Ja holy fuck die vrouwen er niet goed uit, zo denigrerend tegenover de verloskundige.
1 like
Ik had laatst een film over een kindontvoering gezien en daarna stond er automatisch een aanrader die er ook mee te maken had, namelijk âDevilâs Knotâ. Zag dat het oa met Colin Firth & Reese Witherspoon was dus hoopte dat dat een teken was dat ie wel goed was en zonder verder iets over op te zoeken aangezet. Kwam er toen alleen al heel snel achter dat over de zaak van de âThe West Memphis Threeâ ging, dus na die film gekeken te hebben ook weer de docuserie Paradise Lost teruggekeken die daar over gaat. Die had ik heel vroeger wel eens gezien (komt uit 1996 dus ook al erg oud), maar er zijn daarna dus nog 2 delen uitgekomen (in 2000 en 2011). Er weer helemaal ingedoken en blijf het zoân bizarre zaak vinden, wat betreft hoe alles eraan toe is gegaan. Zeker dus een aanrader om te kijken mocht je die nog niet gezien hebben!
1 like
Ja vandaar ook dat ik het hier post (en zonder details, omdat ik inderdaad denk dat velen de zaak helemaal niet kennen en de docu is wellicht interessanter als je er blanco in gaat)! Want indd, het is echt een docu die aan de basis van dit genre ligt en een inspiratie voor velen in dat vak is geweest. En ook mooi dat ze dus niet na 1 docu gestopt zijn, maar het zijn blijven volgen en vastleggen, waardoor je iedere keer een heel andere fase meekrijgt. En ondanks dat ik de zaak al dus kende bleef ik alsnog soms met stomheid geslagen, omdat het zo bizar is allemaal. Dus nogmaals mensen, ga Paradise Lost kijken 
Waar heb jij deze documentaires bekeken?
Maar wat ze zegt is wel op de meest badinerende toon mogelijk 
1 like
In het documentaire topic ging het er ook over! Heel indrukwekkende docu idd
1 like
Misschien haal ik dit later weg
Lang verhaal kort; mijn eigen ervaring met jeugdzorg en kinderbescherming is zo intens slecht. Als puber ben ik bijna uit huis geplaatst. Er was geen sprake van âbloed aan de muurâ. Ook niet van een ouder die niet voor mij kon zorgen of iets mankeerde.
Wel was er een dossier vol onwaarheden. Hier stonden zaken in zoals dat ik, destijds een kind van 13, elk weekend laveloos op straat zou liggen. Iets wat absoluut nooit heeft plaats gevonden.
Dit heeft zo ongelofelijk veel invloed op zowel mij, mijn schooltijd en carrière als de gezondheid van mijn moeder gehad. Ik hoop hier ooit als meester in de rechten op terug te kunnen komen.
23 likes
Maar wat wel echt opvallend is in deze documentaire vond ik was dat veel ouders wel voor hun nieuwe kindje mochten blijven zorgen. Ik snap dat er op een gegeven moment een belang is om een kind stabiel en dus wellicht definitief in het pleeggezin te laten opgroeien maar anderzijds konden deze ouders het dus blijkbaar op het moment dat de documentaire werd gemaakt, wel.
Via een documentaire website. Weet zo even niet welke, maar als je zoekt op âparadise lost documentaryâ vind je ze vast vanzelf wel.
Maar dit vind ik best wel een pijnlijke opmerking. Er zijn genoeg situaties waarin ook in ons onafhankelijke rechtssysteem fouten gemaakt worden. Door jouw opmerking lijkt het alsof er per definitie altijd de juiste beslissing wordt genomen door een rechter. Dat vind ik wel kwetsend voor mensen die alsnog slachtoffer zijn geworden van een falend rechtssysteem.
16 likes
Dit was ook precies mijn drijfveer om te gaan werken bij de Raad voor de Kinderbescherming en Veilig thuis. Om het beter te doen voor de huidige kinderen en slachtoffers. De jeugdzorg van pakweg 20-25 jaar geleden is niet zoals deze nu is.
Verder helemaal eens met @Frambozentaartje, het blijft mensenwerk en ik merk echt wel verschil tussen de mensen die er al jarennnnn werken en de nieuwe generatie mensen met een andere tijdsgeest en nieuwe kennis. Ik heb regelmatig frustratie en discussiemomenten gehad daarover. Er zitten echt wel rotte appels tussen. Wel is het zo dat er van buitenaf altijd wel heel makkelijk geoordeeld wordt merk ik. Je kunt geen oordeel vormen zonder dat je de inhoud van een casus kent en de keuzes kunt volgen.
Ik werk nu ergens anders btw. De werkdruk en ellenlange wachtlijsten met schrijnende situaties, zo zo zo triest. Mensen vielen echt om. En wachtlijsten in de jeugdzorg betekent simpel gezegd: er kunnen doden vallen. Voel nog wel de verantwoordelijkheid om daar aan bij te dragen.
12 likes
Dat hoop ik echt uit de grond van mân hartđ¤
1 like
Ik werk zelf ook vaak met de jeugdbescherming samen en wordt dan als informant gevraagd om informatie aan te leveren voor het raadsrapport. Helaas is het heel erg wisselend wat de kwaliteit van het onderzoek is, wie er gevraagd wordt en hoe de informatie gewogen wordt. Hulpverleners die bijvoorbeeld gevraagd worden om hun advies t.o.v. de maatregel terwijl zij dan âgewoonâ persoonlijk begeleider zijn en bijvoorbeeld werken aan de administratie van ouders. Dat advies kan voor je het weet, worden overgenomen voor een raadsonderzoeker met weinig ervaring.
