Het “bewust-kinderloos” topic

Persoonlijk
#232

Herkenbaar wat je schrijft. De afgelopen jaren heb ik mij zo vaak afgevraagd: “wat is er mis met mij? Waarom wil ik dit niet? Heb ik geen moedergevoelens?”

Ik begrijp echt niet hoe andere mensen dat zo zeker kunnen weten zonder er precies ooit serieus over nagedacht te hebben. Sommige vrienden weten dit gewoon zo zeker, ongelooflijk.

Ik denk echt dat mijn vriend en ik hier niet voor gemaakt zijn. Wij worden al gek als de kat 's ochtends om 6u begint te janken om eten en dat duurt dan maar 20minuutjes. Ook heel je leven om dat kind plannen, lijkt mij vreselijk en wij zouden dat echt niet kunnen.

Op dit moment zou ik nog eerder een kind krijgen voor mijn (schoon)ouders een plezier te doen. Mijn vriend is enig kind en mijn zus wil ook geen kinderen en is single dus het voelt alsof er een onuitgesproken druk op mij staat. Ik zei nog tegen mijn moeder vandaag dat ik waarschijnlijk knettergek word van een kind en ze zei: “dan breng je het kindje maar naar mij”
Ja dat is niet de bedoeling he en nog simplistisch voorgesteld.

Gelukkig heb ik nog 1 vriendin die er hetzelfde instaat als mij. Helpt wel om er met haar over te kunnen praten.
Sorry voor het hele verhaal, moest het even afschrijven.

5 likes
#233

Bij twijfel, niet doen. Als het om kinderen gaat. Zij hebben er niet om gevraagd.

Bij kleding trouwens wel: bij twijfel, wel doen.

21 likes
#234

Ik kom ff binnen vallen maar dit is zo waar. Anders blijf je de rest van je leven denken " Had ik die broek maar gekocht"

2 likes
#235

Ja en als het toch niet bevalt kun je het altijd weer verkopen of weggeven, gaat met een kind toch minder snel op

5 likes
#236

@vitaminwater @Soy.peor terugbrengen binnen x aantal dagen is ook fijn.

2 likes
#238

Ik heb meerdere redenen om geen kinderen te willen, maar dit speelt zeker ook erg mee. Bijna iedereen begint aan kinderen met het idee in z’n hoofd van een gezellig gezinnetje, maar de realiteit is vaak anders. Ik ben zelf o.a. bang dat ik labiel zal blijken te zijn en niet om kan met de druk/verantwoordelijkheid. Mijn moeder is tijdens mijn jeugd mentaal ziek geweest en mijn vader was geen goede vader. Ik weet niet of ik dat zelf wel ‘kan’. En ik wil niemand een thuissituatie ‘aandoen’ zoals ik die zelf heb meegemaakt.

7 likes
#239

Ik heb niet precies zo’n situatie meegemaakt, en bij mij zijn er meerdere redenen waarom ik geen kinderen wil. Maar één van die redenen is dat ik een moeilijke jeugd heb gehad door een zus met psychiatrische problematiek. Dat is een last die ik de rest van mijn leven met me meedraag. Hierdoor wil ik geen eigen kinderen, omdat ik gewoon niet weet wat voor mensen het zullen worden. Ik doe hard mijn best om gelukkig te zijn in mijn leven en heb ‘mijn portie verdriet’ al genoeg gehad en zal die ook blijven hebben. Ik zou het niet verdragen om mijn leven weer extra gecompliceerd te maken door een kind dat potentieel ook behoorlijke problematiek heeft.
Edit: ik houd zielsveel van mijn zus en neem haar niks kwalijk. Ik gun niemand zo’n psychiatrisch getroubleerd leven.

