Ik word een beetje moedeloos van een bepaald probleem: haaruitval.
Ik heb er nu al zo’n 3 jaar lang extreem veel last van. M’n handen zitten na het douchen helemaal onder het haar, het hele huis ligt onder de haren, m’n bed…
Het is ook gewoon te zien/voelbaar dat m’n haar dunner is geworden. Eerder kon een elastiekje er met moeite 3 keer om heen en nu met gemak 4/5 keer.
Vorig jaar kwam eruit dat m’n b12 te laag was. Eerst tabletten geslikt, kreeg ik ontzettend veel puistjes van en het ging alsnog niet omhoog. Dus toen 10 keer om de 3 dagen een injectie in m’n bil. En nu hou ik dat nog steeds om de 2 maand zelf bij. Bloedonderzoek wees 1 maand geleden uit dat mijn waardes perfect zijn op dit moment.
Maar nu een jaar later is de haaruitval nog niet minder.
Dus vorige week bij de dermatoloog geweest en die verbaasde zich dat er nog nooit gekeken was naar mijn schildklier. Dus… weer bloedprikken. Op internet gelezen over de klachten en ik herkende er toch wel een aantal.
Maar ik werd 5 minuten geleden gebeld; geen bijzonderheden gevonden.
Wat zou dit dan wel kunnen zijn? De dermatoloog dacht dat ik geen alopecia androgenetica had want daar leek mijn haaruitval niet op. Het is niet een bepaalde plek dat uitvalt.
Telogeen influvvium (ik hoop dat ik alles goed schrijf) was nog een optie.
Ik vind het aan de ene kant wel ‘jammer’ dat er niks uit is gekomen uit het schildklieronderzoek. Want dan weet je wat het is. En kun je er wat aan doen. Nu word ik er zo moedeloos en verdrietig van. Ik wil gewoon niet meer m’n haar wassen. Elke keer die confrontatie verdorie. 