Wss was twee jaar geleden de laatste keer dat de Canadese bevrijders hier waren voor de optocht in Apeldoorn.
Die waren natuurlijk minstens 20 in 1945 dus komen minstens uit 1925 dus ja daar zijn er nog maar heel weinig van.
8 likes
Ja vorig jaar of het jaar daarvoor had je echt een super oude man die op stond en meeging voor het leggen van de krans. Mijn vriend en ik hebben echt keihard gejankt toen. Dat kwam echt wel even binnen.
Vind de kransen trouwens echt prachtig met de rode, witte en blauwe bloemen.
4 likes
Ik vind het ook zo wrang dat vorig jaar in het kader van 75 jaar vrijheid veel van die veteranen waren uitgenodigd, waarschijnlijk voor een aantal de laatste kans om te komen, en dat dat niet door kon gaan 
Ik kan de gedachte dat het straks ver weg voelt ook echt niet aan. Ik had op werk een paar weken terug een vrouw van in de 90 aan de telefoon die in de oorlog ondergedoken had gezeten en een boek van ons had gelezen dat haar aan die tijd herinnerde en ze móést wel ons bellen omdat het haar zo geraakt had.
Het was echt zo’n mooi gesprek, zij was heel emotioneel en het was voor het eerst in heel lang dat ik iemand bewust over de oorlog sprak die erbij was geweest. Was er helemaal van aangedaan, ik was echt in tranen. Nu nog steeds schiet ik vol als ik eraan terug denk.
Heel raar idee dat dat op een gegeven moment gewoon niet meer kan.
25 likes
Zo’n spijt van bij mijn oma en opa! Ik probeer nu mijn vader uit te horen, wat hij weet van zijn ouders, maar ik schrijf het niet direct op en vergeet het dan weer.
Adres waar mijn oma woonde tijdens het bombardement bijvoorbeeld. Moet dat echt eens noteren.
4 likes
Ik krijg altijd kippenvel na de krans voor de slachtoffers in Azië, dan gaat het muziekje dat ze na elke krans doen ineens net ietsje anders met Indonesische (?) invloeden en dat vind ik zo mooi.
9 likes
Zo’n gek idee ook dat er over een tijdje niemand meer leeft die dit allemaal meegemaakt heeft. Alleen nog de kinderen van…
3 likes
Ja dit is wat mijn opa heeft gedaan gelukkig, zo mooi. Hij heeft het bombardement meegemaakt.
Hij is nu overleden maar hij heeft na zijn pensioen als vrijwilliger in het oorlogsmuseum jarenlang zijn verhaal verteld aan schoolkinderen.
En ook heel veel dingen geschonken aan dat museum, hij had als puber allemaal dingen gejat/bewaard van de nazi’s en die liggen daar nu nog steeds.
14 likes
Die toespraak van André van Duin 
3 likes
De scène dat ze bij een concentratiekamp aankomen en de mensen moeten bevelen terug in de barakken te gaan en ze niet meteen te eten kunnen geven is echt zo hartverscheurend.
Ja volgens mij is dat fragment ook wat ik in mijn hoofd heb!
Sinds mijn oma is overleden spreek mijn opa er heel veel over. Echt wat een verhalen. O.a. dat zijn vader is meegenomen door de Duitsers en NSB’er is geworden en een Duitse vrouw had ineens. En na de oorlog kwam hij weer terug naar zijn ex-vrouw (opa’s moeder) en toen heeft zij hem weggestuurd.
8 likes
M’n oma was er de laatste tijd ook heel erg mee bezig. Ze vertelde dat ze m’n neefje en nichtje van (ik denk) 6 o.i.d. nu ook veel vertelde en boeken gaf 
Zij heeft zelf ook ondergedoken gezeten omdat haar vader in het verzet zat en verraden was, waar ze net op tijd achter kwamen
8 likes
Ik vind sowieso dat dit verplicht moet worden voor IEDEREEN.
3 likes
Ik denk dat ik Der Untergang en Saving Private Ryan wel 100x heb gezien op school. Maar Band of Brothers is idd nr. 1
1 like
Ik was een paar jaar geleden in Polen en heb toen ook een bezoek gebracht aan Auschwitz. Tijdens de rondleiding kom je natuurlijk ook bij de gaskamers. Er zat een oude dame in ons groepje die bij het naar buiten lopen compleet instortte en vertelde dat zij de enige van haar familie was die levend uit de gaskamer/een kamp is gekomen. Ik heb nog nooit zo hard gehuild als op dat moment.
7 likes
Nee geen contact met de familie van oma/opa, wel jammer. Maar op zich weet mijn pa er wel wat van dus volgende keer neem ik een notitieboekje mee 
Hier waren ze ook 20-25 tijdens de oorlog, maar ze zijn al beiden een 10+ jaar overleden. Als puber denk je daar ook niet heel erg aan, naar herinneringen vragen. (Had wel het hele verhaal gehoord hoe oma opa had leren kennen, ook zo leuk om te weten, maar ik weet nog maar flarden daarvan).
1 like
Dat is wel een mooi idee inderdaad. Door deze situatie is hij tot zijn 18 wel 15 keer verhuisd. Niemand die een gescheiden vrouw een huis gunde. Ook niet als het van een NSB’er was.
3 likes
Kan geen toeval zijn dat er werd ingezoomd op Rutte terwijl Van Duin zei “een land waar men kan doen en laten wat hij wil” 
9 likes
Mijn oma was Duitse, woonde als meisje in Berlijn en is in haar eentje naar NL gevlucht toen Oost Berlijn in de handen van Rusland viel. Ook heftige verhalen van gehoord over de bombardementen in Berlijn en hoe zij hier haar leven heeft opgebouwd. Eeuwige spijt dat ik het niet heb opgenomen idd, gelukkig zijn er wel veel andere verhalen opgeschreven. Ik heb wel veel documenten gelukkig zoals aanvraag voor verblijfsvergunning. Zij is mijn heldin!
7 likes