dit is misschien ook mijn copium maar goed
Mijn vriend en ik willen echt wel een keer een huis kopen en dat zal op een dag vast wel lukken, maar omdat we samen tantoe veel studieschuld hebben en te veel huur betalen en ik nog geen baan op niveau heb gevonden zit dat er nog even niet in 
los daarvan hebben we ivm werk ook nog de flexibiliteit nodig om te verhuizen, maar dat even terzijde.
Af en toe voelt het alsof we de boot actief aan het missen zijn en dat is frustrerend, maar als ik nu in dezelfde positie zou willen zitten als mijn vrienden die iets kunnen kopen (ik ben net 27) had ik thuis moeten blijven wonen. Dan had ik een andere studie moeten volgen en mezelf niet kunnen ontwikkelen tot de persoon die ik nu ben, met mijn vrienden en partner en prestaties en ervaringen. Ik ben dankbaar voor wat ik voor mezelf heb opgebouwd door uit huis te gaan, ook al was het andere scenario vast prima geweest. Ik vind mijn leven leuk en ik zou dat niet willen opgeven voor gunstige cijfertjes op de bank.
die cijfertjes gaan echt nog een tijdje minder gunstig zijn dan die van anderen, maar zolang we elkaar hebben en een dak boven ons hoofd en in ons volgende huis een kat of zo vind ik dat eigenlijk al genoeg. misschien is dat naĆÆef en denk ik er over tien jaar anders over, maar voor nu is het goed 
dat we dit 20 jaar (?) geleden al Zwemporium noemden, omdat het altijd leek te regenen. 
