In februari heb ik eigenlijk alleen maar Wind & Truth gelezen van Brandon Sanderson. Het was epic en veel en fantastisch, maar uiteindelijk weet ik nog niet wat ik van het einde vind 
2 likes
Ik heb in februari Kairos en Good Material gelezen. Vond Kairos echt heel erg mooi, baal een beetje dat ik het redelijk gefragmenteerd (meestal alleen een kwartier ofzo ‘s avonds in bed) gelezen heb want ik denk dat de leeservaring nog beter was geweest als ik er meer in had kunnen verdwijnen. Was toevallig deels overlappend (en in januari uitgelezen) het communistisch manifest aan het lezen haha, was leuk wat meer context over het communisme te hebben omdat Kairos zich afspeelt in Berlijn vlak voor/rond de val van de muur. Alleen geen idee waarom ik het nou weer in het Engels gekocht had? Moet echt beter opletten want ik vind Engels lezen prima maar als het geen Engels boek is kan ik denk ik toch beter Nederlands lezen. Vier sterren!
Good material leek mij niet echt een boek voor mij, en ik vond het wel prima leuk maar verder absoluut niet iets dat mij bij gaat blijven (denk ook niet dat het boek zo bedoeld is). Heb wel een paar keer hardop gegrinnikt en ik vond het laatste deel wel wat diepgang toevoegen. Weet niet of ik Dolly Alderton snel nog eens zal oppakken, nouja, misschien wel als ik echt even wat lichts wil lezen of in een leesdip zit en op gang moet komen. Ik vond het wel goed voor wat het is. Drie sterren!
3 likes
Ik had voor januari nog niet gepost, maar toen heb ik ook maar 1 boek uitgelezen, dus die de ik hier ook even bij
- The Lost Bookshop van Evie Woods - Vond vooral het verhaal van Opaline interessant, de hoofdstukken vanuit Henry’s oogpunt hadden van mij niet gehoeven, daarvoor in de plaats had ze nog wel dieper op het leven van Opaline in mogen gaan. Maar alsnog mooi verhaal, 4
- Smile van Roddy Doyle - love zijn Barrytown-Trilogy en Paddy Clarke, misschien waren daardoor mijn verwachtingen iets te hoog. Alsnog 3
- Fouth Wing + Iron Flame van Rebecca Yarros - had twee lange treinreizen (in total 4x 7+ uur) in februari, waarbij ik zeker bij de tweede keer een goede vlucht uit de realiteit wel kon gebruiken, en dat leverden deze lekker cliché romantasy boeken perfect. Ben ook meteen doorgegaan in Onyx Storm, maar die is nog niet uit (ben op 75%). Allebei 4
Ik vind het echt jammer dat ik mezelf thuis niet zo goed tot lezen kan zetten, want tijdens zo’n treinreis en bijvoorbeeld ook op vakantie vlieg ik door boeken heen. Gelukkig heb ik al wat vakanties gepland dit jaar, en moet ik sowieso ook nog 4x naar NL, dus mijn leesdoel ga ik sowieso wel redden, maar moet echt proberen wat meer gewoon thuis op de bank ook te lezen in plaats van tv te kijken of dom op mijn telefoon te scrollen…
2 likes
Mijn boeken van februari. Ik had geen idee dat ik alsnog 5 boeken gelezen had. Waar ik in januari een paar keer per week er ‘s avonds een boek bij pakte, lukte dat in februari toch minder. Wordt tijd om in te grijpen.
The No-Show en Before we forget kindness las ik als ‘simpele’ boeken vlak voor het slapengaan. Prima in-slaap-val-materiaal vond ik.
Lord of the Flies was héél indrukwekkend. Ik was niet bekend met graphic novels, maar vond de karakters en emoties zo goed weergegeven. Sowieso dat ik vaker een graphic novel ga lezen.
Ik heb een paar vragen voor je las ik omdat De verborgen geschiedenis (Donna Tartt) een van mijn lievelingsboeken is, en deze een beetje in hetzelfde straatje zou passen. De sfeer en setting komen inderdaad overeen, alleen was dit boek veel rommeliger, te veel karakter, te veel heen en weer naar wie het gedaan zou kunnen hebben. Op het laatst moest ik me er echt doorheen worstelen.
Counting the Cost vond ik prima, eigenlijk weinig over te zeggen verder.
5 likes
Om in bed minder te scrollen op mijn telefoon een nieuwe e-reader aangeschaft om lezen weer op te pakken. Dit was dus februari:
Beartown: vond het achteraf echt een goed boek, maar de introductie van de personages duurde voor mij te lang waardoor ik het begin wat minder pakkend vond (had prima het boek weg kunnen leggen gedurende de eerste 100 pagina’s denk ik).
