Is er een opticien in de zaal? Het is namelijk zo dat ik straks een oogmeting heb omdat ik het idee dat m’n sterkte slechter is geworden, maar ik slik sinds 2 weken medicatie waar m’n pupillen van groter worden. Ik heb al de opticien gebeld of het nut heeft, maar ik kreeg de leerling opticien aan de lijn en die zei als de waardes heel erg afweken het inderdaad invloed had op m’n sterkte, maar als het meeviel dan waren m’n ogen wel “gewoon” slechter geworden. Maar ik weet niet of die meting straks wel echt waardevol gaat zijn met die pupillen… heeft iemand een zinnig antwoord? Anders ga ik wel gewoon, maar vind ‘t zonde om nieuwe glazen te bestellen als de bijwerkingen later weer weggaan.
Heb je het altijd?
Oké ik denk niet dat iemand me hier kan helpen maar ik ga toch maar een poging wagen. Het gaat om mijn vriend, hij heeft echt een enooorme angst voor de dokter/ziekenhuis/bloed etc. Heeft ermee te maken dat hij vroeger altijd flauw viel als hij bloed moest laten prikken. Zelfs een reisvaccinatie vindt hij al vreselijk (als in: hij moet echt huilen) dus dat geeft een beetje aan hoe erg het is.
Nu heeft hij al bijna een jaar lang last van zijn buik. Rechts bovenin, volgens mij ter hoogte van de lever (?). Een stekende en drukkende pijn, alsof er iets verdrongen wordt. Als hij op de plek duwt is de pijn minder en in bepaalde houdingen heeft hij ook minder last (bijvoorbeeld wanneer hij actief bezig is). Sinds kerst vorig jaar heeft hij hier een paar maanden mee rond gelopen. Iedereen spoorde hem aan om naar de dokter te gaan maar dat deed hij in eerste instantie niet. Toen is hij toch een keer gegaan, ik denk in mei of juni? De dokter kon niks ontdekken en gaf aan dat het verstandig was om bloed te laten prikken maar dat was natuurlijk geen optie. Zij gaf toen als alternatief om een echo te laten maken. Na veel getwijfel heeft hij dat laten doen maar ook hier is niets uitgekomen. Enkel wat vervetting op/rond de lever maar ze verwachtten niet dat de pijn daardoor veroorzaakt werd. Dus het advies: alsnog bloed laten prikken. Dat heeft hij tot op heden nog steeds niet gedaan en ik word er een beetje radeloos van. Aan de ene kant kan ik niet begrijpen dat hij zijn gezondheid niet serieus neemt, maar aan de andere kant probeer ik ook te begrijpen dat dit écht een enorme angst van hem is. We hebben al geprobeerd wat af te vallen maar dit heeft niet geholpen. Ik probeer ook patronen te ontdekken wat betreft eten (heeft hij extra last als hij vet heeft gegeten of juist na gluten/koolhydraten/suiker/koffie) maar ik kan onderhand ook niks meer bedenken. Is er íemand die enig idee heeft wat dit zou kunnen zijn? Ik weet dat bloed prikken de beste optie is maar weet nog steeds niet hoe ik dat aan zijn verstand kan brengen helaas.
Ja bloedprikken is kut, maar niet weten geeft uiteindelijk een naarder gevoel. Wat ik me altijd voorstel bij bloedprikken, het duurt maar 5 minuten. Je maakt je drukker om het hele gebeuren dan het is. Verstand op nul en denken aan het lekkere gebakje wat je daarna msg eten.
Ja maar voor iemand met een fobie werkt dat niet zo…
1 like
Ik had ook een enorme fobie voor naalden en bloedprikken omdat het als kind helemaal mis is gegaan maar op een gegeven moment waren mijn klachten zo heftig dat er niets anders op zat dan bloed prikken en moest ik dus wel. Misschien hard maar als de klachten echt zo erg zijn dan ga je wel.
@grace bedankt voor je reactie! Voor die eerste afspraak bij de huisarts had ik ook al contact opgenomen om hen te informeren over zijn angsten maar ik ga dit zeker even navragen. Dat moet ik ook echt zelf doen want anders komt het er sowieso niet van. Thanks!
