Deels. Eigen bed naast ons bed. Toen T 16-17 maanden was kreeg hij geen borstvoeding meer en we kiezen ervoor de richtlijnen veilig samen slapen te volgen en daarom dus alleen <24mnd te slapen op 1 oppervlak mits borstvoeding. Dus het was / voelde wel wat noodgedwongen voor ons en niet helemaal uit de wens: we willen niet meer samen slapen zegmaar. Dus dat voelde ook wel vervelend ofzo.
Samenvatting
Ik heb toen een aantal avonden naast T z’n ledikant gelegen (die fungeerde altijd al als co maar ging sinds dien dicht). Arm door de spijlen en zo vasthouden tot ie sliep. Hij was wel verdrietig, maar liever tranen dan onveilig (was ons mantra) en met dat in m’n hoofd heb ik liedjes gezongen, gesust, geaaid en eindeloos gezegd: “mama is hier liefje…”
en dan Steeds iets minder vasthouden, tot ik er alleen maar naast zat en zachtjes praatte terwijl hij dronk (hij dronk een flesje water of soja melk). Ik denk dat t wel een week of 2 duurde maar daarna sliep ie naast ons in z’n ledikant ipv in een ledikant-co, en viel daar dus ook in in slaap (niet altijd natuurlijk, maar over het algemeen wel).
Uiteindelijk is hij rond 2jr weer bij ons gekomen, de ledikant ging toen naar E.
Iets na 2jr gingen we verhuizen en hebben we samen met hem een eigen kamer ingericht. Elke avond laten kiezen: waar wil jij slapen? Het grote bed of je huisjes bed? En geleidelijk aan koos hij steeds vaker z’n huisjesbed. Maar toen was ie dus al wel ouder.