Ja want waar valt dementie onder eigenlijk in het zelfbeschikkingsrecht? Als in, op het moment hoeft het niet per se als lijden ervaren te worden, dit is vooraf bepaald. Hoe zit dit?
2 likes
Maar kun je als er dementie geconstateerd is, en je bent nog in een vroeg stadium, al zeggen: ik wil euthanasie en wel nu? Dus op dat moment ben je nog bekwaam. Over het algemeen he, ik snap dat elke situatie anders is
1 like
Zo heb ik er nog nooit over nagedacht, heel interessant!
Ik ben tegen versoepeling van euthanasie en voltooid leven. Ik denk dat de groeiende wens om leven te beeindigen/regie over leven te hebben voortkomt uit maatschappelijk ongewenste ontwikkeling: lange ggz-wachttijden en meer verwarde personen, korte therapie, toenemende individualisering en dus meer eenzame personen, afbouw van goede ouderenzorg, groeiende sociale ongelijkheid, meer mensen die onder de armoedegrens leven, meer kwetsbare huishoudens.
Vanuit deze veranderingen in de samenleving zie ik het versoepelen vsn euthanasie als een soort âcollectieve moordâ. âWeâ zorgen er eerst voor dat je bijvoorbeeld niet meer de garandatie van een leuk bejaardentehuis op de oude dag hebt, blijf maar thuis wonen, val een keer of vijf, breek je heup en als je het dan niet meer ziet zitten mag je met soepele regels dood. Ander voorbeeld: Bouw een mega studieschuld op, werk je drie slagen in de rondte zonder dat je met zekerheid iets opbouwt, burnout (geen hulp), despressie (sta 9 maanden op de wachtlijst) en als je dan dood wilt moet het ook nog eens soepel kunnen.
Begrijp me niet verkeerd: euthanasie moet mogen en er bestaan vormen van ondraaglijk lijden (zoals psychisch als lichamelijk) en momenten waarop leven echt klaar is, maar soepele euthanasie is ethisch totaal ontoelaatbaar als we niet op zijn minst goede mensgerichte zorg en sociaal welzijn kunnen garanderen.
11 likes
Interessant topic! Een tijdje terug had ik ook een pol aangemaakt in het âstel hier je persoonlijke vraagâ topic, of mensen onder de 30 alleen euthanasie âmogenâ aanvragen als ze geestelijk en/of lichamelijk ernstig lijden of dat het mogelijk moet zijn voor mensen die deze wens hebben en daar kwam ook heel duidelijk uit dat het ieder zijn eigen keus is, ongeacht het lichamelijk/geestelijk lijden. Ikzelf ben 22 jaar en heb er ook redelijk vaak aan gedacht en serieus overwogen om het aan te vragen, maar omdat het een zo groot taboe is durfde ik het gewoonweg niet. Ik heb zelf besloten met wachten (ik woon sinds een week op mezelf en wil kijken of dĂ© stap is geweest die ik nodig had).
Ik ga zeker meelezen!
1 like
Ik vind dat er zeker opnieuw mag gekeken worden naar de wetgeving voor euthanasie voor kinderen in de leeftijd van 1 tot 12 jaar.
Ik heb in mijn werk als kinderverpleegkundige veel schrijnende situaties meegemaakt, die echt anders hadden kunnen zijn. Dit gaat overigens over Nederland. In België is het anders geregeld.
Maar de mensen die vinden dat âlijden bij leven/doodgaan hoortâ⊠hoe staan jullie er tegenover dat er mensen zijn die al tien(tallen) jaren in de psychiatrie zitten met een doodswens? Tegen zichzelf beschermd worden⊠ik heb van een vriendin gehoord dat zij nu zelfs ECT (elektroshocktherapie) als dwangtherapie moet ondergaan. Die mensen plegen op gruwelijke manieren zelfmoord, terwijl ze wel consequent zijn in hun doodswens. En ja, het wordt veroorzaakt door psychische/psychiatrische problematiek⊠maar ik gun die mensen een kans op een âwaardig eindeâ. Niet eenzaam, wanhopig, angstig op een gruwelijke manier hun leven beĂ«indigen, maar eerlijk kunnen zeggen âik kan niet meer, het is genoeg geweest, ik ben opâ. En dat euthanasie dan mogelijk is.
