Kan eindelijk weer goed doorlopen, nog wel last van mijn shin splints maar niet meer zo’n ellende als in het begin. Heeft toch een goede 2-3 maanden geduurd…
Ondanks alle loopjes waar ik voor ingeschreven was gecanceld zijn is de motivatie er nog steeds. Merk ook dat ik het naast het werk echt nodig heb om even eruit te kunnen, even te rennen en hoofd leeg te kunnen maken. Even een halfuur/uur niet “nodig” zijn of over Corona/zieke mensen etc te hoeven nadenken.
Ik train nu sinds november onafgebroken (met wat pijnpauzes door de shin splints) en kan nu 30 minuten onafgebroken rennen op een tempo van 6:10-6:20.
Wat me dus echt ENORM frustreert en ik begrijp niet waarom want ik ben helemaal niet van het vergelijken is dat een vriendin na 2 jaar 0 sport ook is begonnen met hardlopen sinds vorige week en nu al 5km in 25 minuten rent. En gelijk ook 9km kan rennen enzo. Wil mijn telefoon met strava iedere x lanceren als ik dat zie. Terwijl ik weet dat ik gewoon voor mezelf ren en het voor het gevoel doe en niet voor de tijden. Maar toch.
Goed, hoop geklaag… Ik kijk uit naar een unieke (1/4) najaarsmarathon in Rotterdam!