Hierboven al superveel tips, ik wil alleen nog even aanvullen dat het heel normaal is als je pup bang/moe/overprikkeld/vul maar in is. Ik heb ij die tijd met de handen in mijn haar gezeten, dacht dat ik 'm echt verpestte met alles wat ik deed. En ook dat is normaal, dat je als baas onzeker bent.
Jullie vinden er vanzelf samen je weg in en dat heeft nu eenmaal even tijd nodig. Ook later kan hij nog van alles leren! Hij heeft vooral tijd nodig om alles op z’n eigen tempo te doen. Een puppycursus kan helpen om dat aan te houden. Vond ik top toen, ook fijne gelegenheid om vragen te stellen elke week.
Oh en als met een baby vind iedereen overal wat van (zoals die stomme dierenarts, lekker laten kletsen!). Ik heb er toen voor gekozen 1 boek (basisboek Opvoeden van honden was dat) aan te houden en voor de rest niet te gaan googlelen en mensen af te kappen als ze met ongevraagd advies kwamen. Werd er zo onzeker van anders.
Er is zelden 1 goede manier van bepaalde opvoedding enz elke pup is anders!
. Ik ben helemaal verliefd. Ze zijn nu drie weken oud en ze waren al super actief. Al met elkaar spelen, beetje proberen te blaffen en ze gingen zelfs al op de juiste plaats een plasje doen. Ik moest wel lachen om het hondje wat zich op mijn vinger stortte met een grote ‘blaf’ om te spelen 
. Die voelde zich al helemaal het mannetje hoor! Hier een fotootje van (twee van) de hondjes
.
Ze heeft dat arme beestje gelukkig wel losgelaten (hij vloog naar de overkant en bewoog nog normaal, dus leek er gelukkig niets aan over te hebben gehouden), maar ik was van binnen even enorm geschokt/boos/verdrietig.
ik kon hem net aan zijn (lange) riem terugtrekken. Wil niet eens weten wat er was gebeurd als ik het te laat zag.
Maar dan zal het dus gaan om lege groene zakjes. Thanks.
Ik wist dit dus echt niet (en met mij waarschijnlijk bijna niemand, haha).