Ik weet niet goed wat ik moet zeggen en ik ken je situatie niet, maar ik vind het zo erg voor je dat je deze keuze moet maken. 
️ 
Heel veel moed en sterkte gewenst.
2 likes
Moeilijk is dat he… Heb je dan die volgende afspraak weer met degene in opleiding of wel echt met de praktijkondersteuner of misschien weet je dat niet. Ik ben toen ik jonger was ook naar de praktijkondersteuner geweest en vond dat ook niet echt je van het. Het bleef best vlak en ik merkte dat ze je inderdaad zo snel mogelijk willen helpen (duh wel logisch) maar dat het soms een beetje te gehaast is en dat je er wel in mee gaat.
Ik zou zelf denk ik het volgende gesprek afwachten en dan de dingen aankaarten die voor jou gevoel nu relevant zijn en dan kijken hoe je je er dan bij voelt.
1 like
Wat een super lieve reacties allemaal, echt heel fijn om te lezen!
Om een lang verhaal kort te maken: ik heb meerdere trauma’s, ik zit vanaf mijn 10de bij therapeuten e.d, heb helaas last van depressies en heb meerdere zelfmoordpogingen gedaan. Ik heb zoveel hulp gehad (en nog steeds) voor mijn problemen, maar 12 jaar na alle hulp voel ik mijzelf nog steeds erg slecht dus ik hoop echt dat mijn huisarts mij serieus neemt.
Echt bedankt iedereen!
3 likes
Ik weet ook niet zo goed wat ik moet zeggen :(. Maar ik hoop dat de huisarts je serieus neemt, je steunt krijg van je omgeving en dat je rust vindt op welke manier dan ook en waar dan ook! 
1 like
Vind het zo naar voor jou en wil je een hart onder de riem steken. Ik weet niet goed wat ik moet zeggen, maar ik wens je heel veel sterkte.
1 like
@Flamingo Ik hoop heel erg voor je dat je huisarts je serieus neemt. Ik vind het lastig om er iets van te zeggen, want ik ken je natuurlijk niet, maar als jij hier goed over na hebt gedacht dan is het jouw keuze en dat moet gerespecteerd worden. Ik hoop dat je steun krijgt van je omgeving, en rust kan vinden - op welke manier dan ook. Heel veel sterkte morgen alvast
2 likes
@Flamingo Vond het zo heftig om te lezen! Er heerst best een taboe op euthanasie als methode bij psychische klachten en dan zeker als men nog jong is, dus je bent erg moedig dat je die taboe’s doorbreekt. Ik begrijp dat je het berichtje niet geplaatst hebt als opener voor discussie, en bovendien ken ik jouw situatie helemaal niet, dus ik ga nu hier ook niet staan roepen ‘maar je bent nog zo jong en je hebt nog zoveel om voor te leven’. Wij als mens doen er altijd zoveel aan om maar niet dood te gaan, dus als iemand zegt dat diegene juist dood wilt welt dat zoveel onbegrip op.
Maar toch wil ik zeggen dat hoe ik je ken van het forum, je ook een kant lijkt te hebben die wel optimistisch kan zijn. Ik heb bijv enorm moeten lachen om je verhalen in het ‘ongemakkelijke verhalen topic’, en je kan echt leuke droge grappen maken. Ik hoop heel erg dat dat optimisme toch ergens een gaatje weet te scheuren in die poel van somberheid.
Ik hoop dat de huisarts je heeft kunnen helpen!
3 likes
lieve @Flamingo wat een heftig verhaal, hopelijk heb je een goed gesprek gehad bij de huisarts. Weet dat we hier aan je denken, sterkte en een dikke virtuele knuffel!
1 like
Bedankt voor de lieve berichtjes weer. Ik zit er vandaag weer eens heel erg doorheen, ik durfde niet naar de huisarts te gaan dus ik had afgebeld. T taboe wil ik zo graag doorbreken maar ik durf gewoon niet, en daardoor voel ik me alleen nog maar meer mislukt. Lastige dag vandaag helaas.
Loop je momenteel bij een hulpverlener/psycholoog/psychiater?
Iemand die je kan bellen in noodsituaties?
Lijkt me namelijk wel van toepassing hier?