Diagnose die gesteld worden zie ik ook veel. Dat er vanuit een hulpverlening een vermoeden is van een LVB of psychische problematiek en dit als zodanig door hbo medewerkers zonder gedegen onderzoek als waarheid wordt opgenomen waardoor de raadsonderzoeker die ook als waarheid opneemt in het rapport. Een rechter gaat dit natuurlijk niet controleren. Een rechter gaat vrijwel altijd mee met het advies van de raad, wat logisch is want het is immers hun werk.
De documentaire vond ik wat eenzijdig, kinderen worden echt niet altijd zomaar uit huis geplaatst maar geeft vooral aan hoe belangrijk het is om als hulpverlening je best te doen om te werken aan een goede samenwerking. Luisteren naar ouders, aansluiten en zoeken naar mogelijkheden zijn daarbij heel belangrijk.
5 likes
Ja klopt, helemaal waar. Ik heb dus jaren bij de Kinderbescherming gewerkt, niet alleen civiele zaken maar ook (zware) strafzaken waardoor de kinderrechters die ik vaak tegenkwam in de rechtszaal best wel bekenden werden op een gegeven moment. Het is voor hen ook niet altijd makkelijk om gebaseerd op onze raadsonderzoeken en onze raadsadviezen een uitspraak te doen. Dat besef kwam echt pas toen ik ze erover sprak. Vaak als ik dan later nieuwsberichten las over zaken waar ik aan had gewerkt en al die reacties las met âze moeten harder straffen, ze doen niksâ etc, ja dat is frustrerend. Het is altijd makkelijk praten vanuit de buitenkant zonder enige context.
Ik moet zeggen: een raadsrapport is niet zomaar iets; deze wordt wel echt flink door meerdere professionals bekeken en gevolgd, juristen, de raadsonderzoeker, een gedragsdeskundige etc. Dus âzomaar uit huis gezet â klopt gewoon echt niet, daar moeten zoveel factoren aan bijdragen waar dus meerdere professionals het over eens moeten zijn. En in NL is een UHP het allerlaatste wat we willen. Wat ook de andere kant op werkt, namelijk situaties juist waarbij ik dacht: wow ik snap niet hoe dit kind daar nog mag blijven met alles wat die ouder gedaan heeft en doet of met wapengevaar. En dan zag je later indd herhaling en opnieuw een melding van onveiligheid. Dat is de andere schrijnende kant.
Bij de Raad zit je eigenlijk aan het einde van een situatie en bij Veilig Thuis vaak aan het begin waar de meldingen binnenkomen en je op de acute veiligheid zit. Ik heb jaren bij allebei gewerkt en heb heel veel goede hoop in de huidige ontwikkelingen en en nieuwe stroom aan professionals Mijn ervaring is dat âde rotte appelsâ vaak bij de mensen zitten die al 20+ jaar in het veld zitten met een andere tijdsgeest. Die het bijna op automatische piloot doen en niet âgeloven of meegaanâ in de nieuwe theorieĂŤn en huidige kennis die we voortaan hebben. En bijv cultuur sensitief werken?? Wauw hoevaak ik daar discussies over heb gevoerd, merk meteen weer frustratie als ik erover nadenk 
. Oprecht een van mijn grootste frustraties in de jeugdzorg tbh. Inderdaad als raadsonderzoeker of onderzoeker bij veilig thuis moet je het doen met het werk dat door jeugdwerkers gedaan is om daar je informatie ook vandaan te halen. Hoe belangrijk is het dus dat je samenwerkt met het voorliggend veld maar ook: hoe kwetsbaar is het systeem. Want hoe weet jij nou dat die jeugdwerker zijn werk gedegen doet. En hoe weet de rechter dat van jou.
Maargoed er wordt nooit positief gesproken over jeugdzorg, altijd negatief, dus je ziet daarvoor ook niet hoeveel kinderen en andere slachtoffers er wel geholpen worden. het gaat om het veiligstellen van de situatie van een kind.
En collegaâs aanspreken, juist als jongere professional moet je dat echt durven doen. En luistwr oprecht naar de mensen waar je mee werkt, vraag ze naar hun ervaring. Je collegaâs zijn geen goden die alles goed doen hoor. Dan maak je verschil.
16 likes
Making a mocro: op zoek naar Killer Kamal
Gaat niet alleen over Killer maar ook over de positie van Marokkaanse jongeren in de Nederlandse maatschappij. Sowieso is VPRO Dorst wel een toffe plek voor jong talent!
2 likes
Ahh, deel twee van buurvrouw Roos 
2 likes
Ik kijk dit maar word er een beetje onrustig van, invriezen is superduur maar ik zou die zekerheid ook willen hebben ergensâŚ
1 like
Invriezen wil niet meteen zeggen dat de kwaliteit na ontdooien goed is en wil ook niet zeggen dat er een embryo uit kan ontstaan na contact met zaadcellen en of het dan ook echt nestelt in je baarmoeder. Het is dus schijnzekerheid. Maar neemt niet weg dat ik wel snap waarom sommige dit overwegen. In mijn werkomgeving heb ik meerdere collegaâs die rond de 35 zijn en geen partner die wel serieus nadenken over commercieel ergens invriezen van eitjes. Evt over de grens.
6 likes
Hij komt mij bekend voor, volgens mij zat hij ook in het programma van Tygo âIn de psychiatrieâ? Echt heftig en zo jong nog.
1 like