@Pierlala zoals @anon50122296 ook aangeeft werkt dat voor hem helaas niet zo. Om zijn klachten dan te bagatelliseren vind ik niet zo netjes. We hebben een keer één reisvacinatie moeten halen voor een vakantie en hij heeft daar bijna anderhalf uur hyperventilerend in de stoel gelegen omdat hij zijn angsten en ademhaling niet onder controle kreeg. Ik begrijp je wel hoor, want sta er hetzelde in als jij wat betreft verstand op 0 maar als het zo makkelijk was liep hij hopelijk al lang niet meer met deze klachten rond. Ik denk dat het naast de angst voor het prikken (hij is niet bang voor de pijn maar wordt akelig van het idee dat er iets ín zijn huid gaat en visualiseert dat heel erg) ook heel erg de angst voor de uitslag is…
Ik herken het wel. Heb als ik lig ineens een minuut pijn in mijn enkel, vinger of teen zonder logische verklaring. Heel apart, maar nooit wat mee gedaan omdat ik er nooit zo bij na denk.
Ik bagatelliseer zijn klachten absoluut niet. Hij maakt alleen zijn angst voor het bloed prikken groter dan de klachten waar hij mee loopt. Ik denk dat het heel belangrijk is dat hij bloed gaat prikken, alleen hij is de enige die dat kan doen. En mijn advies uit eigen ervaring is dus; probeer het bloedprikken kleiner te maken in je hoofd. De opluchting is namelijk zo groot als je eenmaal geweest bent!
1 like
Thanks, hopelijk dringt dit ooit (snel!) tot hem door! Mensen gaan mij er ook op aanspreken (‘Ik zou hem naar de dokter slepen!!!’) maar ja, het is een volwassen gast en hij is inderdaad de enige die hier wat mee kan doen. We hebben het niet over een hond of een peuter helaas.
Mijn zwager wil vasectomie (sterilisatie) maar online staan zoveel verhalen, ik vraag mij af, kan je dan echt onveilig seks hebben na een mannelijke sterilisatie? Ik zou het fijn vinden als mijn man dat ook zou doen maar als je zoiets doet wil je wel dat je daarna onbezorgd seks kunt hebben. Zonder zaad kan er geen baby komen lijkt mij?
Volgens mjj moet je erna nog eens sperma inleveren om te checken of t ook echt zaadloos is en dus echt goed gelukt is. Dan kan je idd gewoon vrij seks hebben
Het is me vandaag gigantisch in de rug geschoten, ik loop krom van de pijn. Heb een babietje van 7 weken en kan haar niet eens tillen en mijn man is maandag gewoon weer aan het werk. Zou ik via de huisarts sterkere pijnstilling kunnen krijgen dan gewoon paracetamol en ibuprofen? Ik kan niet ontspannen omdat het zó zeer doet. Ben helemaal verkrampt.
1 like
Ja gewoon even bellen hoor!
Misschien vindt je dit een suf idee, maar soms kan het helpen om alles te weten over een handeling waar je angstig voor bent. Youtube staat vol met filmpjes over leren bloedprikken. Ook een soort exposure maar zonder dat hij er meteen zelf aan bloot gesteld gaat worden. Als de praktijk op de hoogte is van zijn angst, kan hij misschien ook al een keer naar de bloedafname ruimte zonder dat er meteen bloed afgenomen gaat worden. Eventueel kunnen ze hem dan ook al het materiaal voor het bloed prikken laten zien. Dit klinkt misschien kinderachtig maar zo bedoel ik het echt niet. Ik heb zelf geen fobie maar kan soms wel angstig zijn voor onbekende dingen. Ik moest een keer een neussonde krijgen en het hielp mij heel erg om daar filmpjes over te kijken zodat ik precies wist wat er ging gebeuren (en hoe snel het gepiept is).
Ik heb sinds een week een jeukende, brandende pijn onder m’n linkerborst. In het verleden heb ik dit ook weleens gehad. Maar vannacht werd ik gewoon wakker van steken. Het voelt echt alsof het vanuit m’n botten en huid komt. De ribben onder m’n linkerborst zijn ook pijnlijk als ik erop druk. Ook heb ik pijnlijke drukpunten in m’n onderrug, ellebogen en de ‘puntjes’ van m’n schouders. De klachten zijn zowat alleen aanwezig als ik lig. Kan dit het syndroom van Tietze zijn?
Oh ja vergeten te zeggen. Ik heb op dit moment ook last van Ichias.
Lijkt mij gewoon eczeem of een schimmel, zwemmerseczeem misschien?
Ik heb dat ook een keer gehad x 10. Tenminste de reactie van de huisarts was; oeiii dat is niet best, toen ik mijn schoen uitdeed 
Pus, vocht, open, it was not pretty. Stom genoeg ging het pas echt weg toen ik stopte met smeren. Maar wie weet heeft die zalf dan stiekem toch zijn werk gedaan?
1 like
Daktarin creme smeren. Ziet eruit als schimmel. Het welbekende zwemmerseczeem
Wat vreemd dat je huisarts dit niet probeert?
1 like
Dit topic is na het bereiken van de maximumlimiet van 5000 antwoorden automatisch gesloten.