Ik snap de irritatie daarover echt niet. Who fucking cares waar iemand zijn of haar identiteit aan ontleent? Als iemand dat met zijn of haar beroep doet dan lijkt niemand dat gek te vinden. Je kunt er best vanalles van vinden hoor, maar ik snap gewoon niet dat iedereen daar zo over valt. Kan me er echt niet druk om maken dat iemand zich ‘mama van’ noemt.
Maar als andere vrouwen er wel graag hun identiteit aan ontlenen is dat toch oké? Dat is ook feminisme
Waarom heb jij je naam nog niet veranderd naar Tante van…?
Ik heb dus alle opa’s en oma’s expliciet verboden om foto’s van mijn kind online te zetten in de vorm van profielfoto’s e.d. Want dat doen we zelf ook niet.
Vooral de schoonfamilie vind het belachelijk en probeert het af en toe wel en dan zit ik er echt als een havik bovenop om ze toe te spreken
Doet iemand dat, een beroep als titel terwijl het geen titel is? Nooit gezien.
Iedereen moet het lekker voor zich weten. Ik vind het onwaarschijnlijk burgertruttig. Echt van die “lekker gek met de meiden op Huishoudbeurs” types.
Maar als die vrouwen daar intens gelukkig van worden, lekker doen.
Heeeej heej mama is ook een beroep hé!! Net zoals dat je manager @ home kunt zijn
Huismuts: dat je niet eens weet of je vriend adhd of add heeft.
ja ik dacht eigenlijk direct Is dit spon?
Wat? Voor Methylfenidaat?? Nee joh hahaha.
Mijn schoonmoeder deed dit ook met een foto van onze dochter, als profielplaatje op whatsapp. Ik heb haar vriendelijk verzocht dat niet te doen en toen vroeg ze waarom. Nou omdat jij dat niet bent? Je hoeft niet MIJN kind als profielfoto? Een foto van je samen met mijn kind nou vooruit dan, maar je bent jezelf niet mijn kind.
Ergens snap ik al die influencers wel, het is natuurlijk een lekker verdienmodel (maar of dat nou heel ethisch is, dat is een discussie op zich) en zeker in het begin draait je hele wereld om dat kleine baby’tje. En zeker nu mijn werk grotendeels stol ligt voelt het soms alsof mijn wereld uit bijna niets anders dan mn dochter van 9,5 maand draait. Maar dan nog, never nooit niet, zou ik mijn naam veranderen naar “mama van…”z de enige voor wie ik momenteel de mama van ben is voor de kindjes bij K. op de groep op de opvang.
dat was niet serieus he?
Ik ben oprecht verbaasd dat er echt mensen zijn die Kelly inspirerend vinden.
Maar goed, dat had ik al kunnen weten na al die inschrijvingen voor haar cursus vloggen
Ik herken dit wel hoor. Ik ben ook niet mama van op instagram. Maar mijn leven op facebook en instagram en foto’s op mijn telefoon zijn wel eh, 90% de kid.
En zeker het eerste jaar, was mijn leven gewoon 90% the kid. Ik voelde me echt verweven met het leven van mijn kind.
De vraag: hoe gaat het met je? Hing (hangt) voor 90% samen hoe het met mijn baby ging. Want sliep die slecht? Dan sliep ik ook slecht en was ik dus moe. Had hij pijn? Dan had ik dat een soort van ook, alleen al omdat mijn dagen dan alleen maar uit troosten en zorgen bestonden.
Was die bezig met leren kruipen, dan was ik echt hele dagen met zijn mijlpaal bezig en mega trots en dus ook blij.
Dag én nacht (open bar en tetteee) was ik met de baby. En daar heb ik 0,0 seconde spijt van. Wij zijn ook nog nooit (na 1.5jr) samen een nacht weggeweest en voelen ons daar prima bij, we vinden gewoon echt alles leuker met hem erbij.
Ik ben ook student, en ondernemer, en juf en individueel begeleider. Maar het meeste van de tijd ben ik mama.
