Boekenclub: All Fours - Miranda July

Kunst en cultuur
#1549

Hoe ver ben je in het boek?

  • Nog niet begonnen
  • Deel 1
  • Deel 2
  • Deel 3
  • Uitgelezen

0 stemmers

Ik heb hem net uitgelezen.

Ik dacht het is wel leuk om voor na de deadline een lijstje met vragen te hebben die we kunnen beantwoorden. Dus als je aanvullingen hebt, kom maar door. Ik zal ze even in een spoiler plaatsen.

Samenvatting

Wat vond je van het boek?
Wat vond je van de schrijfstijl van de auteur?
Heb je tijdens het lezen of daarna iets opgezocht over iets uit het boek, de auteur of het boek zelf? (Zo ja, wat?)
Welke vragen heb je over het verhaal?

3 likes
#1550

Weer even een tussenstand:

Hoe ver ben je?

  • Uitgelezen
  • Nog niet begonnen
  • Deel 1
  • Deel 2
  • Deel 3

0 stemmers

Als je nog vragen hebt om te delen die we vanaf de 13e kunnen beantwoorden let me know!

1 like
#1551

Ik heb hem net binnen van de bieb dus ga er komende week in starten!

1 like
#1552
Suggesties voor vragen:
  • Vind je het voorwoord een meerwaarde vormen? Denk je dat je het boek anders had gelezen zonder voorwoord?
  • Had je het idee dat je inderdaad een vertaling aan het lezen was, of las het boek alsof het ook in het Nederlands geschreven had kunnen zijn?
  • Kon je je goed inleven in het hoofdpersonage? Waarom wel/niet?
  • Vind je het terecht of logisch dat het boek een belangrijke literaire prijs heeft gewonnen?
  • Volgens Venturini is dit boek autobiografisch en was haar familie monsterlijk. Zou jij ooit zo’n boek kunnen schrijven, denk je, waarin je compleet eerlijk bent over je disfunctionele familie?
  • Denk je dat dit boek je zal bijblijven? Aan welke scènes of gevoelens die het boek bij je opriep zal je dan terugdenken?
7 likes
#1553

Wat een fantastische vragen!

3 likes
#1554
mijn antwoorden

Ik ga alvast als dat mag

  • ja ik vond het voorwoord heel fijn, i love mariana enriquez en ze hypete me echt op voor het boek.
  • ik vond het wel een duidelijke vertaling, het las wat houteriger dan nederlands van origine (afgezien van de bewuste houterigheid)
  • ik vind de literaire prijs ook terecht, het boek was heel vernieuwend en sneed belangrijke thema’s aan
  • het boek heeft wel indruk op me gemaakt, de soms wat naïviteit maar ook kritische houding van de protagonist vond ik boeiend, haar “laaggeletterdheid” heel interessant en dat maakte het vernieuwend. Of het me lang zal bijblijven weet ik niet zeker, ik lees veel en heb een slecht geheugen :sunglasses:
3 likes
#1555

Hoi allemaal! na een tijdje radiostilte is de “deadline” voor het bespreken van het boek ook gepasseerd. Dus ik deel hierbij de vragen die we tot nu toe hebben op een rijtje, leuk als jullie ze willen invullen! En dank @vitaminwater voor het alvast invullen.

  • Wat vond je van het boek?
  • Wat vond je van de schrijfstijl van de auteur?
  • Heb je tijdens het lezen of daarna iets opgezocht over iets uit het boek, de auteur of het boek zelf? (Zo ja, wat?)
  • Welke vragen heb je over het verhaal?
  • Vind je het voorwoord een meerwaarde vormen? Denk je dat je het boek anders had gelezen zonder voorwoord?
  • Had je het idee dat je inderdaad een vertaling aan het lezen was, of las het boek alsof het ook in het Nederlands geschreven had kunnen zijn?
  • Kon je je goed inleven in het hoofdpersonage? Waarom wel/niet?
  • Vind je het terecht of logisch dat het boek een belangrijke literaire prijs heeft gewonnen?
  • Volgens Venturini is dit boek autobiografisch en was haar familie monsterlijk. Zou jij ooit zo’n boek kunnen schrijven, denk je, waarin je compleet eerlijk bent over je disfunctionele familie?
  • Denk je dat dit boek je zal bijblijven? Aan welke scènes of gevoelens die het boek bij je opriep zal je dan terugdenken?

