pff nu even een breekpuntje.
De dierenarts zei gisteren optimistisch, wauw dit is het meest bange pupje wat ik ooit heb gezien. Ga maar goed oefenen, dit wordt een angst-bijtertje en dat is heel gevaarlijk.
Pup is mega overprikkeld en we krijgen hem met geen mogelijkheid rustig.
Eten, mentale uitdaging, negeren, kauwen, bij ons liggen.
Echt helemaal niets is goed en ik kan hem op geen enkele manier positief belonen nu.
Overprikkeld betekent dat er teveel prikkels zijn en dat je teveel van je pup vraagt.
Hier hielp het om de puppy een schema te ‘geven’; van spelen/leren-eten-slapen-wandelen (of behoeftes doen; elke 2 uur eerste 6 maanden sowieso of wanneer hij het aangeeft) daardoor wist hij beter hoe een dag in elkaar zit. Daardoor kreeg hij nagenoeg nooit meer ‘‘dolle 5 minuten’’
Een puppy is een baby en dan moet je niet teveel willen of van verwachten (als in; je pup hoeft niet nu al gelijk alle cue’s te kennen en doen en mentale uitdaging is nog veel te veel voor pup onder de 6 maanden - hersenwerk voor honden houd zelf dacht 6 maanden aan?-) ; maak een dag-schema zodat de pup weet wat van hem/haar word verwacht dat heeft een pup nodig.
En verplichte (bench)-rust vooral, slapen is belangrijkste activiteit voor pups anders kunnen ze niet groeien en prikkels verwerken.
Heb je het boek: Een hondenleven lang fysiek en mentaal in balans 1 - Elke pup een goede start door Martine Burgers gelezen en in je bezit?
Daar staan echt goede tips in.
En het komt vast wel goed, de overgang is gewoon lastig en er komen gewoon wat fases aan.
Lastig! Ik herken het heel erg van onze puppy-tijd. Wat ons ook geholpen heeft is een schema aanhouden zoals @anon4388265 al zei. ‘s Ochtends eerst wandelen, eten, even spelen/trainen en terug in de bench (met een deken er over) om te rusten voor 2 uurtjes. Daarna weer herhalen met wandelen-spelen-rust. Zo ging de zindelijkheidstraining ook beter want in de bench plaste ze niet.
Ik herken dit heeeeel erg van toen die van mij nog zo jong was. Uiteindelijk heeft het geholpen om vooral streng voor onszelf te zijn. Dat betekende soms dat hij al na 5 minuten wakker zijn de bench weer in moest om te slapen en overprikkeling te voorkomen, dat vonden we eerst heel zielig. Uiteindelijk helemaal goed gekomen en net als bij kinderen: alles is een fase 
en je leert elkaar steeds beter kennen en begrijpen!
O, ik wilde nog even zeggen; in begin was ik echt bang dat ik dingen niet snel genoeg aan mijn puppy geleerd kreeg en dat hij ‘‘het’’ (basiscommando’s etc) daardoor nooit meer zou leren.
Een hond kan echter een levenlang leren, alleen naarmate die ouder (boven de drie jaar gaat de leercurve trager ongeveer) word zal het langer duren (net als bij mensen eigenlijk).
Dus neem gewoon je tijd om je pup puppy te laten zijn en ontdek samen de wereld. Samen met een coach, een cursus en socialisatie (ga naar dierenwinkels, outdoorwinkels, tuincentrums!! Hondenspeelveldjes, dierentuinen (we zijn toen naar Dierentuin Amersfoort geweest bijvoorbeeld; dus als het weer kan zeker doen; we droegen hem toen veel in een rugtas op onze buik bij vermoeidheid), zo leuk) kom je er echt wel.
Leer het karakter van je puppy kennen (en de leercurve want sommige pups hebben dingen sneller door dan andere of hebben hogere/lagere concentratieboog!), het is zo fijn te weten welke speelgoed/snoepjes of activiteiten pup leuk vind!
@anon4388265 @Bailey @Bertha @Haai dankjulliewel voor de steun! Ik vind het nu gewoon mega zwaar, omdat ik hem ook echt niet rustig krijg. Dat hij iets niet fijn vindt, dat is heel duidelijk. Hij hapt, hij bijt, hij piept, hij gaat helemaal door het lint.
Ik heb hem op gezette tijd zijn diner gegeven, adaptil gespoten en uiteindelijk hebben we rustig samen kunnen knuffelen en ligt hij nu voor pampus op zijn kleed.
Vind het vooral zo lastig dat we alle tips al inzetten niets werkt (rusten in de bench is voor hem geen optie, daar komt hij zelden hoe leuk we het ook maken). Maar denk dat de opmerking van de dierenarts er vooral het meeste heeft ingehakt. Ik was zo flabbergasted. Zij pakte het zelf vrij bijzonder aan: wij waren hem de tafel aan het laten onderzoeken en geruststellen en zij benaderd hem van achter en legt zo een hand op zijn hoofd.
