Het “bewust-kinderloos” topic

Persoonlijk
#208

Het is gewoon bestwel een definitief besluit, dus best logisch denk ik dat je af en toe denkt ‘help wil ik het echt?’ terwijl je daar eigenlijk nooit aan hebt getwijfeld.

Mijn man heeft het bij de vasman gedaan. Je hebt geen doorverwijzing nodig van een huisarts, die man is zelf huisarts. Je kan daar kiezen of je vooraf een consult wil of alles in 1x tijdens de definitieve afspraak (zitten wel voorwaarden aan). Hij koos voor het laatste.
Het is echt een professional met heel veel ervaring (hij leidt ook andere huisartsen op voor vasectomies, er zijn ook wel wat krantenartikelen over hem te vinden) en hij was erg blij dat hij daarvoor had gekozen omdat één van de zaadleiders niet goed te vinden was en dat even heel lastig werd. Als hij in het ziekenhuis door een arts in opleiding was geholpen oid was het misschien niet in 1x gelukt uiteindelijk.
Op zijn website staat heel veel info! Mijn man kan hem in elk geval echt aanraden.

#210

Lastig, ik merk dat vriendinnen met kinderen toch meer naar elkaar toe trekken.En dat het dan in gesprekken ook meer over kinderen gaat, wat natuurlijk ook logisch is want dat is een heel groot nieuw deel van hun leven. Vind het soms wel moeilijk maar het is even niet anders. Heb dat ooit ook wel aangegeven dat het voor mij moeilijk (en verdrietig) is en daar reageerde iedereen heel lief en begripvol op. En ik merk dat het na het eerste jaar weer makkelijker wordt om af te spreken en dat er dan meer en meer ruimte komt voor koffie drinken enzo. Soms met kind, dan gaan we een eindje wandelen en vaak genoeg ook zonder. Denk dat het ook wel aan je vrienden ligt hoe ze ermee om gaan en hoe je er zelf in staat. Ik voel me soms heel erg eenzaam omdat ik dit deel niet mee ga maken maar dat komt dan niet doordat vrienden me bewust buiten sluiten.

#211

Ik vind het zo fijn dat dit topic er is. Ik heb even niet de ruimte in mn hoofd om inhoudelijk te reageren, maar het is al heel fijn om herkenbare verhalen te lezen.

9 likes
#213

Misschien vind je het niet prettig om te delen hoor, dan mag je mijn vraag gewoon negeren uiteraard, maar ik was wel benieuwd waarom niet?

1 like
#215

Heel herkenbaar dit. Ik weet rationeel wel dat ik echt niet aan kinderen moet beginnen, maar de ervaring van zwanger zijn en een kindje op zien groeien lijkt me wel heel mooi. Ik heb ook geen relatie. Maar ik moet zeggen dat ik ook zoveel geluk heb dat ik nu bijna 3 neefjes heb waarvan ik heel veel meekrijg en die vaak komen logeren. Ik kan er al mijn moedergevoelens op kwijt, als zij er niet waren weet ik niet wat voor keus ik had gemaakt.

4 likes
#216

Ik vind het zo vervelend dat vrouwen het op een bepaalde leeftijd “moeten” weten. Ik twijfel zo erg, want ik weet dat ik, zeker op dit moment, niet aan kinderen moet beginnen: ik ben bij pregnancy scares echt “scared”, maar dat word ik ook als ik me voorstel dat ik bijvoorbeeld geen kinderen kán krijgen. WAT wil ik nou!?

#218

Bedankt voor dit boek en dit interview trouwens. Ik ben nu aan dit boek geworden en het is allemaal zo herkenbaar.

1 like
#219

Zo fijn om alle herkenbare verhalen te lezen. Ik merk dat ik het de laatste tijd steeds lastiger vind dat niemand mij écht begrijpt. Voorheen kon ik dat wat makkelijker van me af zetten (wanneer ik de welbekende vragen/opmerkingen kreeg), maar dat wordt steeds moeilijker omdat ik me al zo vaak heb moeten ‘verantwoorden’.
Iemand tips om hiermee om te gaan? :wink:

#220

Gewoon je schouders ophalen?
Iedereen leeft zijn eigen leven en maakt zijn eigen keuzes. Ik zou me niet meer verantwoorden.
Je kan een beetje vaag blijven, bijv als iemand vraagt waarom je geen kinderen hebt/ wil, dat je zegt ‘geen behoefte aan’ of als iemand zegt dat je nog wel van mening verandert ‘tja de tijd zal het leren’.
Je bent niemand uitleg schuldig en vaak is het zo dat met hoe meer redenen en uitleg jij komt hoe meer anderen er ook tegenin willen gaan.

7 likes
#221

Er zijn 4 (VIER) mensen in mijn omgeving zwanger :flushed:. Waarvan 3 heel dichtbij, hele goede vriendinnen; 3 tweede kindjes; én de eerste keer dat ik in een vriendengroep in de minderheid (de enige) ga zijn als kindloze.

En dat geeft me weer even zo’n “oké, in deze fase van ons leven zijn we nu beland” gevoel :sweat_smile: Heb ik een paar keer eerder wel gehad, ook wel wat serieuzer met depressieve ondertonen, nu is het meer een luchtige ‘OH oké wauw, dit gebeurt’. Maar een momentje is het alsnog zeker wel :sweat_smile: (als ik het zo uit typ klinkt 4 niet eens als zó veel, maar het voelt wel als bizar veel haha)

4 likes
#222

M’n vriend heeft inmiddels z’n afspraak ingepland voor een vasectomie. Voor hij de doorverwijzing naar de uroloog ging vragen hebben we het er nog eenmaal heel goed over gehad, vond het wel belangrijk dat we echt alles naar elkaar hadden uitgesproken. Hoewel we het er zo vaak over hadden gehad werd het opeens wel heel echt voor mij nu maar sta er helemaal achter. Zo fijn dat ik (mocht ik willen) met de hormonen zou kunnen stoppen van de implanon die ik heb.