Ik ga er nog even voor zitten maar zal ze uiteraard ook invullen.

4 likes
#1556

  • Wat vond je van het boek?
    Toen ik eraan begon dacht ik even hmm wat wordt dit voor boek. Het startte al met vrij heftige omschrijvingen en de verteller vertelt vrij “plat”. Maar hoe meer ik las hoe beter ik daar tegen kon, en hoe meer het ook paste bij het verhaal vond ik. De gebeurtenissen die omschreven worden zijn vrij heftig en ook plotseling. Maar ik bleef wel nieuwsgierig naar wat er zou gebeuren met de hoofdpersoon en hoe het verder zou gaan.

  • Wat vond je van de schrijfstijl van de auteur?
    Ik moest er aan wennen, zeker die ellenlange passages zonder punt. Maar ik vond het wel bijdragen aan het verhaal.

  • Heb je tijdens het lezen of daarna iets opgezocht over iets uit het boek, de auteur of het boek zelf? (Zo ja, wat?)
    Ja wel wat Argentijnse termen die in het boek staan. En ik heb ook wel gezocht naar de auteur omdat ik het interessant vond om te weten hoe ze tot dit verhaal is gekomen.

  • Welke vragen heb je over het verhaal?
    Eigenlijk heb ik niet echt meer vragen na het lezen.

  • Vind je het voorwoord een meerwaarde vormen? Denk je dat je het boek anders had gelezen zonder voorwoord?
    Nou ik vond het een leuke toevoeging, maar er is me na een maand ofzo nadat ik het gelezen heb echt weinig van bijgebleven. Dus ik denk het niet.

  • Had je het idee dat je inderdaad een vertaling aan het lezen was, of las het boek alsof het ook in het Nederlands geschreven had kunnen zijn?
    Nee het voelt wel als een vertaling maar dat komt vooral om waar het zich afspeelt en de woorden die er gebruikt worden. Ik vind het wel een goede vertaling - voor zover ik kan inschatten want ik heb er niet op gelet tijdens het lezen maar het heeft me zeker niet gestoord.

  • Kon je je goed inleven in het hoofdpersonage? Waarom wel/niet?
    Niet op de manier dat ik hetzelfde zou doen in haar schoenen, maar het sprak wel heel erg tot de verbeelding. Door de manier van schrijven begreep je Yuna goed.

  • Vind je het terecht of logisch dat het boek een belangrijke literaire prijs heeft gewonnen?
    Ja ik vind het een indrukwekkend boek.

  • Volgens Venturini is dit boek autobiografisch en was haar familie monsterlijk. Zou jij ooit zo’n boek kunnen schrijven, denk je, waarin je compleet eerlijk bent over je disfunctionele familie?
    Pfoe ik vind het lastig om dat in te denken. Mijn gevoel zegt nee, te schaamtevol en publiek. Wel knap dat Venturini dat heeft gekund.

  • Denk je dat dit boek je zal bijblijven? Aan welke scènes of gevoelens die het boek bij je opriep zal je dan terugdenken?
    Ja ik denk het wel. Heftige dingen zoals betina en haar zwangerschap, het nichtje van yuna en haar zwangerschap (en abortus), de moord op de buurman… genoeg expliciete en heftige scenes die je niet snel vergeet. En de schrijfstijl blijft me denk ik ook wel bij.

5 likes
#1557
  • Wat vond je van het boek?

Ik moest ook erg wennen aan het platte, iets wat ik vaak minder vind aan bijv specifieke Nederlandse literatuur, maar ik vond het hier zo niet zo gemaakt of puur geschreven om te shockeren.
De droge manier van zeer politiek incorrecte uitspraken moest ik soms wel om lachen, zo absurd voelde het dan even omdat het zo rauw en hatelijk was. Soort pijnlijke eerlijkheid die alleen kinderen met een nog onontwikkelde filter of ouderen met een afbrokkelende filter laten zien.

