Maar er word geen tijd vrijgemaakt nog daarvoor?
Hoop dat het veranderd. Anders bij je opleiding aangeven. Lijkt me wel normaal en nodig dat je ook gewoon je begeleiding krijgt, daar is een stage toch voor. Succes in ieder geval!
Ik heb dit filmpje gekeken van Ruby Granger omdat de lessen opnieuw beginnen, maar wow zo âon top of thingsâ ben ik helemaal niet. 
Ze maakt haar achternaamgenote alleszins trots met haar orde en organisatie!
Wow, ik wist tot gister nog niet eens welke vakken ik precies ging doen komend semester. Laat staan al deze dingen, word er helemaal onrustig van haha.
1 like
Ik ben me vergeten in te schrijven voor een vak en de universiteit doet nu zo ontzettend moeilijk en ik moet helemaal langs de examencommissie om het goed te laten keuren. Als het niet wordt goedgekeurd loop ik 6 maanden studievertraging op voor 1,5 EC. Ik snap echt niet waarom er zo ontzettend moeilijk over wordt gedaan, hoeveel werk is het nou om Ă©Ă©n vinkje toe te voegen? Het vak begint pas in november dus ik heb gelukkig nog even, maar wel vervelend dit.
Wat doen jullie/hebben jullie naast jullie studie gedaan om je cv op te bouwen? Ik kom van het hbo (social work, ggz-agoog) en ga over een week met een (research) master beginnen (child development & education). Veel mensen uit mijn klas tijdens het hbo kwamen al van het mbo en hadden veel werkervaring en ook al diverse banen gehad. Afgelopen jaar tijdens mijn premaster zat ik met veel meiden in de klas die gewoon 2/3 dagen per week werkten bij een âvolwassenenbaanâ. Ik heb alleen stage-ervaring vanuit mijn hbo en heb een bijbaan als flexmedewerker bij een maatschappelijke organisatie en tijdens mijn premaster heb ik alleen in de vakanties gewerkt omdat ik mijn studie echt op nummer 1 zette. Hierdoor wel alles in een keer gehaald met een mooi gemiddelde, maar uiteindelijk is als starter enige werkervaring ook belangrijk? Nu staat er vrij weinig op mijn cv naast dat ene relevante bijbaantje. Wel 6 mnd vrijwilligerswerk gedaan als klassenassistente bij vluchtelingenwerk & mijn jaarstage was in een tbs-kliniek dus dat was ook een waardevolle ervaring.
Nu twijfel ik heel erg, vorig jaar had ik gesolliciteerd op een flex-functie bij een instelling voor acute psychiatrie (8-16 uur per week), maar uiteindelijk niet gedaan omdat ik de premaster vrij veel werk vond. Ze zeiden wel dat ik als im besloot het te willen combineren met mijn master, ik mocht aankloppen. Het is wel goed voor mijn werkervaring, ik denk dat ik er veel kan leren, maar dat gaat wel erg lastig worden naast mijn research master gok ik zo. Vooral als ik weer streef naar alles in 1 keer halen met een goed cijfer. Wil mijn master zo goed mogelijk doen, maar tegelijkertijd werkervaring opdoen⊠en ook nog wel vrije tijd overhouden? 
lastig dit.
Sorry voor dit lange wazige verhaal.
Ik zou het doen als je de kans krijgt! Uiteindelijk moet je je kunnen onderscheiden van andere sollicitanten en over 10 jaar kijkt niemand meer naar de 8 voor dat ene vak maar wel naar wat je verder nog allemaal gedaan hebt.
4 likes
Ja is zo, maar ben zo bang dat mijn studie er onder gaat lijden 
ik heb ook gesolliciteerd voor student-assistent bij de uni, bij een master in ongeveer hetzelfde gebied, dat is een functie van 6 uur per week. Dat moet sowieso wel lukken naast mijn studie (mag ik hopen). Als ik dat niet word ga ik maar serieus nadenken over die andere functie, want zit nu ook al 2 jaar bij mijn huidige bijbaan en hoewel dat heel divers is (jeugd, volwassenen, daklozenopvang/beschermd wonen, echt van alles), denk ik dat het ook wel goed is om eens wat anders te doen.
