Ja dit had ik dus ook. Kon van m’n eerste echte salaris meteen 800 euro zorgtoeslag terugbetalen . Je hebt dan wel de mogelijkheid om een betalingsregeling te treffen maar ik dacht laat ik het maar gewoon meteen betalen, dan ben ik er vanaf. Snap dat ik dan op jaarbasis uiteindelijk teveel ga verdienen, maar vond het op dat moment wel echt zuur. Dacht yessss eindelijk moneys, dag skeer leven! Zat ik door dat terugbetalen die maand nog een stuk krapper bij kas dan voordat ik een baan had.
Voor deze vragen kun je het beste even bellen met de BelastingTelefoon: 0800-0543.
Ik denk dat dit voor veel mensen echt heel herkenbaar is. Zeeeker nu in deze periode van zo weinig buitenshuis te kunnen doen. Je zit sowieso veel binnen, bent veel aangewezen op elkaar. Ik denk dat het heel belangrijk is om dat goed aan te kunnen geven bij elkaar. Gewoon al daarover kunnen ventileren: “goh ik heb nu toch echt even tijd voor mezelf nodig”, kan misschien al genoeg zijn om die gevoelens te kunnen plaatsen.
Mijn vriend trekt volgende maand bij mij in (de eerste x dat ik met iemand ga samenwonen na 2 jaar alleen te wonen) en ik vind het ook wel heel spannend. Mijn vriend heeft nooit samengewoond met een partner hiervoor, enkel huisgenoten, dus denk dat het voor hem helemaal spannend is. Maar we hebben er allebei veel zin in!
Ja hoor, vind het ook heeeeeerlijk als hij een dag of avond weg is en ik lekker alleen thuis kan zijn (vind allebei in een andere kamer niet hetzelfde). Lijkt me ook heel gezond en normaal om dat af en toe te willen.
In ons geval werden we fiscaal partners in juli door een samenlevingscontract, en was dit pas 6 weken later verwerkt. Juli en augustus moesten we terugbetalen en vanaf toen hadden we er geen recht meer op. Dus van januari tm augustus terugbetalen lijkt me sterk…
Ik heb andersom samenwoon leed: we zijn 2 weken nonstop samen geweest door de vakantie en de lockdown, en nu is hij naar werk elke dag ik vind het zooo saai alleen in huis de hele dag, bleh
Mensen die kinderen hebben ttv de lockdown willen die nu ook achter het behang plakken, ook al houden ze er zielsveel van. Dit is niet te vergelijken met normaal. Zolang je dat vertrouwen hebt komt het vast goed.
Nou ja je woont pas 3 weken samen en dat is ook gewoon heel erg wennen (zeker als je een romantisch beeld had van samenwonen, bijvoorbeeld dat het enorm leuk zou zijn om continu samen te zijn). Ik denk dat het heel normaal is dat je eigen tijd nodig hebt en prima om deze ook te claimen. Dus ik zou er nog niet zo van wakker liggen, je moet waarschijnlijk nog wennen! En mocht het gevoel aanhouden dan tja, is samenwonen inderdaad misschien niet iets voor jou maar die conclusie is nu nog echt veel te vroeg om te nemen.
Ohja en “ik wil graag 24/7 samen zijn” maar heeeeel weinig mensen willen en kunnen dat nou echt. Ik zou zelf helemaal gek worden to be honest.
Ja herkenbaar hoor. Tijdens de eerst lockdown ging ik samenwonen. Dus we gingen van elkaar 3 keer in de week zien naar 24/7 elkaar zien. Dat was heel erg wennen. Zeker ook omdat je weinig buiten de deur kan doen nu.
Inmiddels wel onze weg daarin gevonden en ik zeg het ook tegen mijn vriend als ik even alleen wil zijn maar ik geef dan ook duidelijk aan dat hij zich dat niet persoonlijk moet aantrekken
Hier sluit ik me helemaal bij aan.
Je hebt zo’n fase waarin je gewoontes en behoeften nog niet op elkaar afgestemd zijn. Dat komt best goed, heeft gewoon even tijd nodig. Vooral blijven praten met elkaar!
Ik irriteerde me in het begin altijd aan het feit dat mijn vriend de was ‘niet goed’ deed, oftewel hij deed het niet op de manier die ik graag wilde. Toen heb ik besloten dat de was mijn verantwoordelijkheid is. Super suf maar het scheelt een hoop gemopper om niks. Hij pikt dan weer ander dingen op. Samen kom je er wel uit.
Dat herken ik ook! Soms is die van mij ook nukkig en dan zoek ik dat mij mezelf of in onze relatie. Dan blijkt hij gewoon een off-day te hebben en gaan we daarna vrolijk verder. Nu probeer ik dan gewoon hem wat uit handen te nemen ipv chagrijnig terug doen.