Cabin in the woods: Over een dame die op de vlucht is, via heden-verleden verhaallijnen kom je erachter waar dat door komt. Vond het echt vermakelijk (geen hoogstandje oid) geschreven en keek ernaar uit om dit ‘s avonds weer te lezen.
The Stalker: Omdat ik cabin in the woods, echt lekker vond weglezen heb ik nog een boek van Sarah Anderson gekozen. Een thriller, maar ik vond het matig thrilling haha. Dit vond ik uiteindelijk een leuke plottwist, maar vond het verhaal zelf niet zo pakkend.
Found: Thriller, over een kind die vermist raakt en plots weer gevonden is. Wat met hem is gebeurd, is de vraag: verhaal opzich vond ik dus wel pakkend genoeg om door te lezen. Verder vond ik de personages wat te weinig diepgang krijgen, waardoor het verhaal wat oppervlakkig bleef.
Night of the crash: Gewoon een prima verhaal. Lekker makkelijk om weg te lezen, leuke plottwist op het einde die ik niet zag aankomen.
4 likes
Zie net bij de nrc op instagram hun top 50 van Nederlandse boeken van deze eeuw voorbij komen en Het lied van ooievaar en dromedaris staat op 1, kan het meteen niet meer serieus nemen
Waarom kan jij het niet meer serieus nemen? Ik vraag me af hoe je uit alle type boeken je daar een beste boek uit kan kiezen. Of zou elke veellezer van de jury alle type boeken wel lezen?
Ik heb de lijstjes bekeken maar wat staan er veel verschillende type boeken in dat viel me niks tegen. Maar best een verschil in hoe verschillend de lijstjes zijn qua type boeken sommige hebben vooral literatuur waar bij anderen non-fictie meer naar voren komt.
Je mag ook zelf stemmen zag ik dus ik zal eens nadenken over mijn top 10. Hoe zou jouw top 10 er uit zien/boek vind jij nummer 1?
1 like
Oh, was niet heel serieus bedoeld hoor, maar ik vond dat zo’n draak van een boek…
Ik heb even door de rest van de top 50 gescrolld, en heb er amper wat van gelezen. Lees bijna alleen nog maar Engels ook de laatste jaren, en ook niet heel veel ‘literatuur’ meer tegenwoordig.
4 likes
Ohw ha dat kan ook natuurlijk. Ik vond het wel een goed boek maar snap ook wel dat je het niks kan vinden
Ik heb ook even geteld en van die top 50 heb ik er 9 gelezen en die vond ik niet eens allemaal goed. En verder wel heel veel boeken die ik vaak voorbij zie komen en wat dan soms bijna voelt alsof je dat boek al hebt gelezen.
3 likes
De nieuwe Knausgard lag eindelijk op mij te wachten in de bieb🤩 Straks lekker in bed kruipen en eraan beginnen. Heeft iemand hem al uit?
3 likes
Ja. Echt weer een fijn verhaal om helemaal in op te gaan. Na dat boek wist ik ook echt weer waarom ik van dikke boeken houd. Veel plezier!
1 like
Ik ben net over de 300 pagina’s heen en vind het verhaal heel mooi en tegelijkertijd hard werken. Het is echt ‘slow reading’ (voor mij dan) omdat het verhaal langzaam gaat en dat demotiveert soms een beetje omdat het ook zo’n dik boek is. Tegelijk kan je het ook prima een paar dagen wegleggen zonder er helemaal uit te zijn. Ik vind 'm tot nu beter dan de Morgenster!
Edit - ooooh er is alweer een nieuwe! Ik lees de Wolven van de eeuwigheid nu.
1 like
Huh echt, een nieuwe? Bij deze duurde het zo lang tot ie vertaald was! Het is inderdaad echt slow reading haha. Bij die mijn strijd serie was me dat echt teveel van het goede maar bij zijn romans vind ik het juist wel heel chill.
Ik zit alleen mijn hersenen te pijnigen of het nou over dezelfde personen gaat als in de Morgenster, maar ik kan me dat echt niet meer herinneren… Volgens mij niet toch?
2 likes
Nee het gaat over andere personen!
En de nieuwste vertaling is vandaag uitgekomen zie ik nu, heel vers van de pers dus.
2 likes
Ik weet niet of je vraag nog actueel is, maar ik heb Bang van Lisa Loeb net uit.
