Eetbui-topic

Volgens mij zijn er meer meiden op het forum die hiermee strugglen. Hier kun je ervaring delen, misschien tips om er van af te komen of van je af schrijven over eetbuien. Je kan ook achterliggende psychologische verklaringen bespreken of elkaar moed in praten. Hoop dat dit een veilig en persoonlijk topic kan worden met een positieve maar realistische sfeer.

Ohja ook voor mensen die het zwempak topic nog te confronterend vinden of daar niet te negatief willen zijn.
Ik voel me nogal klote tussen alle soja yoghurts met blauwe bessen als ik net een pak koekjes achter de kiezen heb en wil ook niet steeds het topic kapen.


Deze had ik al geplaatst in zwempak topic maar is hier meer op zn plek en heeeeeel herkenbaar voor mij

2 likes

Wow dat artikel komt me inderdaad zo bekend voor. Ik heb al jaren eetbuien en ben nu bezig met eraan te werken. De aard van mijn eetbuien is vooral psychisch. Ik eet om emoties te verwerken. Ik eet als ik me niet goed voel, ik eet als ik gelukkig ben en ik eet als ik me verveel. Ik loop sinds kort bij een psycholoog en dit is echt iets waaraan ik wel gaan werken. Want ik weeg echt teveel en de oorzaak hiervan ligt bij die eetbuien voornamelijk. Ik wil echt gewicht verliezen en door die eetbuien is op dieet gaan echt een hel want ik ben constant zo boos op mezelf als het weeral eens mislukt. Dus daarom focus ik me nu gewoon op eetbuien vermijden zonder mijn ander eetgedrag aan te passen. Maar dit is echt zo moeilijk.

1 like

Waow, dit had ik kunnen schrijven. Ik eet inderdaad ook als ik emotioneel ben, of dat nou blij of diep ongelukkig is. Wel vaker dat laatste. Non-stop eten werkt perfect om mijn emoties en gevoel uit te schakelen. Even niets voelen. Om me daarna nĂłg slechter te voelen natuurlijk.

Ik loop nu bij een psycholoog voor iets anders en we hebben het wel kort over mijn eetbuien gehad, maar ik merk dat me dat nog niets brengt. Ik vind het ook héél moeilijk om erover te praten. Ze vroeg bijvoorbeeld wat ik dan eet. Hou op, ik schaam me dood :frown:

Ik hoop dat het jou wel gaat helpen!!
En @Atlas, jij ook sterkte en succes met je zoektocht naar de juiste vorm van hulp.

Ok ik kom hier vanavond ff meeposten

1 like

Ik begrijp je schaamtegevoel volledig. Ik denk dat niemand in mijn omgeving echt kan vatten wat ik dagelijks naar binnen steek. Ik heb het er al met mijn moeder en vriend over gehad, maar zij vinden dat het gewoon simpel op te lossen is door het gewoon niet meer te doen. Maar dat maakt het net zo moeilijk want dan denk ik ja Portland, stel je niet aan. Maar uiteindelijk heb ik nog niets gevonden dat voor mij echt werkt. Ik heb nu wel dat ik een paar dagen achtereen het kan volhouden, maar dan moet nog maar het minste gebeuren en ik herval weer in de eetbuien. De therapie die ik nu gehad heb, lijkt ook vrij weinig te helpen voorlopig maar ik geef het nog een kans vooral omdat ik ook voor andere dingen bij de psychologe loop en die andere dingen zijn nu eerst wat dringender.

Heel veel sterkte voor jou ook. Ik vind dat het ergens al oplucht om mijn verhaal hier te schrijven omdat ik op zo weinig begrip kan rekenen in mijn omgeving.

1 like

Ik haat m’n eetbuien. Zelfs als ik ze niet eet heb ik ze nog. Ze blijven constant aanwezig. Ik voel me zelfs niet helemaal mezelf zonder ze. Ben gewend aan dat vieze volgevreten gevoel en nu ben ik echt rusteloos. En is er ineens ruimte voor andere emoties. Echt afkicken dit.

Precies! Mensen die zelf geen eetprobleem hebben, begrijpen het niet. De reactie van jouw moeder en vriend vind ik daarvan het perfecte voorbeeld. Gewoon niet meer doen: ja sorry hoor, maar als het zo simpel was bestond deze ziekte niet hĂš. Ik heb niet het gevoel dat ik een keuze heb. Het gebeurt gewoon.

