Ik heb hier ook last van (en ben hiervoor in therapie).
Voor mij betekent het dat mijn emoties niet overeenkomen met de heftigheid van de situatie. Een simpel (wel echt gebeurd) voorbeeld, is dat er iets niet goed was gegaan met het aanvragen van mijn energiecontract. Toen kreeg ik in het weekend een brief dat ik binnen 2 dagen afgesloten zou worden, omdat ik geen contract had. En in plaats van dan de emoties te kunnen relativeren, stortte ik compleet in met hysterisch huilen en zwarte gedachten.
Eindstand: maandag de energieleverancier gebeld, uitgelegd wat er mis was gegaan en binnen een half uur was het geregeld.
Het zijn dus hele extreme emoties die niet wegzakken, ondanks dat ik het rationeel prima kan relativeren. Ik blijf vrij lang hangen in (negatieve) emoties. Mijn vorige therapeut legde het uit alsof de ‘brug’ tussen mijn linker en rechter hersenhelft niet goed werkt. Aan de ene kant zit de ratio (mijn uitgangspositie, ik kan niet goed handelen/redeneren obv emotie) en aan de andere kant emotie. Mijn standaard is ratio, die kant is sterk ontwikkeld, maar bij bepaalde triggers (bijv. Afwijzing of falen) schiet ik de ‘brug’ over naar emotie. En als ik daar eenmaal zit, kom ik lastig terug. Ik raak overspoeld door mijn emoties en krijg mezelf niet teruggerationaliseerd naar mijn basis.
Ik hoop dat dit het verduidelijkt. Als je meer wil weten, vraag het gerust. Ik zit niet te wachten op goedbedoelde tips, advies of commentaar 