Ik vond het makkelijk weglezen, ze heeft een fijne schrijfstijl waardoor je goed meegenomen wordt. Ik vond het wel meer een biografie waarin haar angststoornis ook besproken wordt dan een boek over haar angststoornis. Het boek bespreekt eigenlijk gewoon haar hele leven van geboorte tot heden en (los van wat kleine signalen eerder) ben je echt al ver over de helft voor het nadrukkelijk over haar angststoornis gaat. Ik ben zelf niet gediagnosticeerd met een angststoornis maar het zou me niet verbazen als ik er een heb, ben wel een angstig persoon (helaas) en herkende wel veel dingen. Ik vond haar als persoon echter vaak niet sympathiek en empatisch overkomen. Ze beschrijft vrij uitgebreid de relatie met de vrouw (Andrea) waarmee ze een cabaretduo vormt. Lisa heeft voor mijn gevoel best wel de schijn opgehouden tegenover haar (vind ik niet gek hoor) en op wat kleine signalen na nooit zoveel laten merken over dat het niet goed ging. Vervolgens geeft ze vrij kort voor de première (ik geloof een paar weken) aan dat ze een burn-out heeft en niet mag werken. Ze geeft dan best wel af op het feit dat Andrea moet huilen en erover in zit dat dit betekent dat zij geen werk en inkomen heeft. Lisa vindt dat maar vreemd want zij is toch degene die ziek is en waarom maakt ze zich daar niet druk om. Nou ja lijkt mij niet zo gek dat Andrea zich daar druk over maakt, het is nogal wat als voor jou vanuit het niets je cabaretpartner ineens aangeeft niet meer te kunnen en jouw inkomen dus ook wegvalt. Ze mist begrip vanuit Andrea maar Lisa heeft zelf dus ook helemaal geen begrip voor Andrea. Nadat ze dus de bom dropt dat de voorstelling uitgesteld moet worden laat Lisa vier maanden lang alle contact met Andrea via haar vriend lopen. Overigens blijkt ze dus uiteindelijk geen burn out maar een depressie en angststoornis te hebben. Uiteindelijk wordt besloten de voorstelling naar volgend jaar te verplaatsen. Dit lijken Andrea en de vriend van Lisa in samenspraak te besluiten. Lisa vindt het vooral vervelend dat anderen er blijkbaar geen vertrouwen in hebben dat ze het redt om er binnen drie maanden weer te staan. Je zou het ook kunnen waarderen dat anderen je alle ruimte geven voor je herstel denk ik dan maar goed. Andrea besluit dan twee maanden naar Marokko te gaan en dat vindt Lisa dan vooral heel vervelend want ze wil wel verder werken aan de voorstelling en dat lukt niet goed zonder Andrea. Ik denk dan joh die meid heeft net gehoord dat ze een jaar geen werk heeft, mag zij die tijd dan ook naar eigen inzicht invullen? Ze spelen de voorstelling nog en dit is succesvol, maar hierna geeft Andrea aan dat ze geen nieuwe voorstelling meer wil maken met Lisa omdat Lisa dus heel strikte grenzen heeft gesteld om te zorgen dat het haar niet teveel wordt, maar er daardoor veel bij Andrea terecht komt en er een dynamiek is ontstaan die voor Andrea niet werkt. Andrea geeft dan ook aan dat ze al een half jaar een coach heeft omdat de huidige manier van samenwerken haar zwaar valt. Dit vindt Lisa dan weer vooral heel vreemd, zij is degene die de depressie heeft (gehad) en dan heeft Andrea een coach nodig??? En waarom heeft ze daar nooit eerder iets van gezegd?? Echt een beetje pot verwijt de ketel want zij had aan Andrea ten tijde van haar burn-out ook zo min mogelijk laten merken. Ik vind dat Lisa veel begrip en empathie verwacht van Andrea maar dit andersom zelf ook amper heeft. Natuurlijk is zij degene met de depressie en angststoornis, maar dat wil niet zeggen dat dat in zo’n close werkrelatie geen effect op anderen kan hebben? Ik kan me nog voorstellen dat als je middenin je depressie zit je hier geen oog voor hebt hoor, maar toen ze aan de derde voorstelling wilde beginnen was haar depressie voorbij en kan ze nog steeds heel weinig begrip en empathie opbrengen voor Andrea.
Ik heb het dus wel uitgelezen maar vond het geen aanrader. Ik zou bijv. een fictieboek van haar wel lezen, omdat ik haar schrijfstijl dus wel prettig vond.
6 likes
Van wie is het verhaal en plot gejat dan?
The Last Mrs Parrish van Liv Constantine (grote spoiler warnings voor deze review: The Housemaid (spoilers and ending explained) | Freida McFadden - The PhDiva reads books).
Ja daar staat zij om bekend haha
Als je jouw post zo leest, dan zegt ook wel een hoop dat Lisa dit in zoveel detail in een boek deelt vind ik.
8 likes
Ik heb laatst een dijk van een boek uitgelezen die ik even wilde tippen: Een Stralende Toekomst / The Great Believers van Rebecca Makkai. Gaat over de AIDS epidemie in de jaren 80/90. Historische fictie. Heel indrukwekkend en goed geschreven. Je gaat je hechten aan de hoofdpersonen.
14 likes