan ook niet echt terug. Het einde voegt in mijn ogen niks toe aan haar verhaallijn.
Ook bij Alex/Alix bespeur ik weinig ontwikkeling. Zij wordt gepresenteerd als een volwassen vrouw die vanaf haar 17e een leugenachtige waarheid volhoudt zodat ze er zelf mooier vanaf komt. Door de video van Emira in de buurtsuper te verspreiden vertoont ze hetzelfde gedrag. Dat ze geschokt is door het plotselinge vertrek van Emira telt daarbij wat mij betreft nog een gebrek aan zelfinzicht op. Ik weet ook niet of het de bedoeling was van de auteur om karakters met ontwikkeling neer te zetten. Was het niet eerder de insteek om Alex/Alix te ontmaskeren als de witte-leugenachtige-maar-in-haar-eigen-ogen-zeer-âwokeâ-persoon die ze is?
De titel van het boek is hierboven al even besproken. Ik ontleed de Engelse titel als âtijdâ. Maar bij de Nederlandse vertaling is die ontleding niet mogelijk vanwege de vertaling van age naar âleeftijdâ. Ik denk dat die vertaling zorgt voor een extra oppervlakkigheid, want dit verhaal is tijdloos en staat feitelijk los van Emiraâs leeftijd.
De enige extra ontleding van de titel die ik zelf kan bedenken en hier nog niet heb gelezen heeft te maken met de gebeurtenis in de buurtsuper. Er was een tijd dat dergelijke âincidentenâ niet werden gefilmd en naar buiten werden gebracht maar nu is dat wel zo. Voor je het weet sta je herkenbaar in beeld op het internet omdat een voorbijganger je heeft gefilmd. Je hebt dan zelf geen zeggenschap. In die zin vat ik de titel cynisch op (âWhat a fun age - voor je het weet ga je viraal op het internet!â). Aan de andere kant kan je de titel net zo goed precies omgekeerd opvatten. âWhat a fun age - eindelijk kunnen witte mensen met hun alledaagse racisme worden ontmaskerdâ. Maar deze interpretatie kan ik nog niet echt verder onder woorden brengen nu.
