Het gevoel dat je beschrijft herken ik inderdaad heel erg. Toen ik gisteren bij de dierenarts zat vroeg ze ook wat ik met mijn kat haar lichaam wil doen.
Een logische vraag natuurlijk, maar voor mij totaal niet. Ik kwam haar ophalen en ze hoorde eigenlijk tegen die tijd al lekker op mān schoot te liggen onder een dekentje. Ik was nog helemaal niet voorbereid op afscheid nemen en dat ben ik nog steeds niet.
Ze ligt nu in een mandje op een aparte kamer bij mijn vriend thuis en ik loop zo nu en dan de trap op om haar te aaien en tegen haar te praten. Het is de bedoeling om haar ook hier in de tuin te begraven (dat mag blijkbaar als het een koophuis is, wist ik niet).
We wonen (nog) niet samen en ik heb zelf geen tuin. Zie er nu al tegenop om weer naar huis te gaan. Mijn schatje stond me altijd miauwend op te wachten bij de voordeur en nu staan alleen haar spullen er nog.
Waar is jouw katje begraven?