Ik dwaal af⊠ik vind dat je in die gevallen niet kunt spreken van lijden hoort bij leven of doodgaan.
Ik ben het totaal met de eerste post eens, maar wel met de kanttekening dat het soms moeilijk is om te bepalen of iemand nog voor zichzelf kan instaan. Je kunt iemands keuze nu eenmaal niet altijd op zijn of haar woord geloven. Ik heb daarom zelf mijn keuze vastgelegd en mijn vriend benoemd tot gevolmachtigde, voor wanneer ik in de positie kom dat ik er niet meer over kan beslissen. Hierin kun je overigens ook opnemen dat je absoluut geen euthenasie wil.
1 like
Euthanasie bij psychiatrische ziektebeelden is ook mogelijk, als alles geprobeerd is. Het klinkt heel gruwelijk, maar electroshocktherapie is niet zo erg als het klinkt, is wel de laatste behandelstap bij een aantal ziektebeelden en heeft een redelijk succespercentage. Dus als je dat nog niet geprobeerd hebt kun je binnen de Nederlandse wet geen euthanasie uitvoeren.
Als je na elektroshocktherapie âgenezenâ bent van je depressie, je zwarte bril is af, de wereld lacht je weer toe, je geniet van je leven en je ziet een rooskleurige toekomst voor jezelf, was je doodswens voor de behandeling dan wel echt consequent en wel echt jouw wens, of alleen de wens die de ziekte in je brein plaatste?
5 likes
Sorry maar ik heb twee vriendinnen die ECT hebben gehad en die zijn heel veel mooie herinneringen kwijt, hebben last van heel slecht op woorden kunnen komen, en een ander meisje wat ik uit opname ken heeft er traumaâs aan overgehouden omdat ze wakker werd tijdens de therapie.
Ja ik weet dat het resultaat boekt⊠bij sommige ernstige depressies. Maar depressie is niet de enige âziekteâ die tot zelfmoord leidtâŠ
Ik weet dat het mogelijk is, maar wie bepaalt wanneer het âklaarâ is voor iemand? Waarom bepaalt iemand anders wanneer het te zwaar is? Ik weet dat er mensen zijn die âondraaglijk lijdenâ als ze hun teen stoten bij wijze van spreken. Maar ik vind het niet terecht dat als je redelijkerwijs wel hebt uitgesloten dat het beter gaat worden⊠en het Ă©cht niet meer ziet zitten⊠dat iemand dan zegt âdat is je ziekte dus daar gaan we niet in meeâ. De patiĂ«nt heeft die ziekte toch verdorie niet zelf uitgekozen?
Sorry voor de dubbelpost⊠maar dit is ook wel een heel erg rooskleurig beeld van genezen van depressie⊠
in tijden dat ik niet depressief was had ik dit toch echt niet.
2 likes
Maar je weet dus niet of het redelijkerwijs nog beter gaat worden als je niet alles geprobeerd hebt. Als je alle gangbare therapieĂ«n voor een ziekte hebt geprobeerd en daarmee gaat het niet beter heb je uitzichtloos lijden en dan voldoe je aan de criteria voor euthanasie en kan het dus gewoon. Je kan alleen niet bij je eerste depressieve episode na 1 medicijn geprobeerd te hebben zeggen âdat het nu wel klaar isâ, dan hebben wij in de wet afgesproken dat de kans te groot is dat het de ziekte is die spreekt in plaats van de patiĂ«nt.
Tuurlijk is dat wat rooskleurig, het was een voorbeeld om een vraagstuk te schetsen.
