- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- 8
- 9
- 10
0 stemmers
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- 8
- 9
- 10
0 stemmers
0 stemmers
0 stemmers
Vind jij jezelf nu aantrekkelijker in vergelijking met toen je 18 was?
0 stemmers
0 stemmers
Mocht iemand de laatste optie bij de laatste poll hebben aangeklikt. Tell me how, vind mezelf soms echt te negatief. Lastig om te veranderen, maar vind het echt een vreselijke eigenschap van mezelf.
Voornamelijk omdat ik nu veel meer zelfvertrouwen heb dan toen ik 18 was.
Ik noem het zelf inderdaad ook realistisch . Maar vaak blijkt het niet eens realistisch te zijn. Ga gewoon 9 van de 10 keer van het ergste uit. Weet niet, denk dat ik me een stuk minder zorgen zou maken wanneer ik écht realistisch was ipv gewoon negatief (komt denk ik ook wel voort uit een deel zelfbescherming ofzo).
Ik ook, maar ik vind mezelf dus ook niet negatief. Maar temper wel mn verwachtingen na wat realistisch is. Vind mezelf ook eerder positief dan negatief (of ik erken mn probleem niet, kan ook)
Wat mij heel erg heeft geholpen is om minder/geen verwachtingen te hebben, zowel van jezelf als van anderen. In het begin was dat lastig, maar als je het leert herkennen bij jezelf kun je verwachtingen steeds makkelijker loslaten.
Edit: Dat betekent natuurlijk niet dat ik nu 100% zen ben Ik heb ook nog irritaties en frustraties, maar ze blijven minder hangen.
Nou ik vind dat ik meer had moeten genieten van mijn frisse, rimpelloze huid. Dus ik vond mezelf toen mooier want ik ben nu gewoon ouder geworden. Maar qua stijl en hoe ik mijn haar doe etc vind ik mezelf nu mooier.
Tip voor iedereen onder de 30: geniet van hoe je eruit ziet! Over 15 jaar kijk je naar fotoâs van nu en zeg je: âwaarom heb ik er toen niet van genoten?!â
Inderdaad lastig. Ik verwacht echt veel. Met name van mijn partner. En dan raak je gekwetst als iemand niet aan die onrealistisch hoge verwachtingen kan voldoen. Echt vervelend. Maar hoe begin je met die verwachtingen loslaten? Lastig hoor.
Haha dat heb ik vooral als ik mijn oude figuur zie van vroeger en mezelf alsnog te dik vond voor dingen. Dan denk ik oh nee als ik nu dit figuur had zou ik zo trots zijn geweest!
Dacht ik al rond 25e over hoe mijn huid was toen ik 17 was (stuk mooier dan nu) . Weet nog hoe ik zat te klagen op mân 17e en mijn broer zei; wees nu tevreden, je bent 17, het wordt alleen maar erger hoor als je ouder wordt" De ontevredenheid vooral bedoelde hij. Hij had wel gelijk. Ik snap nu als 30+ er die vroegere ontevredenheid niet. Maar dit denk ik ongetwijfeld over 10 (of 5) jaar ook over mijn uiterlijk/de leeftijd/minder ontevredenheid van nu.
Elke keer tegen jezelf zeggen dat dit jouw ding is, niet die van je partner. Het is jouw probleem, jij verwacht te veel. En dan rationaliseren wat realistisch is. Vroeger was ik ook heel snel teleurgesteld in de ander. Nu denk ik direct âwacht, ik heb die verwachtingen zelf geschept, wat hij/zij doet is al heel fijn/normaal/niet ergâ. Soms blijf ik wel in die irritatie//kleine gekwetstheid hangen hoor, maar ik zie het nu iig bij mezelf en kan het rationaliseren ipv in die slachfofferrol te blijven hangen.
Ja en ik weet dat ik het een loze ruimte ingooi want iedereen komt er altijd jaren later zelf achter haha. En idd, over 10 jaar kijk ik weer vol weemoed naar fotoâs van nu đ„Č
Als je meer positief bent irriteer je je dan ook aan negative mensen?
0 stemmers
En als je meer negatief bent, irriteer je je dan meer aan positieve mensen?
0 stemmers
Je kwetst jezelf, de ander kwetst jou niet. Dat is iets wat ik al die tijd heb geleerd, bij mij helpt heel veel praten altijd en daardoor ook het gevoel krijgen dat de ander ruimte geeft en je ongenoegen respecteert ondanks dat hij/zij er anders in staat.
Maar ik heb nu echt een easy relatie met mijn vriend nauwelijks issues.
Mag ik vragen wat je verwacht en waar je teleurgesteld over/in raakt?
Ik als meer negatief irriteer me aan beide. Ik irriteer me aan mensen die heel negatief zijn en dan denk ik shit zo ben ik ook dat wil ik helemaal niet. Ik irriteer me ook aan extreem vrolijke, drukke en positieve mensen, dan denk ik calm downnn doe rustig.
Stil leren staan bij je gedachten. Dus: âHĂ©, wat een onaardige/negatieve gedachte heb ik nuâ en dan echt je gedachte ombuigen naar iets aardigs/positiefs. In plaats van âregent het potjandrie alwéérâ iets denken als âhet regent dan misschien wel, maar het is niet koudâ. Klinkt suf, maar het werkt wel. Je brein moet het positief denken gaan automatiseren dus je moet jezelf steeds betrappen op een negatieve gedachte en die dan ombuigen. Het duurt dus wel even maar het is het wel waard.
Pfoeh ehm, op tijd komen vind ik heel belangrijk. Als dat niet gebeurt denk ik van neem je onze afspraken niet serieus, mijn tijd niet serieus? Als ik een belangrijke toets heb raak ik teleurgesteld als hij niet wakker wordt om me succes te wensen met een berichtje. Doe dat andersom namelijk altijd. Veel kleine dingen. Dan denk ik ja maar ik doe dat toch ook voor jou waarom jij niet voor mij?
En achteraf denk ik, waarom raak je daar zo teleurgesteld van, hij doet genoeg andere dingen.
Als negatief persoon irriteer ik me soms wel aan mensen die Ăłveral het positieve van inzien en als je dan even wil zeuren dat weer in perspectief gaan zetten. Laat me gewoon klagen ja.
Ja! Goeie. Probeer ik inderdaad ook wel. En altijd als ik ga slapen minstens 2 goeie dingen opnoemen die die dag zijn gebeurd. Probeer het wel actief te veranderen maar denk dat dat best een lang proces is?
De eerste snap ik heel goed hoor want in feiten respecteert ook iemand je tijd niet. Ik zou daar zelf ook best boos van worden, ondanks dat ik mezelf er ook in herken