Iemand die ik ken heeft ooit een lang verhaal gehad in de Fancy. Maar we dachten allemaal dat ze een artikel had in een blad van defensie. We kwamen er pas na een lange tijd achter dat ze eigenlijk het meidenblad bedoelde.
Zijn er eigenlijk ook mensen die een kinderwens hebben uit de gedachte dat het leven zo mooi/bijzonder is, dat ze dat een kind, een nieuw leven, ook gunnen om mee te maken?
- Ja, is de hoofdreden voor de kinderwens
- Ja, speelt/de deels mee in de kinderwens
- Nee, speelt/de niet mee in de kinderwens
- Nee, hoofdreden om het juist niet te doen
- Nee, speelt/de juist deels mee in de keuze om het niet te doen
0 stemmers
Als ik hoofdpijn heb pak ik een paracetamol van iemand, ik prik wel eens in mijn vinger voor een glucosemeting en test mn urine wel eens.
Het leven is doelloos
Ik dacht juist altijd, op mn 25e wil ik moeder zijn. Nou ik werd zwanger en zou dan op mn 25e moeder zijn. Ik moest er niet aan denken, vond het echt een mega shock en was er totaal niet aan toe.
Hahahaha oh nee ik heb verkeerd gestemd ik heb geen kinderen maar wilde mijn haat graag uitdrukken
Wat mij altijd een beetje verbaasd, en hier ook teruglees is dat iedereen alleen maar lijkt te denken aan de babytijd. Hoe bijzonder het is om zwanger te zijn en te knuffelen met babies en borstvoeding te geven en dat is het ook. Maar het lijkt voor mij altijd alsof er niet echt bij word stilgestaan dat de zwanger/baby tijd niet heel lang duurt en je daarna gewoon een kleuter, schoolgaande kind, puber en volwassene hebt waar je iets mee moet? Misschien denk ik er teveel over na of komt het omdat ik ook de struggles van een vriendin zie die nu in haar eentje twee pubers van 16 en 18 aan het opvoeden is, maar ik zie mezelf dus ook gewoon echt niet als ouder van een ouder kind.
Ik kan dat gewoon echt niet begrijpen? Moet ik ook zeggen dat ik babies niet bijzonder leuk vind en ook vriendinnen heb die zeggen dat ze die periode juist liever hadden overgeslagen. Maar mij lijkt een baby juist veel minder zwaar dan een ouder kind?
Ja zo eens met dit bericht. Mn vriend wil nu al graag een baby, liever vandaag dan morgen. Ik heb zovaak gezegd dat ik het idee heb dat hij er te makkelijk over denkt. Die schattige baby kan net zo goed een ontspoorde puber worden die je dagelijks kopzorgen geeft.
Ja, mij lijkt de periode leuk van baby tot aan 4 jaar en dan weer de periode van volwassen kinderen vanaf ongeveer 20. Die 16 jaar daartussen lijkt me niet echt leuk.
Daarnaast heb ik ook wel wat @ellegirltalk zegt, ik heb wel een lichamelijke kinderwens maar rationeel weet ik niet of ik ooit kinderen wil. Ik kan me wel voorstellen dat met de juiste partner het gevoel van een kinderwens sterker wordt.
Niet in een meidenblad maar ik heb wel in een ander blad gestaan met een verhaal.
Heb je het kind uiteindelijk wel gehouden?
Ik vond de peuter en nu de kleutertijd met mijn zoontje echt het leukst. Heerlijk die interactie. De grappen die hij al kan maken. De blijdschap dat hij heeft als hij maar school gaat. Al de verhaaltjes die hij te vertellen heeft zodra ik hem ophaal. En hoe bijdehand en scherp hij is. Samen boekje lezen voor het slapen gaan. Hoe trots hij is al hij ergens vanaf springt en of iets nieuws doet. Heerlijk.
Babytijd vond ik niet zo leuk, vooral de dagen alleen en al dat gewieg om het stil te krijgen. Alleen maar eten poepen slapen. Gelukkig is die fase voorbij. En zwanger zijn, tja echt heel geweldig vond ik dat ook niet.
Ik heb geen kinderwens, maar heb nu die docu over euthanasie van boos gekeken en daar zat Tim met een babyâtje op schoot en nu wil ik een baby met Tim Hofman.
Nee ik kwam er gelukkig heel vroeg achter en heb een abortus onderģaan. De relatie die ik toen had was ook niet stabiel, moet er niet aan denken dat ik nu een kind met mn ex had. Was ook niet goed voor het kind geweest.
Ik heb niks met kinderen die niet kunnen praten en heel aanhankelijk zijn. Daarna lijkt het me pas leuk worden en naar die tijd zou ik uitleven, vooral vanaf 5 jaar (ook soort biecht dit, maar open voor reacties).
Het speelt voor mij wel heel erg mee in een keus voor een evt 2e. Toen ik zwanger werd in 2017 was ik daar helemaal niet mee bezig, maar ben de laatste tijd wel heel bang wat de toekomst ons brengt qua klimaat, nieuwe pandemieën, de grote verdeeldheid tussen mensen etc. dat ik denk, moet ik dit een kind wel aan doen? Ik maak me ook best wel zorgen over de toekomst van mijn zoontje en voel me dom dat ik daar destijds niet echt mee bezig was maar âgewoon een kind wildeâ ð¥²
Ik heb in de girlz gestaan over Emetofobie!
Maar dat weet je dus niet, en misschien* blijven ze dan wel tot ze 50 zijn bij jou wonen, of worden ze heel ongelukkig of komen ze helemaal fout terecht en maak je je constant heel erg veel zorgen.
- ongenuanceerd beeld van (niet) geslaagd leven
Ik heb er geen ervaring mee, maar je groeit daar toch ook langzaam in mee? Dat kind wordt ouder, maar jij krijgt ook steeds meer ervaring.