De bruiloft van Dorothy West is misschien wel wat
Samenvatting
Op het eiland Martha’s Vineyard, voor de kust van Massachusetts, ligt ‘het Ovaal’: een pittoresk parkje omringd door vakantiehuizen, waar elke zomer een hechte zwarte gemeenschap samenkomt. Het is 1953. Morgen trouwt Shelby Coles, de oogappel van een van de voornaamste families, met Meade, een witte jazzmuzikant uit New York. In het Ovaal hecht men aan kleur en status. Waarom Shelby, die had kunnen kiezen uit een zee van begerenswaardige mannen met de juiste kleur en achtergrond, haar leven vergooit aan een witte man zonder naam of aanzien, begrijpt niemand. In elegant en ontroerend proza vertelt Dorothy West hoe Shelby’s voorouders zich hebben geprobeerd vrij te vechten van de ketenen van klasse en ras. Op fijngevoelige wijze verweeft West verleden en heden, Noord en Zuid, zwart en wit. Zo legt ze gaandeweg bloot hoe de keuzes van de familie Coles in elke volgende generatie doorwerken tot de dag van Shelby’s bruiloft, waarop ze zich realiseert hoezeer de ballast van haar familie haar eigen leven beïnvloedt.
De nichtjes van Aurora Venturini
Samenvatting
Yuna groeit op in de jaren veertig in La Plata, een stad nabij Buenos Aires. Ze worstelt met een leerachterstand en doet haar best om met behulp van een woordenboek de taal beter onder de knie te krijgen. Het huis waarin ze opgroeit is er een zonder mannen, de vrouwen uit haar familie zijn allen beschadigd. Yuna probeert haar milieu, waarin misbruik en geweld aan de orde van de dag zijn, te begrijpen en te ontstijgen. Met een openhartige blik kijkt ze naar de wereld, haar vertelstem is ontwapenend, grappig, brutaal en onvergetelijk: zo trekt ze je haar kolkende wereld in.
De nichtjes is Aurora Venturini’s meesterwerk, een verhaal dat alle conventies van de literaire taal op de helling zet. Het bracht Venturini op vijfentachtigjarige leeftijd, toen het boek in Argentinië verscheen, grote bekendheid in eigen land. Postuum vestigt het haar naam als een van de interessantste Argentijnse auteurs van deze tijd.
Met een voorwoord van Mariana Enriquez, auteur van o.a. Ons deel van de nacht en Dingen die we verloren in het vuur (genomineerd voor de International Booker Prize).
Het graf van de wever van Seumas O’Kelly lijkt me ook wel leuk. Maar dat is een vrij dun boekje meer een novelle denk ik

Samenvatting
Het graf van de wever is niet alleen een van de beste, het is ook een van de meest geliefde stukken fictie in de Ierse literatuur.
Op de oeroude begraafplaats Cloon na Morav – de Dodenakker – mag niet iedereen worden begraven. In het kleine Ierse dorp is dit privilege alleen aan de oudere families en clans vergund. En daarvan zal binnenkort niemand meer in leven zijn. Mortimer Hehir, de wever die pas gestorven is, hoort tot een van die clans. Maar het graf van zijn clan is niet zomaar te vinden. Cloon na Morav is een doolhof van door donkergroene korstmossen bedekte, afgebroken zerken. Hier bestaat geen pad, geen plattegrond of register en geen enkel grafschrift is compleet. Zijn weduwe weet niet waar ze haar man moet begraven. Alleen twee bejaarde mannen, Meehaul Lynskey de spijkerslager en Cahir Bowes de steenbikker, kunnen die plek misschien vinden. In hun gezelschap en samen met twee jonge grafdelvers gaat de weduwe van de wever de begraafplaats op. Maar de zoektocht blijkt niet eenvoudig. Met elke mislukte poging raken de twee oude mannen verder verstrikt in gebakkelei over wie de geschiedenis van Cloon na Morav – en dus van zijn bewoners – het beste kent. Het graf van de wever is een poëtisch en tragikomisch verhaal dat in zwarte humor niet onderdoet voor het werk van Samuel Beckett en Flann O’Brien. Seumas O’Kelly (Loughrea, County Galway, ca. 1880 - Dublin, 1918) was een zeer productieve schrijver en journalist. Hij was klasgenoot van James Joyce op het University College van Dublin en heeft diverse toneelstukken, twee romans en vier verhalenbundels op zijn naam staan. Seumas O’Kelly stierf op achtendertigjarige leeftijd aan een hersenbloeding na een inval van een groep Britse soldaten op de redactie van Nationality, de krant van Sinn Féin, waarvan hij hoofdredacteur was. Zijn meesterwerk, Het graf van de wever (The Weaver’s Grave), postuum gepubliceerd in 1919, komt in de meeste bloemlezingen van de Ierse literatuur voor en is het eerste boek van zijn hand dat in het Nederlands wordt vertaald.