Alleen als er een tas ligt, soms. Maar dan schuif ik er al bijna op en is het meer een teken van ‘haal je tas even weg want ik ga/wil hier zitten’.
3 likes
Er ging een keer iemand pontificaal OP mijn tas zitten. Mijn banaan was toen geplet en ik was boos.
13 likes
Mijn moeder doet dit dus ook en ik vind dat zo kut. Ik vraag altijd of die tas ff weg kan, kill them with kindness. Maar mn moeder gaat er liever met een gestrekt been in
2 likes
Ja zo voelt het ook echt, alsof je ruzie zoekt ofzo? Kijk, ik vind het ook aso als de trein oid helemaal vol is en mensen laten hun tas liggen. Maar misschien is iemand wel lekker aan het dromen ofzo en heeft er even geen erg in. Of net een moeilijk gesprek gehad en is er met diens hoofd niet bij. En als het niet vol is, dan laat ik hem ook liggen want ik heb gewoon liever dat ze ergens anders gaan zitten 
10 likes
Daarom ben ik hier zo tegen 
5 likes
Alleen in de internationale trein als ik naar NL of weer naar huis ga en te skeer was om een plek te reserveren, kan er dan nog wel inkomen dat de plek toevallig bezet is en diegene net even naar de restauratiewagen is oid. Anders niet, als een plek vrij is mag ik er zitten, ik betaal toch gewoon hetzelfde als diegene waar ik naast ga zitten? Als er een tas ligt zeg ik meestal alleen “Pardon” met een blik op de plek en dan halen mensen die wel weg.
1 like
Ik heb twee keer via een uitzendbureau gewerkt, en dat was allebei omdat ik al een baan gevonden had en ik kon kiezen tussen werken via het uitzendbureau en werken als zzp’er.
Ik ben ook via een uitzendbureau aan een baan gekomen, gedetacheerd. Vervolgens in dienst getreden bij het bedrijf waar ik eerst gedetacheerd zat.
Zelf bij het bedrijf binnen komen was bijna niet te doen.
Ja, al heeft het niet mijn voorkeur. Helaas is dat soms wel de makkelijkste manier om tijdelijk werk te vinden. Maar de beste (bij)banen vond ik toch gewoon via de website van bepaalde bedrijven of via social media.
Had jij als kind een imaginary friend?
- Ja (vertel wat/wie!)
- Ja, en die heb ik nog steeds (wederom, vertel!)
- Nee
0 stemmers
Volgens mijn moeder heb ik dus meer dan een jaar rondgelopen met een imaginary friend. Een mini zeehondje die ik in mijn knuist vasthield. 
Ik was daar blijkbaar zo vasthoudend in dat ik urenlang iets anders kon spelen maar ik nog steeds mijn vuist dichthield omdat het zeehondje er anders uit ging. Ze is zelfs een keer met me naar de dokter geweest omdat ze bang was dat mijn hand zou vergroeien hahaha! Ben benieuwd of ik de enige weirdo ben / was…
17 likes
Ik niet, maar mijn broer had wel een denkbeeldig (jeetje ik moest het woord opzoeken, ik schreef eerst verbeeldend :p) vriendje! Volgens mij ruim een jaar.
1 like
Niet echt eentje die ik zelf had verzonnen, maar ik praatte vroeger tegen boekpersonages. :’) Harry was echt mijn beste vriend.
6 likes
Ik wilde als kind altijd altijd een denkbeeldig vriendje, want ik had een boek gelezen waarin iemand dat had en dat vond ik zooo bijzonder. Maar ik had niet genoeg fantasie geloof ik en was er een beetje te nuchter voor om heel actief te doen alsof ik die vriend had haha. Dus toen heb ik het maar gelaten. Ik praatte wel tegen en ‘met’ mn knuffels enzo maar dat telt niet denk ik?
6 likes
Nee spelen met of praten tegen knuffels, Barbies etc telt niet mee! Bedoel echt een niet-bestaand vriendje die alleen jijzelf kon zien.
Geen vriend(in), maar op een gegeven moment wel een denkbeeldige bitch genaamd Antoinette waarmee ik ruzie maakte 
Ik was toen nog wel erg jong. Geen idee waarom ze Antoinette heette trouwens.
31 likes
Omg dit is te grappig mijn marketing docent heeft echt zo vaak Linda als voorbeeld gebruikt, omdat het zo een specifieke doelgroep had(precies zo in de omschrijving) maar nu kijk ik naar de link en hij is dus schrijver van het marketing boek van deze uitgeven(met de naam in je link )
4 likes
Ik had er zelfs drie. Kola, Krish en Bain. En het gebeurde regelmatig dat we ergens heen gingen en ik opeens begon te schreeuwen omdat één van de drie nog thuis was, dan moesten we terug om hem op te halen. Of dat mijn moeder meerdere keren per dag de deur voor ze open moest doen haha heeft ze best een dagtaak aan gehad volgens mij. Maar meestal zaten ze gewoon in de appelboom in onze achtertuin.
Edit: Het raarste aan het hele gebeuren is dat het volwassen mannen waren.
46 likes
Hahaha ‘meestal zaten ze gewoon in de appelboom’. Heerlijk!! Ik zie het al helemaal voor me, 3 volwassen kerels in een boom.
Kun je je dit zelf nog goed herinneren? Of alleen van verhalen? Ik vind het jammer dat ik me mijn denkbeeldige zeehondje dus niet meer kan herinneren.
2 likes
Ik had toen ik een jaar of drie was verschillende denkbeeldige vriendjes, ze heetten Milja, Kenneth en Michiel en ze hadden een opa (Alexander) die vuurtorenwachter was en daar beleefden we mooie avonturen mee. Word er soms nog mee geplaagd haha
8 likes