De praktijk vond hij verder heel erg leuk, nam zelfs geen aanstalte aan een zielig piepende jankende hond ergens in een andere kamer.
Ik ga nu gewoon even rustig uithuilen en als onze pup wakker is de bench in ieder geval knusser/donkerder maken met een deken en een setje adaptil bestellen, dat werkt duidelijk dus heel goed.
En wat ik mij nu ook nog bedenk. Het is een sensitief ras; de emoties waren hier vanochtend echt mega heftig en hij heeft gisteren zijn 9-weken enting gehad.
Kinderen worden daar ook niet heel gezellig van over het algemeen, kan mij voorstellen dat dit bij honden net zo werkt.
Mijn pup vond de bench ook vreselijk (nu nog steeds, staat ook niet meer in huis), echter kon hij prima slapen op zijn kleedje (of onder de tafel) overdag; maar hier was het alleen ik & pup thuis, kan me voorstellen dat het met kinderen erbij moeilijker is zoiets te doen. Dit heb ik toen maar geaccepteerd en ging dat rust pakken veel beter. Alleen in de nacht of bij weg zijn moest hij als pup in de bench (inmiddels ook niet meer).
Hier hielp ook om de benedenverdieping te verkleinen (we hebben open keuken), want het was gewoon te groot en daardoor teveel prikkels. Dus overdag stond er een rek om dingen af te schermen (en groot gedeelte van verdieping) en dat hielp ook.
Mijn hond is ook heel gevoelig, ook voor jou stress/spanning over hoe hij het doet; raakte hij overprikkeld van. Dus zelf proberen rustig te blijven is de pre dus.
Hier is het inmiddels een voordeel dat hij me zo spiegelt (wegens mijn autisme) en fungeert hij vaak als hulphond. En als bij hem de spanning oploopt weet ik dat ik tegen mijn eigen grens aanzit maar dat heeft wel maanden geduurd voordat we daarmee iets konden hoor. Nu kan hij me eruit helpen, als pup moet je hem helpen!
En inderdaad, zie hem als een klein kind/baby, dat is de beste benadering. Met 9 weken (hij is pas net bij zijn moeder/broers/zussen weg; vergeet niet dat er gewoon veel verhuisstress is en verdriet en heimwee. Honden hebben die emoties ook!) is het gewoon nog een baby en is het samen een weg zoeken en is het gewoon soms lastig en zwaar en heftig.
Balen zeg, klinkt echt als een raar en rot moment bij de dierenarts. Onze pup hield ook nooit echt van de bench, en nu nog steeds niet. Het is lastig als je overal op internet leest dat iets echt heel goed is voor je pup maar je in de praktijk merkt dat het niet zo goed is voor jouw pup. Die van ons (4,5 maand) begon 2 weken geleden opeens te janken voor het slapen gaan. Bleek dat hij ook ‘s nachts zijn bench zat was. Dat hadden we helaas pas na 4 nachten door. Die staat nu open en hij scharrelt ‘s nachts rond en maakt niks kapot. Dat hoor je niet vaak op zo’n leeftijd, maar voor ons werkt het omdat hij het zelf aangaf.
In de eerste dagen was onze pup niet langer dan 15min wakker voor hij weer in slaap donderde. Is hij misschien toch nog te (lang) actief? Maar je hebt hem vandaag geknuffeld en rustig kunnen krijgen! Dat is weer een winst! Heel veel succes met de puppy blues, ik herken het maar al te goed.
Ik begrijp je frustratie en verdriet! Ik vond het ook heel zwaar. We hebben op een gegeven moment gewoon doorgezet en haar in de bench gezet, ook al was ze het daar niet mee eens. Het is misschien niet de manier, maar na een paar keer protesteren legde ze zich er bij neer en ging ze wel slapen. Ze slaapt nu alleen nog ‘s avonds in de bench want het is wel haar plekje voor de nacht geworden (ze is inmiddels 3 jaar).
Kun je hem misschien in de bench leggen als ie slaapt? Dus ook al valt ie ergens anders in slaap, dan naar de bench verplaatsen. Zo wennen ze er ook aan. Ik hoop dat de trainer jullie misschien nog wat tips kan geven, het is echt even uitvogelen wat werkt maar het wordt beter!
9 weken (begrijp ik dat goed?) is nog hartstikke jong! Dan heb je nog helemaal niets verkeerd kunnen doen, ze moeten nog zoveel leren en ontdekken. Ik ben toen jankend in de woonkamer gezeten omdat ik voor mijn gevoel geen seconde rust had met onze hond; conclusie was dat ik juist teveel met hem wilde doen. Dan zijn het net stuiterballen.
Nare opmerking trouwens van je dierenarts maar trek je er niets van aan. Is het een bekende dierenarts? Mijn herder pup werd direct al bekritiseerd door een dierenarts die gewoonweg een hekel had aan herders. We deden alles “fout” terwijl zij zo’n hond nog geen 10min ziet.
