Laatst wilde ik een date night organiseren maar mijn vriend was niet enthousiast genoeg. En toen was ik teleurgesteld en zei ik, kinderachtig als ik ben: Nou dan organiseer JIJ het toch! Ik verwacht iets leuks en origineels als ik uit werk kom 
Mijn vriend is super lief maar helemaal niet creatief-origineel dus ik verwachte thuis te komen in een huis met kaarsjes en wijn en avondeten, want dat doet hij wel vaker. Prima hoor, leuk ook!
Maar nee, toen ik door de voordeur stapte dacht ik even dat er een bom was ontploft. Mijn super-nette, opgeruimde vriend had alle kasten leeggehaald om met al onze boeken, stiften, plakband, doosjes, wcrollen, plastic bekertjes, knipperende fietslampjes, kussens enz enz een ENORME “knikkerbaan” te bouwen over de tafel, bank, piano en stoelen heen. Onze kat zat hem doodsbang aan te kijken, weggekropen in een lege boekenkast. Ik stond echt paf van verbazing. Had hij er de hele dag over na zitten denken, was al zeker 2 uur aan het bouwen. Zegtie: “Ja de rommel stoort me wel een beetje maar ik weet dat jij het leuk vindt om zulke gekke dingen te doen dus we ruimen het later wel weer op.” Hij had spelregels geschreven en de banen een naam gegeven. Het waren 3 banen; de eerste heette Leap of Faith, de tweede Battle Field en de derde Construction Site. Battle Field vond ik het leukste want daar moest je alle schaakstukken ontwijken én de pionnen van Mens-erger-je-niet mochten niet omgeknikkerd worden (vandaar ook de naam).
We hebben 4 uur lang zeer competetief geknikkerd. Hij won goud, ik zilver.