Hier ook samenwoonwensen (allebei 30jr)! We kennen elkaar nu 6.5 maand en hebben 5 maanden verkering. Ik heb al eerder samengewoond, maar dit is zijn eerste echte serieuze relatie. Hij had zelfs nog nooit iemand mee naar zijn ouders genomen!
Hij geeft aan dat hij het best een transitie vindt; van geen vriendin naar nu ineens samen toekomstplannen maken. We zijn wel allebei heel verliefd en zien het echt voor ons, maar van hem hoeft het nog niet zo snel… hij vindt na een jaar ofzo samenwonen wel prima.
Kortom; ik moet even relaxed aan doen, maar dat is moeilijk!
Ik snap vanuit hem wel als alles voor de eerste keer en nieuw is dat dat nu misschien nog niet helemaal hoeft! Zou hem ook de ruimte en tijd geven alles voor de eerste keer te ontdekken. Dan komt dat samenwonen vanzelf wel!
Mijn vriend en ik staan op het punt grond te kopen en ik ben nu al in paniek haha. We hebben nog helemaal niks geregeld of nagedacht over samenlevingscontract (we wonen nu samen in een huis van zijn ouders dus had zo iets van ja is nog niet nodig, als het uit gaat moet ik gewoon weg). Het doel was wel om 2021 grond te kopen, maar ik had niet verwacht dat al te vinden in week 2 van het nieuwe jaar.
Nu heeft mijn vriend meer geld dan ik (denk dat ik qua geld 1/3 inleg), dus dat willen we vast leggen, maar ik vind het heel moeilijk om er ongelijk in te gaan. Ik zou eigenlijk een soort afbetaling willen dat uiteindelijk het huis 50% van mij is. Of dat ik dan voor 2/3 de hypotheek heb om het recht te trekken. Zijn er meer mensen die dit hebben?
Dit had ik ook, toen werd gezegd dat je dit het best kan doen als je toch bij een notaris bent voor het koopcontract. Weet niet hoe dat zit als je grond koopt.
Wat wij waarschijnlijk gaan doen, omdat ik nu meer spaargeld heb, is afspreken dat het bedrag dat ik meer inleg, hij uiteindelijk extra aflost op de hypotheek. Of het duurt nog een eeuw en we hebben evenveel spaargeld
Wij hebben het verschil in eigen inbreng laten vastleggen in een onderhands contract (denk dat het zo heet), waardoor de ene partner geld leent van de andere. De hypotheek is gebaseerd op ons gezamenlijk inkomen, maar als we ooit uit gaat moet de ene partner dus een bepaald bedrag aan de andere. Verder doen we hetzelfde als @Mexi, wij krijgen ‘zakgeld’ voor onze eigen spaarrekening. Mijn vriend is degene die meer verdient, en ik heb me er wel moeten overzetten om het zo te regelen - voelt over bepaalde dingen toch alsof ik zijn geld uitgeef (voor bv kleding of boeken ofzo).
Is bij ons trouwens ook allemaal pas geregeld toen we iets kochten, daarvoor hadden we niet eens een gemeenschappelijke rekening.
Onze hypotheekadviseur legde uit dat hypotheken nu 50/50 gaan. Stel je koopt een huis van 200.000 dan heb je allebei een hypotheek van 100.00 (wordt gewoon als 1 betaald, maar is handig als je uit elkaar gaat). Mocht je vriend bijvoorbeeld 20.000 eigen geld inbrengen dan is jouw hypotheek nog steeds 100.000 en die van hem 80.000. Bij de notaris kan je in het samenlevingscontract dit laten vastleggen zodat je vriend zijn eigen geld terugkrijgt bij verkoop. Dan heb je dus altijd de helft van het huis, alleen een ander bedrag aan hypotheek als het voorbij is. Je hypotheekadviseur kan je hier meer over uitleggen. Wij gingen pas een samenlevingscontract opstellen toen we gingen tekenen voor het huis.
Notaris bracht dat hier wel als standaard. Dat ieder verantwoordelijk is voor 1 ton i.p.v. samen 2 ton. En dat als de een dan extra wilt aflossen het dan van diegene zijn ton gaat. Hij stelde dat ook automatisch voor maar wij hebben bewust gekozen voor samen 1 bedrag want we leggen qua eigen geld toch hetzelfde in. Plus met het oog op minder werken/verdienen vind ik het scheef dat hij zijn ton dan kan aflossen en ik niet of minder snel. Dus nu die schuld op 1 hoop. Maar ieder huishouden zijn eigen keuzes.
Ja dat werd als het nieuwe standaard gebracht. Pas sinds kort (paar jaar Max als ik me niet vergis?).
Edit: we betalen het totale bedrag dus wel echt samen van de gemeenschappelijke rekening. Maar door deze constructie stel je makkelijk het extra eigen geld van 1 persoon veilig, mocht het in de toekomst mis gaan.