2 likes
Zal voor je duimen!
1 like
Dankjewel! Ben benieuwdd.
Wanneer hoor je meer over of je het geworden bent?
5 september sluit de vacature, dus ik gok/hoop dat in de week erna contact wordt opgenomen?
1 like
Ik denk dat het wel meevalt hoe erg er naar cijfers gekeken wordt? Ik weet het niet, bij mijn vorige studie en premaster was het sowieso niet heel belangrijk. Misschien deze master wel? Want je had ook wel een minimaal gemiddeld cijfer van 7.5 ofzo nodig geloof ik.
Her is wel een stap uit mijn comfortzone voor mezelf. Vooral wanneer ik besluit om die functie in de acute psychiatrie te gaan doen. Ben soms nog best wel onzeker over mijn kwaliteiten, terwijl van studeren weet ik dat ik het goed kan en een dikke 8 haal wanneer ik er tijd in steek. Het is dan voor mij âmakkelijkerâ om gewoon te focussen op studeren. Om dan Ă©n minder tijd in mijn studie te kunnen steken Ă©n te gaan werken vind ik best eng. Vooral omdat het een master wordt met ergg veel statistiek en methodevakken (want research master) dus ik gok dat ik echt wel die tijd nodig heb. Maar tegelijkertijd is werkervaring opdoen ook echt belangrijk, en is een beetje geld mooi meegenomen.
Ik heb vrijdag introdag van mijn master, dus misschien dat ik een beetje rond ga vragen of de rest erbij gaat werken en zoja hoeveel.
In de praktijk geen idee. Denk als ik als orthopedagoog aan de slag ga dat het niet zoveel boeit, als onderzoeker aan de uni wellicht wat meer?
Maar hoop dat het mij dan ook vergaat zoals jou hahaN!
1 like
Ik zou het zeker doen! Ik werk als gz-psycholoog i.o. en heb tijdens mijn bachelor en master best veel er naast gedaan: onderwijsassistente, remedial teaching, Vluchtelingenwerk en rapportages schrijven voor rechtzaken betreffende amaâs, in de psychiatrie⊠Ik merkte dat ik daardoor sneller werd aangenomen bij banen na mijn studie. Maar dit is ook omdat mijn studie me heel makkelijk afging en ik eigenlijk alleen maar geĂŻnteresseerd was in complexere doelgroepen, ipv de poli GGZ. En dan kom je er sneller in als je dat al hebt gedaan, als het ware. Niemand keek ooit naar mijn cijfers, helaas, haha.
2 likes
Je kan haar vragen welk cijfer ze heeft gekregen voor die poster?
Succes met je opdracht! Irritant is dat zeg, zo weinig richtlijnen
Ik zie echt op tegen dit collegejaar, moet twee scripties schrijven 
En het is dus het laatste jaar van mân bachelor, dus ik moet dit jaar ook een master kiezen wat ik ook echt heel lastig vind
Heeft iemand van jullie de documentaire pretend student gekeken? Die was gister op de tv en staat op npo.nl. Dat gaat over mensen die doen alsof ze studeren naar hun omgeving, maar eigenlijk al zijn gestopt. Het heeft mij echt aan het denken gezet. Ik ken in mijn omgeving geen mensen die doen alsof ze studeren, maar zoveel (en ik ook), die altijd doen alsof het net iets beter gaat dan het gaat. Ik zeg bijvoorbeeld altijd, ben nu aan het afstuderen en dus bijna klaar. Terwijl ik opnieuw moet beginnen met mijn scriptie, omdat het hele onderzoek is mislukt.
Ik weet niet of jullie het een beetje herkennen. Maar het heeft me wel aan het denken gezet: misschien zijn er wel veel meer mensen aan het struggelen en zou het goed zijn als we daar iets meer over zouden praten met zn allen.