Dat onbegrip is ook precies de reden dat ik het met niemand deel. Mijn zus heeft ook een eetprobleem en mijn ouders zeggen ook dingen als ‘Ze moet gewoon weer normaal gaan eten’. Zo’n uitspraak haalt echt het bloed onder mijn nagels vandaan. DAT KAN NIET ‘GEWOON’. Daarom vertel ik mijn ouders ook niet over mijn probleem, ze begrijpen het Ă©cht niet. Mijn zus weet het wel, maar ook met haar deel ik niets. Zij heeft geen eetbuien, dus ik heb het gevoel dat ze dat niet begrijpt. OkĂ© en ik schaam me te veel om erover te praten.

Het lucht inderdaad wel op om er hier over te praten. Dankjewel voor het lezen.

@Yzile, wow deze zin raakt mij best wel: zelfs als ik ze niet eet heb ik ze nog. Ze zitten inderdaad altijd in je hoofd. Nooit zo over nagedacht, maar doordat ze nooit uitstaan heb ik altijd een onrustig gevoel. Gisteren kocht ik géén zak chips (had hem al in mijn handen) en daarna was ik best trots, maar de rest van de dag heb ik aan die zak gedacht. Zo vermoeiend.

1 like

Ja he
 Het is zo irritant. Ik zou willen dat er medicatie voor was zoals antipsychotica er is voor mensen die dingen zien die er niet zijn zou ik hier wel medicatie tegen willen. Het geeft zoveel onrust en elke dag is een strijd.
Je moet er maar veel over praten hoor als dat je helpt! Daar is dit topic voor.

Wat fijn dat hier een topic over is. Ik kamp al jaren met eetbuien en herken me heel erg in wat jullie zeggen. Ik eet om te ontspannen, troost, rust, beloning en andere psychische redenen.
Ik wil hier zo graag van af maar het lukt gewoon niet. In theorie wéét ik hoe het allemaal zit en kan ik goed benoemen waar het mis gaat en wat ik zou kunnen verbeteren maar de praktijk is zo moeilijk!
Op dit moment ben ik onder begeleiding bij een diëtist gespecialiseerd in eetstoornissen. Ik twijfel of ik hier mee moet doorgaan. Tis een best mens en ze zegt vaak goede dingen. Maar ze kan ook hameren op gewichtsverlies terwijl dit mijn prioriteit niet is.

Zooo herkenbaar dit! Altijd bezig zijn met plannen en aan eten denken. Ik krijg echt een vervelend gevoel bij het idee dat ik niet aan iets lekkers kan komen (omdat de winkels dicht zijn bijv). Ook ben ik soms hele dagen bezig met de vraag of ik nou wel of niet iets lekkers moet halen.

Wat goed @Keukenkastje dat je de chips heb laten liggen! Hoe vaker je (en ik) dit doet, hoe makkelijker het wordt.

3 likes

Wat een goed topic, klinkt allemaal te herkenbaar. Ik ga nu festivallen maar daarna meeposten!
Weten jullie vanuit wat het ontstaan is bij jullie? Bij mij vanuit anorexia en heb nu al bijna 10 jaar last van die eetbuien

Bij mij is het ooit ook eens begonnen net extreem lijnen. Daarna ook een periode gehad met overgeven maar dat ik gelukkig gestopt

Gatver ik walg echt van mezelf zeg

kussie!
typ het hier van je af anders?

Ja gewoon als ik naar mezelf in de spiegel kijk denk ik jezus
Ik snap niet waarom ik er nog moeite in steek om er leuk uit te zien, al draagt een aap een gouden ring
En ik maak mezelf wel leuk met oorbellen en armbandjes maar voel me meer alsof ik voor gek sta
Ik weet het gewoon niet meer

1 like

Ik ken je gevoel heel erg. En ik wel geleerd dat zulke inzinkingen vaak niet zo lang duren maar af en toe heb je zon dag dat je alleen maar denkt gatverdamme. En dan de andere dagen heb je meer zon gevoel van “nouja tis nie best maar we moeten het er maar weer mee doen” en weer andere dagen ben je eigenlijk wel tevreden met je spiegelbeeld.

1 like

Erg eigenlijk hĂš hoeveel mensen hiermee worstelen. Zo facking kut

1 like

Ja, ik droom gewoon van een leven waarin ik normaal met eten kan omgaan. Hoe fucked up is dat?

1 like

Ik ook zou liever 10 kg zwaarder zijn en een gezonde relatie met eten hebben en m’n gewicht accepteren dan deze fucking strijd elke dag

3 likes