De heftige gebeurtenissen vond ik ook indrukwekkend en ongemakkelijk, en dat werd versterkt door de beschrijvingen die nog gehuld waren in kinderlijke onschuld. Het voelde ook ‘vies’ vaak.

  • Wat vond je van de schrijfstijl van de auteur?

Ik moest in het begin erg wennen, maar vond het erg goed gedaan, en kon ook wel de humor inzien van de steeds wonderlijkere woorden die voorbij kwamen.

  • Heb je tijdens het lezen of daarna iets opgezocht over iets uit het boek, de auteur of het boek zelf? (Zo ja, wat?)

Ik heb wat recensies gelezen, vind ik altijd fijn als ik ‘vers’ uit een verhaal kom. Zo ontdek ik soms ook dingen die ik mogelijk gemist heb.

  • Welke vragen heb je over het verhaal?

Ik heb niet echt vragen.

  • Vind je het voorwoord een meerwaarde vormen? Denk je dat je het boek anders had gelezen zonder voorwoord?

Ik vond het zeker een meerwaarde. Het maakte heel nieuwsgierig en merkte ook dat ik haar analyses herkende in het verhaal. Daar had ik misschien minder bij stil gestaan als ik er niet van tevoren op was gewezen. Ook is de hoge leeftijd van de auteur natuurlijk best bijzonder en vond dat wel iets wat ik in mijn achterhoofd hield bij het lezen. Zoals ik hierboven zei, waren mijn gedachten hierover heel tegenstrijdig. Ergens juist bewondering voor hoe scherp deze vrouw nog is, maar aan de andere kant ook het geloof dat ze juist zo scherp en ongefilterd kan schrijven omdat ze deze hoge leeftijd heeft. Ergens herken ik er ook stuk oudere familieleden in :cold_face: (qua filter, niet gebeurtenissen)

  • Had je het idee dat je inderdaad een vertaling aan het lezen was, of las het boek alsof het ook in het Nederlands geschreven had kunnen zijn?

Nee, kwam wel over als een vertaling. Gebruik van worden maar ook manier van vertellen. Ik vind dat je Nederlandse boeken vaak vrij goed kan herkennen ook.

  • Kon je je goed inleven in het hoofdpersonage? Waarom wel/niet?

Ja, eigenlijk wel. Niet op de manier dat ik mezelf met haar zou vereenzelvigen, maar had wel begrip voor haar handelen. Ik vind het lastig om onder woorden te brengen, maar ook juist de sterke en rauwe gevoelens die familiebanden (die je dus maar cadeau krijgt zonder erom gevraagd te hebben) bij haar oproepen vond ik mooi gedaan.

  • Vind je het terecht of logisch dat het boek een belangrijke literaire prijs heeft gewonnen?

Ja zeker. Ik kon niet stoppen met lezen, ondanks dat ik sommige passages met afschuw zat te lezen. Om iets later toch weer te lachen om een ‘typische’ uitspraak.

  • Volgens Venturini is dit boek autobiografisch en was haar familie monsterlijk. Zou jij ooit zo’n boek kunnen schrijven, denk je, waarin je compleet eerlijk bent over je disfunctionele familie?

Nee, ik heb al moeite om dingen te bespreken met vriendinnen haha. Ben echt opgegroeid met dingen zoveel mogelijk achter slot en grendel te houden naar buiten. Misschien als het anoniem zou zijn en het een tragikomedie zou worden, maar zeker niet zulke heftige gebeurtenissen in detail inclusief mijn ongecensureerde gedachten. Krijg al schaamtegevoelens van het idee.

  • Denk je dat dit boek je zal bijblijven? Aan welke scènes of gevoelens die het boek bij je opriep zal je dan terugdenken?