4 likes
#223

Spannend, op korte termijn al?
Hopelijk gaat het allemaal voorspoedig!

1 like
#224

Thanks! Ja in oktober, hoop het ook voor hem. Vind het zo onwijs tof dat hij dit wil doen zodat ik van de hormonen af kan.

5 likes
#225

Wat fijn! Ook heel mooi dat jullie alles goed door hebben genomen. Ik vond het zelf ook heel fijn om te kunnen stoppen met de hormonen. De operatie zelf vond m’n vriend niet heel pijnlijk, maar de napijn wel. Veel pijnstillers in huis halen voor de rest van de week haha.

#226

Herkenbaarheid alom hier.

Gelukkig is mijn lief veel ouder dan ik en daarnaast heeft hij in een ver verleden twee personen verwerkt elders, dus geen gezeik dat de partner wel/meer kinderen wil. Hij wil ze ook niet kwijt natuurlijk, maar met terugwerkende kracht is het niet per se iets wat hij opnieuw zou doen. Plus, can you imagine voor altijd contact te hebben met je ex als het een serpent is??? (Valt trouwens mee als de kinderen ouder zijn en op zichzelf wonen, maar tijdens de opvoeding dan he…) We moeten door. :joy:

1 like
#227

Misschien vinden jullie dit artikel ook wel interessant!

17 likes
#228

Wij hadden laatst een neefje te logeren van 12 jaar. Vond het echt heel gezellig, maar in bed 's avonds had ik zo’n hoofdpijn! Nog nooit zo erg gehad. Sterkte me ook erg in onze overtuiging geen kind te willen. Echt wel heel gezellig en ik begrijp ook dat ik prachtige momenten en dingen ga missen, maar dat constant moeten vermaken /zorgen/corrigeren is echt killing.

3 likes
#229

Mijn nichtje is net 1 geworden en het is zo’n lief meisje. We hebben echt al een sterke band en ze is altijd blij als ze me ziet, zo schattig. Daardoor ga ik ook gelijk weer nadenken over mijn eigen kinderwens en mijn gevoel gaat echt van links naar rechts… zo irritant. Aan de ene kant denk ik dat een kindje echt heel leuk zou zijn, aan de andere kant het kost super veel tijd/energie en ik kan echt niet zonder mijn vrijheid. Daarom is het ook zo leuk dat ik mijn nichtje heb, kan ik leuke dingen mee doen en als ik er geen zin meer in heb geef ik haar terug aan m’n broer, haha. Maar ik denk er dus wel steeds meer over na en ik weet het gewoon echt niet?

3 likes
#230

Ik voel me in mijn omgeving ook echt de enige die zwaar neigt naar geen kinderen. Maar heb ook het gevoel dat ik het nog niet weet maar wel 95% nee. Gelukkig in dit topic wel veel herkenbaarheid gevonden.

Nu hebben we in de afgelopen week weer 2 zwangerschapsaankondigingen ontvangen en dan ga ik me wel afvragen of ik nou de enige ben die er zoveel bezwaren in ziet, of hoe het kan dat anderen daar blijkbaar overheen kunnen stappen en ik vraag me dan af of ik ‘nou zo moeilijk denk?’

Terwijl ik in mijn achterhoofd ook wel weet dat ik constant in totaaaale stress zou verkeren bij continu zoveel verantwoordelijkheid, ga nu al janken als er iets in huis stuk gaat en er iets geregeld moet worden.

Ben alleen zo bang om ‘eenzaam’ te eindigen (niet door het ontbreken van kinderen maar het vervagen van vriendschappen). Merk nu heel erg van mijn vriendinnen dat ze veel minder tijd voor een sociaal leven hebben nadat er een kind(eren) is gekomen, zo zonde.

Mijn moeder zegt ja soms gebeurt dat zij zijn gewoon heel druk, laat het maar verwateren misschien is het over 18 jaar weer beter(?). Nou doeiii dan maak ik liever nieuwe vrienden. Maarja dat is ook niet zo makkelijk helaas.

4 likes
#231

@Carbon.monoxide Zo herkenbaar alles. Vrienden waar ik altijd leuke spelletjesavonden mee had verwachten binnenkort een kind. Leuk voor hun natuurlijk maar ik ga er vanuit dat de late avonden voorlopig verleden tijd zijn. Ik vrees dat het met de meeste vriendschappen zo gaat lopen. Dit terwijl ik juist veel behoefte heb aan plezier maken.
Ik vraag mezelf ook vaak af of ik nou zo moeilijk over kinderen denk of dat de bril van anderen te roze is. Beseffen mensen zich wel hoeveel stress en gedoe ze zich op de hals halen? Ik zou dit niet kunnen handelen.

@Viktor Voor mezelf heb ik besloten dat twijfelen oké is en dat ik niet hoef te weten wat ik wil. Dat heeft me wel lucht gegeven.

Soms vraag ik me af of er iets mentaal mis met me is omdat ik geen kinderwens heb.
Gelukkig kijk ik ook uit naar een toekomst vol vrijheid om te gaan en staan waar ik wil, met meer financiële vrijheid en minder zorgen aan mijn hoofd.

3 likes