Tussen alles proberen tot ECT onder dwang aan toe⊠en Ă©Ă©n medicijn proberen zit wel een heel grote wereld he? Waarom wordt dat opgelegd van buitenaf? Wij worden het niet eens. Jij praat vanuit het arts zijn, ik vanuit de beleving als patiĂ«nt. En helaas besef ik me al te goed, dat zeker in de psychiatrie die werelden heel (veel tĂ©) ver uit elkaar liggenâŠ
3 likes
De patiënt mag voor zichzelf bepalen dat het genoeg geweest is, maar vanwege de mogelijkheid dat een andere behandeling alsnog zou kunnen aanslaan, kan de arts besluiten niet in het verzoek mee te gaan. Niet per se omdat hij/zij het lijden niet ondragelijk acht, maar omdat de situatie nog kan veranderen en hij/zij het zichzelf waarschijnlijk niet kan vergeven hierin fouten te maken. Plus dat je dan problemen krijgt bij de beoordeling achteraf. Of geef ik nu niet echt antwoord op je vraag? Wat ik in ieder geval probeer te zeggen is dat je als individu bepaalde keuzes/wensen kunt hebben, maar bij deze betrek je er anderen in (een arts), dus die heeft ook het recht het niet te doen.
Als je een depressie hebt dan beĂŻnvloed dit je denkwijze. Dus als je niet over jezelf kan beschikken wanneer je bijv. dement bent, kun je dat dan wel wanneer je een erg zware depressie hebt? (Ik weet het oprecht niet, als ik voor mezelf kan spreken toen ik een depressie had: zeker niet.)
Maar ja stel je âgesteldheidâ is blijvend, dan kun je met de huidige wetgeving dus nooit kiezen voor euthenasie. Ik vind dat niet fair, maar ik heb ook geen idee hoe je het anders zou moeten regelen.
1 like
Ja inderdaad, ik had moeten zeggen âdat kan niet zo âgemakkelijkâ als wanneer je wel wilsbekwaam bent.â Maar in de praktijk merk ik in ieder geval dat het veel vaker niet dan wel gebeurt. Is dat jouw ervaring ook?
Ik ben in ieder geval blij dat ik die volmacht heb getekend, ook al weet ik dat een arts er niet naar hoéft te luisteren.
Ik heb het meegemaakt dat een vrouw met beginnende dementie euthanasie heeft gekregen. Is een aantal jaar geleden, was toen nog leerling verzorgende en vond het als âbuitenstaanderâ toen ontzettend heftig. En nog wel als ik er aan terug denk terwijl ik inmiddels zoveel overlijdensgevallen heb meegemaakt, is dat er een die wel is blijven hangen. Heeft indruk gemaakt. Ik ben nog steeds voor euthanasie, maar zie het nu een stuk minder zwart wit als daarvoor.
1 like
@Krabsalade Dankjewel voor je uitgebreide reactie op mijn eerdere bericht. Hoewel we het denk ik niet snel met elkaar eens zullen worden (hoeft natuurlijk ook niet), waardeer ik het echt dat je de tijd hebt genomen om antwoord te geven op mijn vragen. Hoe het voor jou moet voelen op zoân dag kan ik me niet eens voorstellen, dat je te midden van alle emoties een heel zakelijke handeling komt doen (waarbij er ook geen ruimte is voor jouw emoties). Ondanks dat het je zwaar valt, vind ik het wel fijn dat je je patiĂ«nten ook helpt als ze een waardig einde willen, en dat die zekerheid dat je de goede keus hebt gemaakt het iets minder zwaar voor je maakt.
@Sabr Jouw vraag, over waarom iemand denkt het recht te hebben op hulp bij levensbeĂ«indiging vind ik heel terecht. Ik ben er nog niet over uit waarom ik dat vind, het is echt een gevoelskwestie, gevoed door frustratie, die zich nog het best laat samenvatten door âals de medische sector iemand niet kan helpen met (over)leven, dan kunnen ze toch helpen met een waardig eindeâ. Om jouw tweede opmerking, dat ik veel ongenuanceerder ben dan bijvoorbeeld @Eddie moest ik een beetje lachen (op een vriendelijke manier). Ik heb geprobeerd het zo genuanceerd mogelijk te formuleren, maar blijkbaar ben ik echt zo subtiel als een baksteen.
@Eddie Jij weet het zoals altijd zo mooi te verwoorden, met mededogen voor beide âkantenâ en aandacht voor de complexiteit van dit onderwerp.
5 likes