Ja, ik ben ook erg blij dat ik het heb gelezen. Naast bepaalde heftige scènes vooral de schrijfstijl en Yuna als personage, iemand die in het begin heel unlikeable overkomt maar met wie je gaandeweg toch een band mee opbouwt. Ook de sterke vrouwelijke personages tegenover de toch vrij sullige zwakke mannelijke personages is iets wat me toch wel bij blijft.

Edit: dit is even hoe ik het me herinneren, is nu al best een tijd geleden dat ik het boek heb gelezen dus bepaalde gedachtes vlak na het lezen ben ik alweer vergeten.

5 likes
#1558

Ik heb het boek ook alweer een tijdje uit dus wellicht mis ik iets maar bij deze mijn antwoorden:

  • Vind je het voorwoord een meerwaarde vormen? Denk je dat je het boek anders had gelezen zonder voorwoord?

Voor mij heel erg! Ik ben nooit zo goed in het lezen van dit soort “bizarre” boeken, vooral als ik er niet op voorbereid ben. Door dit voorwoord wist ik wat ik kon verwachten en ook leuk iets over de schrijver al te lezen. Maar vooral meerwaarde qua hoe ik het boek moest lezen, dus.

  • Had je het idee dat je inderdaad een vertaling aan het lezen was, of las het boek alsof het ook in het Nederlands geschreven had kunnen zijn?

Gezien de locaties en woorden is het wel heel duidelijk een vertaling, maar het gevoel vanuit de schrijver kwam voor mij goed over. Ik ga er dus even vanuit dat het een goede vertaling is.

  • Kon je je goed inleven in het hoofdpersonage? Waarom wel/niet?

Nee, dit was voor mij niet het type boek waarin ik me identificeerde met de hoofdpersoon. Komt vooral omdat de situaties niet herkenbaar waren, geen thema’s die ik heb aan mezelf koppelde.

  • Volgens Venturini is dit boek autobiografisch en was haar familie monsterlijk. Zou jij ooit zo’n boek kunnen schrijven, denk je, waarin je compleet eerlijk bent over je disfunctionele familie?

Ik heb geen ambities om een boek te schrijven maar mocht ik dat willen (over bijv. mijn familie) zou dat niet dit type boek zijn, verwacht ik. De schrijfstijl en de “bizarheid” (dat is geen woord) zijn niet die van mij. Maar dat is puur persoonlijk en ik vond het dus wel een tof boek om het eens op die manier te lezen (versus een dramatisch verhaal van 600 pagina’s waarin je 16x huilt door alle ellende, ik noem maar iets).

  • Denk je dat dit boek je zal bijblijven? Aan welke scènes of gevoelens die het boek bij je opriep zal je dan terugdenken?

Ik vond het een bijzonder boek om te lezen en ben blij dat ik het uit heb. Ik vind het altijd goed om verschillende type boeken te lezen, en zoek daar dus ook altijd wel actief naar. Als in: verschillende culturen, schrijfstijlen, enzovoort. Omdat de stijl hier vrij bizar is - door het gebrek aan komma’s, grapjes tussendoor (woordenboek) - bleef het voor mij toch wat aan de oppervlakte hangen, ondanks de best zware thema’s. Maar dat merk ik altijd bij dit type boeken, dus dat ligt echt aan mij en de band die ik met zo’n type boek heb. Het zal bij mij niet lang bijblijven vermoed ik, maar het is wel een boek dat ik aan iemand zou kunnen aanraden mocht ik merken dat dat een match is. Ik zie het daarom dus wel als een mooi boek, al bleef het voor mij wat op afstand.

Ik vond het een mooie voor de boekenclub!

4 likes
#1559

En ondertussen wacht ik nog steeds op het boek van @d12baby :rofl: echt hoe kan het dat een bibliotheek zo’n boek maanden in bestelling heeft staan…

Screenshot_20231128-072920~2
Screenshot_20231128-072920~2720×1237 64.1 KB

2 likes
#1560

Er zijn landelijk problemen met de de levering van boeken

Screenshot_20231128_084244_Opera~2
Screenshot_20231128_084244_Opera~2720×520 63.3 KB

2 likes
#1561

Ah dat verklaart een hoop. Thnx!