Je hebt al veel tips gekregen lees ik, geniet vooral ook van je pup en het komt echt goed (:
Om van de bench een veiligere plek te maken was ons de tip gegeven eten/snacks en water in de bench te geven. Dan koppelen ze het meer aan iets positiefs.
Maar echt 9 weken is gewoon een baby dus doe dingen ook in baby-stappen (het is niet goed of beter om alle cue’s/puppylessen erdoor te stampen en daardoor een constant overprikkelde pup te hebben )en zorg er juist voor dat je rust creëert zodat de pup kan leren rusten/slapen.
We gaan platen om de bench heen zetten, zodat het binnen ook donker wordt en er minder prikkels binnen komen.
Verder wil ik van een fleeceplaid een rol maken, zodat er een zachte binnenkant is om tegen aan te liggen.
Zijn eten geven we in de bench, er ligt een knuffel in uit het nest een t-shirt wat wij beide hebben gedragen.
Hij zoekt zelf in ieder geval geen rust, je moet hem echt bijna dwingen om te gaan liggen.
De nacht is wel veel beter gegaan. Hij heeft niet gejankt, niet gesloopt (tegen de omkisting van de bank springen en krabben, bijten op het hekwerk) en we zijn er 3x uit geweest.
Ik wou even zeggen dat ik vind jullie er echt super mee bezig zijn ondanks dat misschien niet altijd zo voelt 
Wij zijn gisteren voor het eerst bij de pups gaan kijken en het was zo leuk, ze hebben allemaal iets op hun eigen manier.
Over 2 weken mogen we kiezen en dan is het als het goed is ook beter te zien wat voor karakter ze hebben. Ben wel benieuwd voor de mensen die mochten kiezen, waar hebben jullie opgelet of voor gekozen bij jullie eigen pup?
Een foto van een aantal pups 
Ik zou vooral proberen uit te vinden wat de karakters zijn en wat je zelf daarin zoekt! En hoe oud zijn ze nu? Want in het begin is dat natuurlijk nog heel lastig. Bij het aankomend nestje mag ik niet zelf kiezen en wordt het hondje op karakter/wens bij de nieuwe baasjes geplaatst. Maar in het verleden koos ik voor het afwachtende hondje in het nest, de kat uit de boom kijker. Degene die wel kwam maar nadat alle andere hondjes hun sprintjes al hadden ingezet zeg maar haha. Dat heeft toen goed uitgepakt maar dan moet je wel goed opletten dat het geen angstig hondje is natuurlijk. En het is ook gewoon lastig te zien omdat het maar een momentopname is dat je ze ziet en de ene misschien net wakker is en daardoor wat langzamer is en de andere misschien toevallig net super veel zin had om te spelen.
Wij mochten kiezen op basis van geslacht en vachttekening.
De fokker gaf aan dat we de pups niet vaak genoeg zouden zien om er zelf iets van te kunnen vinden en hij vond het niet aan hem om pups toe te wijzen.
We zijn gegaan voor een reutje, er waren er 2 en wij hadden hierin eerste keuze. We hebben gekozen voor de mooiste vachttekening, 2 engelenvleugels op de schouderbladen en een hartje boven de bil. Nu hij groter wordt, trekken de vlekken iets uit elkaar en lijkt het niet helemaal meer zo, maar hij is nog steeds prachtig! 
ah wat leukerd zeg! Leuk ook om jullie verhalen te lezen.
We krijgen zelf een teefje en hebben keuze uit 4. De karakters konden we nu niet echt zien, op het moment dat we kiezen gaat de fokker ons ook advies geven omdat het idd zo’n momentopname is en zij de pups elke dag zien.
Wat een dotjes! 
bij ons koos de fokker met 6 weken wie welke pup kreeg. Ik sta daar ook volledig achter. Zij kennen het karakter van de pups en elke week dat we langskwamen kwam een ander als eerst op ons af. Ik zou goed voor jezelf opschrijven wat je zoekt in een hond en dat bespreken met de fokker.
Hierboven al superveel tips, ik wil alleen nog even aanvullen dat het heel normaal is als je pup bang/moe/overprikkeld/vul maar in is. Ik heb ij die tijd met de handen in mijn haar gezeten, dacht dat ik 'm echt verpestte met alles wat ik deed. En ook dat is normaal, dat je als baas onzeker bent.
Jullie vinden er vanzelf samen je weg in en dat heeft nu eenmaal even tijd nodig. Ook later kan hij nog van alles leren! Hij heeft vooral tijd nodig om alles op z’n eigen tempo te doen. Een puppycursus kan helpen om dat aan te houden. Vond ik top toen, ook fijne gelegenheid om vragen te stellen elke week.
Oh en als met een baby vind iedereen overal wat van (zoals die stomme dierenarts, lekker laten kletsen!). Ik heb er toen voor gekozen 1 boek (basisboek Opvoeden van honden was dat) aan te houden en voor de rest niet te gaan googlelen en mensen af te kappen als ze met ongevraagd advies kwamen. Werd er zo onzeker van anders.
Er is zelden 1 goede manier van bepaalde opvoedding enz elke pup is anders!
