Kunnen zoveel redenen voor zijn. Allereerst: niet alle armen kunnen naar de voedselbank. Ik had een aardig verdienende alleenstaande moeder van twee kinderen met schulden. Ze werkte fulltime. Er bleef teveel over voor de voedselbank, maar te weinig om fatsoenlijk van te eten. Als zij een inschattingsfout maakte aan het begin van de maand, kwamen we aan het einde tekort. Als er iets stuk ging ook.
Daarnaast: zij had nul ruimte. Emotioneel neit, financieel niet. Mijn moeder ging regelmatig om 07:30 de deur uit. Als ze een tijdje in de ochtend goed voor ons zorgde, kwam ze te laat op het werk en was er gezeik. Daarna volgde weer een periode waarop ze extra vroeg de deur uit ging om haar collega’s te plezieren. Mijn zusje en ik bleven dan alleen samen over. Ik bracht haar naar de bso en moest daarna mezelf redden. Regelmatig was er wel brood, maar had ik daar gewoon geen zin in. Dan belandde ik ook zonder op school.
Wat ik hier maar mee wil zeggen; armoede is zoveel complexer. Je kan echt het geld niet hebben, je kan ook volledig de draai kwijt zijn en er niet voor zorgen. Je kan ook wel eten hebben, maar al tijdenlang hetzelfde kutbeleg op je kinds boterham moeten smeren waardoor het kind de boterhammen liever weggooit. Zoveel smaken.
er was ook echt totaal geen instantie betrokken bij ons, dat is in deze tijd wel anders.