4 likes
#240

Bij mij komt het niet door een moeilijke jeugd maar ik heb wel vergelijkbare twijfels: ik ben al heel lang op en af depressief en vind het daardoor soms moeilijk om voor mezelf te zorgen. Ik vraag mezelf dus ook wel eens af of het verstandig is om aan kinderen te beginnen, want moeder ben je altijd, daar kan je geen pauze van nemen als het even niet gaat. Inderdaad wat @AmyFarrahFowler: ik heb al genoeg van mijn eigen verdriet en misschien moet ik het niet nog ingewikkelder gaan maken met een kind. En wat nou als mijn kinderen op mij lijken en ook die depressieve trekjes hebben? Dat lijkt me verschrikkelijk moeilijk om als ouder mee te dealen.

Daarentegen ben ik wel dol op kinderen en zegt mijn gevoel altijd heel sterk dat ik graag moeder zou willen worden, als het me gegund is. Mijn hart zegt ja, mijn hoofd zegt “nou ik weet niet of dat wel zo verstandig is met jouw mentale welzijn.” Ik ben pas halverwege de 20 dus er zit gelukkig geen haast achter, maar dit is wel iets waar ik de laatste tijd meer over na ben gaan denken. Ik weet ook niet wat het juiste antwoord is maar ik herken je gevoel dus wel!

5 likes
#242

Ik denk dat dit bij mijn man ook een hele grote rol speelt waarom hij geen kinderen wil. Afgezien van een medisch traject waar we in zouden moeten heeft hij nooit een leuke jeugd gehad. Het is zijn verhaal dus ga ik er hier niet teveel over zeggen maar het was geen veilige situatie waarin hij is opgegroeid. Dat heeft deels (en deels persoonlijkheid) er mee te maken dat hij veel ruimte voor zichzelf nodig heeft en met een kind kan dat gewoon niet. Dus van hem uit een heel verstandige en goed doordachte beslissing. Voor mij soms wel een harde keuze maar we hebben het zo goed samen, dat wil(de) ik niet inwisselen voor een toekomst waarin ik dit nooit meer zou terug krijgen en dan misschien wel een kind.

1 like
#243

Ik kom even binnenvallen; ik wil absoluut geen kinderen want ik heb er echt een hekel aan :innocent: Ik vind het eerder ook verbazingwekkend dat mensen het wel willen. Gelukkig denkt mijn vriend er ook zo over. Moet zeggen dat ik relatief veel mensen ken die geen kinderen willen en ikzelf krijg er ook nooit vreemde reacties over ofzo.

2 likes
#244

Poeh, ik ook. Ik lees af en toe al even mee in dit topic en vind het heel fijn om gelijkgestemden te horen en hun verhalen. Ik vind kinderen niet leuk en ook zou ik nooit willen bevallen/zwanger worden. Het is dan ook één van mijn grootste angsten (:sweat_smile:) wat ook wel weer voor veel stress zorgt omdat ik soms bang ben dat ik toch zwanger ben. Dit is iets waar ik graag relaxter in wil worden…

2 likes
#245

Maar stel dat je zwanger bent, dan is er altijd de mogelijkheid om die zwangerschap af te breken. Gelukkig wonen we in Nederland waar dat relatief makkelijk kan. En natuurlijk wil je dit voorkomen maar stel dat het gebeurt dan kan dat.
(Misschien ten overvloede, ik zeg niet dat zoiets een makkelijke ingreep of beslissing is. Maar het is zo’n groot goed dat die mogelijkheid bestaat en dat een vrouw zelf die keuze kan maken.)

2 likes
#246

@Koffie en anders is sterilisatie misschien een optie, als je zeker bent en je je er serieus zorgen over maakt?