2 likes
Niet gezien, maar ik heb ooit een heel vaag verhaal gehoord over iemand in mijn eerdere opleiding, die ook gestopt was met studeren, maar nog wel gewoon naar de lessen ging. Het ging dus wat verder dan bij zijn ouders/familie doen alsof hij nog studeerde, want zelfs zijn medestudenten wisten niet dat hij gestopt was. We waren er allemaal heel verbaasd over, want het is een kleine opleiding met veel practica, dus heel vreemd hoe dat niet opgemerkt werd door de opleiding zelf (ik heb het verhaal wel van een betrouwbare bron, maar met weinig details, dus geen idee hoe het juist zat).
Maar wat je verder vertelt, herken ik wel heel erg. Ik heb enorm last (gehad) van faalangst (en daardoor ook uitstelgedrag) en als het niet goed gaat, ben ik vaak heel vaag over alles tegen mijn collegaâs, vrienden en kennissen. Ik vertel bv. niet exact hoeveel herexamens ik heb, of ik zeg dat ik er minder heb dan hoeveel het er eigenlijk zijn. Ook vertel ik het bijna nooit wanneer ik me er niet heb kunnen toe zetten om naar het examen te gaan (uit angst), ik zeg enkel dat het examen slecht ging. Ik ga nu wel naar een psycholoog, dus het gaat beter en ik probeer er ook opener over te zijn, omdat ik het, zoals je zegt, ook wel belangrijk vind dat we daar meer over praten. Maar ik merk dat veel mensen me dan een aansteller vinden, want als ik me ertoe heb kunnen zetten om me goed voor te bereiden en naar het examen ben gegaan, heb ik ook echt goeie punten (ik voel me dan die irritante medestudent die altijd zaagt over hoe slecht het gaat, maar dan wel een 18 heeft 
). Dus ik ben daar nog zoekende in. En ik vind ook niet dat iedereen altijd zaken heeft met mijn mentale gezondheid.
Toen ik een paar jaar terug besloot om terug te gaan studeren, heb ik dat trouwens wel (een tijdje/voor heel wat mensen) verzwegen, om niet die externe druk te voelen. Toen bleek dat het wel goed ging (en de psycholoog ook bleek te helpen), werd ik er pas open over naar mijn omgeving. Maar omgekeerd (verzwijgen dat je bent gestopt met je studie) zie ik mezelf niet doen, al kan ik het ergens wel begrijpen.
1 like
Een goede vriend van mij heeft 1,5 jaar gedaan of hij nog studeerde terwijl hij eigenlijk een soort van gestopt was (geen onderwijs meer volgde en ook niet de intentie had om door te gaan). Ik kwam er toen toevallig achter nadat ik bevriend raakte met iemand die dezelfde studie deed . Toen ik aan die goede vriend vroeg of hij ook naar een bepaald feest ging, barste hij in tranen uit en vertelde hij mij wat er daadwerkelijk afspeelde in zijn leven. Hoewel zijn omgeving er makkelijk mee om zou gaan, wilde hij niemand teleurstellen.
Ik denk eigenlijk dat heel veel mensen een mooier plaatje schetsen naar de buitenwereld toe dan hoe het er eigenlijk aan toe gaat en dat dit er een beetje bijhoort. Net zoals bij solliciteren dat je jezelf ook beter probeert te verkopen. Ik moest afgelopen studiejaar nog 25% van mijn studie (inmiddels klaar) en heb soms ook een beetje âgedowngradeâ door te zeggen âik moet nog 2 opdrachten doen en dan ben ik klaarâ.
1 like
Mijn ex loog hier ook over. Hij zei dat hij hele hoge cijfers haalde, terwijl hij eigenlijk niet eens zijn BSA had gehaald. Ging naar examens (dacht ik, we woonden samen) maar eigenlijk ging hij buiten wachten tot hij weer naar huis kon komen. Ik ben er uiteindelijk achter gekomen en toen bleek dat niemand er van wist, ook zân familie niet.
Ik denk dat veel mensen het wel iets rooskleuriger laten lijken dan dat het is. Dus wat @anon91169173 ook zei, zeggen dat je nog maar twee dingen moet afronden i.p.v. vier. Hoop wel dat meer mensen er eerlijker over zullen zijn, want dan kan je omgeving je ook steunen en hoef je de last niet alleen te dragen.
1 like