@Lula Ik kan mij goed voorstellen dat mensen mij, zeker dat eerste jaar, heel eendimensionaal vonden. Maar dat waar het hart (en agenda hahaha) vol van is, loopt de mond van over. En bij mij was agenda en hart vol met baby haha
Vind dat je best gelijk hebt hoor, sinds de pannenkoekplant zijn intrede heeft gedaan in de hipstercultuur is groene vingers hebben een hartstikke populaire identiteit geworden. Ook muzikanten hebben vaak een cool imago, hoor je weinig dat ze echt saai zijn met hun bands. En hoeveel mensen maken wel niet van “reizen” hun “passie” aka online identiteit.
Dat vind ik pas saai trouwens, profielen met tachtig vlaggetjes en wereldbolletje en wereldburger !!1!1!!1 rot op hoor dan zie ik echt liever je baby
Ik heb niet eens Instagram dat is mijn identiteit. Maar als ik het had was het 100% mijn huisdier.
Snap serieus niet wat er zo erg is om dat in je bio te zetten?? Het is maar insta
Ik bedoel waar is een bio anders voor?
Ik heb geen kinderen in mijn bio meer maar dat ik zelf moeder ben is op dit moment wel het meest typerende aan mij. Ik voel mij moeder en het is iets waar ik de hele dag mee bezig ben, als je in een tijdschrift een column leest staat er ook vaak " ik ben Judith (37) getrouwd met Daan en moeder van 2 zonen van 5 en 7 " net zoals elk willekeurig interview van iemand zie je altijd een korte referentie hoe iemand zijn situatie nu is…
Och ja, erg. Het is niet alsof het erg is. Als je graag zo gezien wilt worden, alleen maar als ‘mama van’ is dat natuurlijk prima.
Ik word alleen graag zelf gezien als persoon, die ook gewaardeerd kan worden omdat ik gestudeerd heb, zelf m’n broek kan ophouden omdat ik een fatsoenlijk inkomen verdien, een gewaardeerde collega/vriendin/familielid ben.
Er is wat mij betreft meer in het leven dan de dimensie ‘moeder zijn’.
Door sommige vrouwen wordt ‘moeder zijn’ gezien als het hoogst haalbare in het leven, en dat voelt voor mij alsof we 50 jaar terug gaan. Terwijl we leven in een tijd waarin er gelukkig ook een heleboel vrouwen zijn die naast het krijgen van een kindje (waar ik met 200% liefde, overgave en trots voor zorg) kiezen voor meer in het leven (carrière bijvoorbeeld) dan alleen dat.
Denk inderdaad dat niet zozeer gaat om neerkijken op vrouwen die zichzelf moeder noemen maar dat het gewoon compleet onlogisch is om jezelf te identificeren als ‘alleen’ moeder. Zie t zelf ook om me heen gebeuren, meiden die alles laten vallen, ook zichzelf, omdat ze zich compleet overgeven aan de moederrol. Tuurlijk veranderen kinderen je leven en je persoon, maar zodra het “Nee dit mag of kan ik niet meer want ik ben moeder” effect bezit neemt vind ik het jammer. Voor de vrouw zelf maar ook de vrienden om haar heen die zoiets hebben van…leuk als je op bezoek komt maar er zijn meer gespreksonderwerpen dan je kind.
Het is niet dat ik vind dat jullie ongelijk hebben want in kan mezelf ook echt niet vinden in alleen het plaatje mama zijn, ik zou ook meer als dat gezien willen worden maar ik heb het gevoel dat er gewoon wat wordt neergekeken op mensen die dit niet zo ervaren. Als er termen bij komen kijken als feminisme dan denk ik volgens mij is het juist heel feministisch als je hier zelf een keuze in maakt. Ik vind het anders wanneer het van je wordt verwacht uit een traditioneel oogpunt en dat je eigenlijk helemaal niet zo happy bent met de rol die je min of meer is opgedrongen.
Ik denk ja laat iedereen gewoon lekker zijn eigen keuze hier in maken. Als iemand gewoon lekker in zijn bio de namen van de kinderen wil zetten lekker belangrijk. Als je op bezoek bent bij iemand die alleen maar over de kinderen praat wat is jouw rol dan? Ik zou gewoon zeggen oke nu genoeg over de kinderen hoe is het met jou?
Het gaat volgens mij niet zozeer om het benoemen van de namen van je kinderen in je bio; maar meer om het jezelf profileren als ‘mama van …’