2 likes
#1562

@Kat_von_d Oh wow, wat lang :face_with_peeking_eye: Thanks voor de uitleg @Marquez Hoop dat 'ie snel wordt geleverd (er staat zelfs geen datum bij)!

2 likes
#1563

Ohh ik heb laatst alles lopen lezen en liken maar ben helemaal vergeten om zelf iets over het boek te zeggen :smiling_face_with_tear: nouja nu dan alsnog:

Wat vond je van het boek? Wat vond je van de schrijfstijl van de auteur?
Ik vond het boek echt heel goed! Heel sterk neergezet vanuit het perspectief van het personage. Ik heb bij vertellingen vanuit de eerste persoon door personages die op de een of andere manier niet ‘standaard’ zijn vaak dat het een beetje gimmicky gaat voelen en dan schiet het z’n doel voor mij voorbij (helpt meestal ook niet echt voor de suspension of disbelief). Maar dit voelde heel oprecht, zelfs met die woordenboekstukjes enzo, en daardoor voegde het juist echt iets toe.

Heb je tijdens het lezen of daarna iets opgezocht over iets uit het boek, de auteur of het boek zelf? (Zo ja, wat?)
Ja, ik heb wat meer achtergrondinfo over de auteur gelezen.

Welke vragen heb je over het verhaal?
Heb ik eigenlijk niet.

Vind je het voorwoord een meerwaarde vormen? Denk je dat je het boek anders had gelezen zonder voorwoord?
Ja! Ik ging er door het voorwoord nog wat enthousiaster in als dat ik anders gedaan had denk ik. Wat ik van Mariana Enriquez heb gelezen vond ik heel erg goed dus ik vertrouwde haar oordeel, en wat specifieke tekstuele dingen die in het voorwoord genoemd werden ging mijn aandacht extra naartoe toen ik ze tegenkwam in het boek.

Had je het idee dat je inderdaad een vertaling aan het lezen was, of las het boek alsof het ook in het Nederlands geschreven had kunnen zijn?
Ik vind deze een beetje lastig te beantwoorden omdat ik zelf vertaler ben en me daarom altijd hyperbewust ben van hoe een boek vertaald is als ik een vertaling lees :smiling_face_with_tear: Vond het in ieder geval wel een prettige vertaling, er werd vooral fijn omgegaan met specifiek Argentijnse woorden/culturele dingen.

Kon je je goed inleven in het hoofdpersonage? Waarom wel/niet?
Herkennen niet, inleven zeker wel. Heb ik sowieso vaak met stream of consciousness-achtige dingen, ik vind het heel fijn om in iemands volledige gedachtenproces meegenomen te worden. Als ik begrijp waar iemands ideeën vandaan komen kan ik me veel beter inleven en begrip opbrengen voor dingen die ik zelf heel anders zou doen.

Vind je het terecht of logisch dat het boek een belangrijke literaire prijs heeft gewonnen?
Ja! Zowel qua schrijven als thematiek en specifieke invalshoek is het wat mij betreft echt wel vernieuwend en gewoon sterk gedaan, dus helemaal terecht wat mij betreft.

Volgens Venturini is dit boek autobiografisch en was haar familie monsterlijk. Zou jij ooit zo’n boek kunnen schrijven, denk je, waarin je compleet eerlijk bent over je disfunctionele familie?
Denk het niet, ik vond de openheid van het hoofdpersonage heel bijzonder en indrukwekkend om te lezen, juist ook omdat ik dat zelf niet zo zou kunnen. Ik kan het op de een of andere manier nooit zo goed hebben als mensen plaatsvervangend boos of offended zijn voor iets dat mij is overkomen dus iets als dit zou ik er nooit allemaal uitkrijgen zo.

