Hex: vond het eerste stukje wel spannend, maar vond het snel bergaf gaan, en het einde voelde afgeraffeld. Vond de “hippe taal” van de jongeren in het boek mega cringe. Tikje seksistisch ook 
Johnny Got His Gun is een boek uit 1939 en vond ik erg indrukwekkend. Een Amerikaanse soldaat in de Eerste Wereldoorlog raakt zwaargewond en realiseert zich beetje bij beetje wat er met hem gebeurd is. Spoiler: zijn verwondingen, al wordt dat al aan het begin van het boek duidelijk: Hij is zijn armen en benen kwijt, is doof en blind en zijn kaak is geamputeerd dus hij kan niet praten. Hij probeert dan toch te communiceren met zijn verzorgers. Hij drijft in en uit bewustzijn, in het heden, in herinneringen aan vroeger, aan de oorlog. Bijzondere schrijfstijl en echt hartverscheurend.
Verder ben ik al twee weken bezig in Jonathan Strange & Mr Norrel. Op de helft nu!
. Maar ik ga het toch doen haha.
.
Ik heb mij dit ook altijd wel afgevraagd. En net als romcoms kijken, ook wel een apart fenomeen. De schrijfstijl maakt me wel uit (dialogen in films) en het moet idd of totaal niet echt zijn of wel echt maar dan geloofwaardig. Het is volgens mij echt moeilijk om goede romantische fictie te schrijven.