Mijn vriend en ik wonen nu dik twee jaren samen en ik merkte de laatste tijd aan mezelf dat ik de passie een beetje miste. Tuurlijk, je relatie is na 3 jaar samen anders dan in het begin, maar ik wil geen sleur.
Dus ik heb dat gister tegen hem gezegd, dat ik het mis om overdag af en toe even een appje te krijgen (al is het maar een hartje, gewoon even een teken dat iemand aan je denkt), dat hij ook eens het initiatief neemt om iets te gaan doen samen etc. In het begin had hij veel ‘excuses’ als: ja maar ik heb het druk op m’n werk, het komt gewoon niet in me op. Toen heb ik hem uitgelegd dat dat juist het ‘pijnlijke’ is voor mij. Het gaat niet letterlijk om het appje, maar inderdaad dat het niet eens meer in hem opkomt.
We hebben er een heel goed gesprek over gehad en hij vond uiteindelijk ook dat ik gelijk had, dat hij dit even nodig had om zich dat te realiseren. En hij was gisteravond zo lief. Hij zei dat het hem echt speet dat ik niet kon weten hoeveel hij van me hield en hoe zeer hij mij waardeert.
Nu zit ik al de hele ochtend als een verliefde tiener er aan terug te denken 