Zou fijn zijn als je morgen bij hem/haar terecht kan
Edit: ik heb ergens een beetje spijt van mn berichtje, omdat ik hem achteraf wat te stimulerend vind voor euthanasie. Mijn bedoeling was om over te brengen dat ik het goed vind dat je het bespreekbaar maakt, en ik wil je gevoel van uitzichtloosheid niet bagatelliseren. Maar natuurlijk hoop ik dat je voor leven kiest! En hoop ik dat je kans hebt om te herstellen zodat je die uitzichtloosheid gewoon niet meer hoeft te ervaren.
1 like
@Flamingo ik weet niet goed wat ik moet zeggen, maar vind het zo erg voor je. Heel veel sterkte en dikke knuffel!
1 like
Voor degene die het willen weten: Ik ben vanmorgen bij de huisarts geweest. Ze willen niet meewerken omdat ik te jong ben… Voel me totaal niet gehoord, ze willen zich niet eens in mijn dossier duiken. De volgende stap is de levenseindekliniek, maar daar zal ook wel geen gehoor aan gegeven worden, zit met mn handen in mn haar.
5 likes
Ik kan de juiste woorden niet vinden om iets tegen je te zeggen maar ontzettend vervelend dat je je niet gehoord voelt. Heb je mensen in je omgeving die op de hoogte zijn en waar je bij terecht kunt? dikke knuffel 
Ik snap je helemaal. Ik zit er ook al weken tegen aan te hikken, maar heb het nog steeds niet gedaan. Ik zei al tegen de psych, ik wil eigenlijk die gevoelens helemaal niet delen met iemand waarmee ik er niet over wil praten, maar helaas wel noodzakelijk 
Denk je dat je baas er wel goed op gaat reageren? Ben je eigenlijk ook op zoek naar ander werk of denk je dat dat niks oplost? Heel veel succes maandag!
@Flamingo Hoe gaat het nu met je? Voel je niet verplicht om te reageren, maar ik wil je wel even laten weten dat ik aan je denk <3
Ik ga morgen naar de praktijkondersteuner en vind het best spannend. Ik ga ivm psychische klachten na mijn bevalling en ik schaam me er zo voor, omdat ik wel heel gek ben op de kleine. Ik wil niet dat er iets ‘geks’ in mijn dossier komt ofzo… t gaat inmiddels wel wat beter maar wil er wel aan werken
2 likes
Snap ik! Ik vond het de eerste keer ook spannend, maar eigenlijk vind ik die gesprekken best wel ontspannend. Fijn om even iemand in alle eerlijkheid alles te kunnen vertellen, in mijn omgeving vind ik dat toch lastiger. Ik hoop dat jij het ook zo ervaart! Ik kan me best voorstellen dat het moederschap heel mooi is, maar er ook veel emoties en zware dingen bij komen kijken. Ik vind het daarom juist knap dat je aan de bel hebt getrokken. Veel succes
1 like
Je kunt ook aangeven dat je niet wilt dat het in je dossier komt he!
1 like
Fijn dat dit topic er is! Ik heb vorig jaar rond deze tijd een burn out gekregen en ook ging mijn relatie toen uit. Ik merk dat ik heeeel erg op zie tegen de herfst omdat ik alles dus associeer met die periode, wat voor mij echt de meest moeilijke periode in mijn leven is geweest. Ik ben echt een gevoelsmens en heb dus al snel herinneringen bij geuren, bepaalde kleding, liedjes enzo. En dus ook bij alles vanaf de overgang van zomer naar de herfst tot aan het begin van het voorjaar (toen ging ik me beter voelen). Bijvoorbeeld een liedje horen wat me aan iets vervelends doet denken is maar een kort moment en kan je uit zetten of ontlopen, maar nu word ik eigenlijk de hele dag in alles geconfronteerd met die tijd en daar heb ik het echt super zwaar mee. Weet ook niet zo goed wat ik er aan kan doen, de herfst was voorheen altijd mijn lievelingsseizoen maar de dingen die ik altijd heel fijn vond om te doen geven me nu een naar gevoel (wandelen, heb uuuren jankend gewandeld door herfstlandschappen toen ik thuis zat. Theetje drinken op de bank, gewoon elke dag al snotterend bij mijn ouders thuis.) dus merkte dat zulke dingen gaan doen het alleen maar erger maken. Raak ook zwaar gefrustreerd en paniekerig want ik kan niet echt een half jaar een winterslaap gaan houden ofzo natuurlijk, kan het niet ontlopen dus zal er doorheen moeten en dat wil ik niet.
1 like
Dat wist ik niet! Dankje!
1 like