1 like
#247

Ik heb als tiener altijd geroepen dat ik geen kinderen wil. Toen ik in een lange relatie zat, veranderde ik van gedachten en leek het idee van een gezin me weer heel leuk (ook doordat mijn ex wel altijd heel graag kinderen wilde).
Maar nu dat alweer een tijd uit is, ben ik eigenlijk weer bijna terug bij mijn oude standpunt. Ik ben er eigenlijk vrijwel zeker van dat ik geen kinderen wil, en ben achteraf ook zó blij dat ik er nooit aan ben begonnen met mijn ex haha. Toen ik mijn huidige vriend leerde kennen heb ik mijn afwezige kinderwens wel meteen gedeeld, en gelukkig denkt hij er hetzelfde over. Het is echt fijn om er nu niet over na te hoeven denken, onbewust was er denk ik - achteraf gezien - altijd wel een soort druk. Nu ligt alles in de toekomst gewoon open en hebben we genoeg tijd om de dingen te kunnen doen die we willen.

Het enige dat ik moeilijk vind, is dat mijn gezin dus wellicht nog steeds denkt dat ik een kinderwens heb. Het is inmiddels een kleine drempel voor mij om dit te vertellen. Ik kan het er met anderen prima over hebben, maar bij mijn naaste familie ben ik toch bang dat ik ze teleurstel, haha. Terwijl ik ook wel weet dat dit nergens op slaat.
Ik ga het hele topic eens doorlezen. Denk dat een beetje herkenning namelijk wel fijn is, want in mijn omgeving zie ik de baby’s ook langzaamaan verschijnen.

1 like
#248

Je hebt helemaal gelijk. Ik denk dat het meer mijn eigen schaamte is die ik daarbij voel, en dan alsnog de angst dat ik het niet door heb en het dan al te laat is?

@Hazel is een optie die ik zelf eigenlijk nog nooit overwogen heb. Ben nu begin 20, dus voor mij voelt dat nog te vroeg.

#249

Sterilisatie als vrouw is op jonge leeftijd vrij lastig om te krijgen. Artsen gaan er niet graag mee in. als man is het een stuk makkelijker.

Ik krijg er als goed is komend jaar een sterilisatie, maar paar jaar terug (mid 20, ben nu begin 30) ging er geen arts mee akkoord ‘want stel dat je later wel een kind wil’.
Ik krijg de operatie op psychische gronden (ik heb trouwens wel een kinderwens maar kan het gewoon niet) dat was de maas in het denken van gynaecologe.
Je moet deze trouwens volledig zelf betalen, behalve als je geheel aanvullend verzekerd bent (dat was ik niet, anders was ik afgelopen jaar al geopereerd). Dus als je dit wil, zitten wat haken en ogen aan.

2 likes
#250

Het kan wel. Een vriendin van mij heeft zich rond haar dertigste laten steriliseren zonder medische reden. Puur omdat ze geen kinderen wilde. Was wel wat overredingskracht voor nodig maar ze heeft er nooit spijt van gehad.

1 like
#251

Ja, het ligt ook wel aan de arts.
Het kan zeker, maar het is niet altijd makkelijk als je niet een arts hebt die meegaand is of jezelf niet heel veel overredingskracht gebruikt.
Maar met begin 20 is het lastiger dan rond je 30ste ook.

#252

Het is echt mijn allergrootste nachtmerrie om inderdaad onwetend zwanger te zijn en al na de abortus datum te zijn. Als dat gebeurt dan wil ik niet weten wat ik ga doen, dus dat gaat ook gewoon niet gebeuren hoop ik. Ik ben er gelukkig dan weer niet zo bang voor, dat lijkt me ook wel vervelend.

1 like
#253

Ik wist niet hoe oud je was, maar het is net zo’n goede keuze om voor andere opties ter voorkoming te gaan als je dat fijner vindt!

Ook @YangBo eventueel kun je wat rust krijgen door regelmatig (bijv maandelijks zodat je ook na een keer een vals-negatieve uitslag de keer erna ook nog genoeg tijd hebt voor abortus) een zwangerschapstest te doen? Als je ze bij de Action of in bulk koopt zijn die niet zo duur.

Ik gebruik zelf om deze reden meestal dubbele anticonceptie :’) zou een abortus ““niet erg”” vinden maar wel horror als het niet meer zou kunnen, dus alles omdat te voorkomen haha