Het ligt ook aan het materiaal van de vloer (bijvoorbeeld laminaat is meer statisch) een vloerkleed oid en zelfs aan de schoenen en kleding die je draagt.
Komt door droge lucht in huis.
Tip is om bakjes water aan de verwarming te hangen, luchtbevochtiger, natte handdoeken ophangen, stoom van de douche etc helpt.
Ja de oudste heeft inderdaad een tekening meegegeven. Straks gaan ze allebei nog een mooie bloem uitkiezen om op de kist te leggen.
En wat betreft niet alles hoeven te weten is het al te laat 
De oudste heeft in Naturalis een tentoonstelling gezien over leven en dood en vroeg of er bij opa nu ook diertjes en wormpjes komen om hem op te ruimen 
Awh zo lief! Jouw kinderen klinken echt als schatjes haha, ook in je eerdere berichten.
Maar juist ook wel goed denk ik. Dan is het tenminste niet heel eng voor ze, maar gewoon onderdeel van het leven.
Enige keer dat ik mijn vader heb zien huilen was op de uitvaart van mijn moeder, hij zag mij huilen en toen moest hij ook huilen. 
Chat op werk (met collegaâs, teams, slack, skype, whatsapp, wat dan ook):
0 stemmers
Heb jij notificaties aanstaan van je mail op werk?
0 stemmers
Ik word echt he-le-maal koekoek van die chat en eigenlijk ook van mail. Mail heb ik de notificaties al helemaal uitstaan maar ik ga echt meer op gezette tijden checken want ik vind het echt een rotgevoel als mensen mân aandacht opeisen.
Chat gebruiken wij gelukkig niet, maar die mail 
ik heb een totaal onbelangrijke functie, werk parttime en krijg alsnog zo 15 mails per dag waar ik echt op moet reageren. Vreselijk
Eerste crematie was toen ik 7 was, ik was wel veel jonger toen ik voor het eerst een dood persoon zag maar mijn ouders vonden me te jong voor die begrafenis.
Onder andere omdat ik het dus een heel naar idee vind maar ook omdat mijn crematies allemaal omaâs en opa waren en die aan kanker overleden waren waardoor ze er ook niet meer uitzagen zoals normaal.
Ik vind chat heel handig met vragen hoe dingen moeten. Dan kan ik het antwoord ontelbaar keer terugzoeken
Wow ja. Ging vandaag boodschappen doen en een kind heeft letterlijk 30 minuten lopen janken in de Laidol. Echt mijn gezicht stond op onweer
Ik vind het echt hĂ©Ă©l naar om opgebaarde mensen te zien. Weet ook niet of ik bij mijn eigen ouders zou kunnen kijken. Bij de opa van mân ex-vriend (de enige opgebaarde persoon die in heb gezien in mijn volwassen jaren) moest ik heel erg mijn best doen om mijn lach in te houden. Niet omdat het grappig was, alles behalve, maar omdat ik het zĂł ongemakkelijk vond dat ik allemaal kronkels kreeg in mân hoofd.
Om nog even terug te komen op het kinderen-meenemen-naar-begrafenis-gedeelte: mijn ouders namen me toen ik 8 was mee naar de begrafenis van mijn oma en legde er helemaal niets over uit. Ik heb er als kind toen echt een trauma van gekregen met allemaal tics als gevolg. Ik denk dat het vooral belangrijk is voor ouders (als ze hun kinderen meenemen naar een begrafenis) om met hun kinderen goed te praten over wat er allemaal aan hand is en wat het allemaal betekent. Anders kan je ze denk ik beter thuislaten.
Ha! Eindelijk een onderwerp waar ik ook iets van weet. Toevallig doe ik momenteel afstudeeronderzoek naar over de dood praten met kinderen en het klopt helemaal wat je zegt. Sterker nog, uit eerder onderzoek blijkt dat als je eufemismen als âopa is in een soort hele diepe slaapâ gebruikt om naar de dood te refereren, kinderen zelfs angst kunnen ontwikkelen voor bijv. slapen. Omdat ze dit dan dus associĂ«ren met de dood.
Dus OT: ik zou de kinderen zeker meenemen en het als gelegenheid gebruiken om het onderwerp bespreekbaar te maken. De dood wordt nog te vaak als taboe onderwerp behandeld en hoe meer open er op jonge leeftijd over gepraat wordt, hoe beter
Mijn ouders en grootouders hebben veel verdriet gekend en dat kreeg ik wel mee. Ik wist dus wel goed wat verdriet was, maar dat verdriet was vooral van anderen. Ik wist denk ik nog niet echt wat het was om echt zelf diep verdriet te voelen.
Omg ik jank om dat liedje. Liefde voor Sesamstraat die dit soort themaâs zo mooi kunnen vertalen. Je hebt ook een liedje van Tommie, daar moet ik ook steeds zo bij huilen. Zongen ze ook toen meneer Aart overleden was.
Oh ja toen dit bij DWDD kwam moest ik ook huilen
Ik moest hieraan denken in de auto vanochtend, en ik ben wel benieuwdâŠ
Als je auto rijd, rijd je dan:
0 stemmers
Heb je wel eens een boete gehad?
0 stemmers
Hoe lang zit je gemiddeld per dag in de auto (vóór coronatijd als je nu thuiswerkt):
0 stemmers
Welke situaties vind jij het vervelendste op de weg?
Als anderen:
0 stemmers
Heb je last van road rage?
0 stemmers
Hij stond er niet tussen in de poll, maar mijn allergrootste verkeersergernis zijn mensen die hun telefoon gebruiken achter het stuur. Dus appen etc. Levensgevaarlijk.
Oh, ik haat dat zo erg! Als andere mensen een fout maken en dat niet doorhebben ofzo. Ik rijd elke dag op een stukje weg waarbij de rechterbaan ophoudt en daar MOET je dus rechts afslaan, dat staat ook overal (thru traffic merge left, right lane must turn right etc)
Toen ging de persoon op die baan ook gewoon rechtdoor, dus mijn baan op en ook nog keihard en zonder richting aan te geven ofzo dus hij botste bijna tegen mij aan, dus ik toeter, wordt die gast boos op mij??? Hij ging mij dus helemaal uitschelden en middelvinger opsteken. Nou, was echt woest. Jij kan niet lezen/op verkeersborden letten, doe ff normaal.
Huh? Hoezo ben ik de enige die nog nooit geweest is?
Gaat iedereen dan ook naar begravenissen van hele verre ooms en tantes?
Edit: Ah logisch, merk dat mijn situatie iets anders is
Ik denk dat bij heel mensen sowieso wel een oma of opa is overleden waarvan je naar de begrafenis of crematie bent geweest. Vind dat geen verrassende uitkomst als je kijkt naar de gemiddelde leeftijd van de mensen hier.