Ik denk dat je sowieso een bepaald generatie gaat krijgen die dan niet een ‘verloren generatie’ zijn, maar wel er iets blijvends aan over zullen houden. Nu wil ik eigenlijk geen dwarsverbanden gaan leggen met oorlogen etc. want dit is voor de meesten minder erg, maar je hebt ook mensen die toen heftige dingen meemaakten en er vervolgens nooit meer over praatten en het wegduwden met alle gevolgen van dien, of mensen die er wel open over praatten maar dat het hun leven ging beheersen.
En dan bedoel ik niet baby’s die in deze cornaperiode zijn geboren, maar eerder jongeren die net zijn gaan studeren en/of rond de coronacrisis de groei naar volwassenheid doormaakten maar veel hebben moeten missen op het gebied van identiteitsvorming maar ook gebrekkig onderwijs hebben genoten. En uiteraard kijk ik daar het onderwijs etc. niet boos voor aan. Het is voor mij langzamerhand een voorzichtige constatering.
Ik zie naast taalachterstanden (die niet ingehaald kunnen worden), jongeren die wat betreft ontwikkeling achterlopen of zich op een andere, onwenselijke manier ontwikkelen waar ik mij best zorgen over maak als docent.
Maar ik denk dat ook zonder corona de verschillen in de toekomst groter zouden worden. Iets met individualisering, de verspreiding van desinformatie en het niet kunnen omgaan met social media, een klein groepje die het voor het zeggen heeft, de middeninkomens die het steeds lastiger hebben gekregen, droogte door de klimaatcrisis waardoor men in armere landen naast oorlog etc.nog meer vijanden krijgt.
En dan ben ik mij er bewust van dat ik in een betere positie verkeer, maar dook dan moet je oppassen dat je niet stikt in alle narigheid die je om je heen ziet gebeuren. Je kan enkele reddingsvesten uitdelen waarmee je studenten kunt ‘redden’, in de zin dat ze de situatie te boven zullen komen en dat ze op langer termijn gewoon een goede toekomst tegemoet gaan. Maar het liefst zou je een schipbreukbestendige Titanic willen volladen en iedereen willen verslepen naar een zonnigere bestemming.