Leuke aanvulling:
Verklaring voor wie wat zegt
Van: https://www.beatrijs.com/ijskast-of-koelkast/
Het begrippenpaar ākoelkast ā ijskastā is er eentje uit de serie ātoilet ā wcā, āgebakje ā taartjeā, āzeer doen ā pijn doenā, āmantel ā jasā, āwagen ā autoā, ājapon ā jurkā. Op het eerste gezicht lijken deze woorden synoniem, maar er schuilt een addertje onder het gras. Mensen uit bepaalde kringen (de hogere) zullen nooit het eerste zeggen en altijd het tweede. Het onderscheidend element zit ām in een associatie met ādeftigheidā die de hogere kringen juist willen vermijden. āToiletā is een enigszins eufemistische aanduiding voor āwcā. Uit angst om een ordinaire indruk te maken gingen mensen, met name de aspirerende, lagere bourgeoisie, omfloerst over ātoiletā speken, alsof er op een toilet geen sprake zou zijn van pis en poep. Mensen uit hogere (adellijke) kringen vonden deze voorkeur voor mooie, deftige, eufemistische woorden juist weer heel erg burgerlijk. Zij zeiden dan liever waar het op stond: āwcā, ājurkā, āautoā, enzovoort. Om er nog een schepje bovenop te doen in recht-voor-zān-raapheid sprak de adel het woord āmoetenā ook vaak als āmottenā uit (maar āhiero!ā was dan weer fout). Het luisterde nauw.
In de tijd dat voedsel alleen maar met behulp van ijs kon worden gekoeld, gebruikten de hogere kringen ook daadwerkelijk ijs. In grote staven werd het ijs aangeleverd en in een kast geplaatst die āijskastā heette. Na de uitvinding van de koelkast is de hogere sociale klasse tot op de dag van vandaag het woord āijskastā blijven gebruiken. Iedereen is natuurlijk vrij om te kiezen welke term hij gebruikt. Het ene woord is niet correcter dan het andere. Blijft alleen over dat ijskast-zeggers zich verheven voelen boven koelkast-zeggers. Die zelfingenomenheid is niet correct, al kun je dat gevoel niet tegengaan.