Denk je dat dit boek je zal bijblijven? Aan welke scènes of gevoelens die het boek bij je opriep zal je dan terugdenken?
Ja denk ik wel. Ik heb een slecht geheugen en kan me bijna nooit specifieke scènes van boeken herinneren, maar als iets een sterke sfeer neerzet of een sterk gevoel naar boven haalt kan ik dat altijd nog lang terughalen. Hier is het denk ik echt de sfeer van ongemak en de soort van spanning die eigenlijk door het hele boek heen te voelen is die me bij gaat blijven.

4 likes
#1564

Zo net moest ik voor dit boek betalen ivm schade. Zo suf want ik heb het boek niet eens uitgekregen. Maar goed, ik heb hem dan nu zelf dus ga toch nog een poging oen om hem te lezen en zal dan alle vragen beantwoorden.

Maare zullen we weer eens een nieuwe boekenclub doen? Misschien kunnen we dit keer een boek doen dat ook is verfilmd zodat we kunnen vergelijken? Of een boek dat in meerdere versies is verschenen, een verhalenbundel of gewoon zoals anders een random gekozen boek.

  • Ja
  • Nee

0 stemmers

#1565

Ik stel Practical Magic van Alice Hoffman voor.
Het is een boek uit 1995, dat in 1998 is verfilmd met Nicole Kidman en Sandra Bullock. De film was volgens mij nogal een flop toen, maar het boek en de film hebben later volgens mij wel een soort cultstatus gekregen omdat het sterke vrouwelijke personages bevat, daarom lijkt het me wel leuk om te lezen ook al houd ik over het algemeen niet van fantasyboeken.

When the beautiful and precocious sisters Sally and Gillian Owens are orphaned at a young age, they are taken to a small Massachusetts town to be raised by their eccentric aunts, who happen to dwell in the darkest, eeriest house in town. As they become more aware of their aunts’ mysterious and sometimes frightening powers — and as their own powers begin to surface — the sisters grow determined to escape their strange upbringing by blending into “normal” society.

@Marquez wat was er gebeurd met het boek? haha

4 likes
#1566

Ja beetje stom want ik had een thermoskan mee met thee want ja geld besparen maar ik had het theezakje in een bakje gedaan en die in mijn tas gestopt. Dat bakje was dus alles behalve lekvrij maar dat wist ik niet. Dus toen ik dat boek er uit haalde was die zeiknat en zat die onder de thee vlekken. Het was goedkoper geweest om een thee te halen bij de bieb :sweat_smile:

Een leuk boek dat je voorstelt. Er zijn nog twee vervolgdelen verschenen die ik ook leuk vond.en ik heb de film een tijd terug ook gezien.

Ik ben benieuwd naar andere boeken. Zullen we inzenden tm aankomende zondag? Dan post ik maandag een poll zodat we een kunnen kiezen.

#1567

Misschien goed om de poll zo te doen dat de uitslag pas zichtbaar wordt nadat de poll gesloten wordt (dat kun je vooraf instellen), dan kun je niet ‘sturen’ door te stemmen op een die al ver voor/achter staat. En dan is het ook een beetje spannend wat de uitslag wordt :grin:

6 likes
#1568

Op deze manier wordt het natuurlijk sowieso een heeeel spannende poll :grimacing:

Ik heb nog wel twee boeken die me ook leuk lijken om in de boekenclub te lezen.

Yellowface - R.F. Kuang
Athena Liu is a literary darling and June Hayward is literally nobody.
When Athena dies in a freak accident, June steals her unpublished manuscript and publishes it as her own under the ambiguous name Juniper Song.
But as evidence threatens June’s stolen success, she will discover exactly how far she will go to keep what she thinks she deserves.
What happens next is entirely everyone else’s fault.
With its totally immersive first-person voice, Yellowface grapples with questions of diversity, racism, and cultural appropriation, as well as the terrifying alienation of social media. R.F. Kuang’s novel is timely, razor-sharp, and eminently readable.

Treasure Island - Robert Louis Stevenson
“Treasure Island” is the story of a twelve-year-old boy, Jim Hawkins, who finds a treasure map that belonged to a pirate, Captain Flint . Jim and his friends travel to a faraway island and meet ex-crew members of Captain Flint, who were also looking for the treasure and take Jim as a hostage.

3 likes